Teraźniejsza Prawda nr 49 – 1930 – str. 88
Urząd Prezydenta) mówisz przeciwko bratu twemu (który protestuje przeciwko twoim naukom i praktykom) a lżysz fałszywie w przesiewaniach żniwa) syna matki twojej (Rachel). Toś uczynił, a Jam milczał (co się tyczy usunięcia cię z władzy); dlategoś mniemał, żem Ja tobie podobny (myślałeś, że używani cię za specjalnego przedstawiciela i głowę przewodu”) ; ale będę cię karał, i stawieć to przed oczy Woje (będę go bronić w twojej obecności). — Psalm 50:16-21.
W tym samym artykule odnosi się do szaty weselnej, jako przygotowania do Królestwa, zamiast Chrystusowej sprawiedliwości, cośmy już zbili w p ’25, 74, 75. W tym artykule jak i w wielu innych podaje doktrynę o Boskiej organizacji, która ma składać się ze współdziałania Kościoła za zasłoną, a towarzystwem z tej strony zasłony, gdy zaś Boska organizacja jest Kościół — tymczasowo w ciele, a trwale na duchowym poziomie (zobacz nasz artykuł w Teraźniejszej Prawdzie z Marca 1923, pod tytułem: „Kościół Kompletnie Zorganizowany”).
W Strażnicy z roku 1925 str. 211-219 znajduje się artykuł „Droga do Życia”. W 7-mym paragrafie jest fałszywie podane, że słowo Lucyfer znaczy „Gwiazda Poranna”, tymczasem oznacza „noszący światło”. W” 14 i 15 paragrafie prezydent Towarzystwa zaprzecza temu, że Lucyfer przywłaszczył sobie władzę nad człowiekiem. Temu musimy się stanowczo sprzeciwić. Szatan nie otrzymał nigdy autorytetu lad człowiekiem od Boga. On był nakrywającym cherubinem lanym od Boga, aby ochraniał człowieka w raju (Ezech. 28:14); lecz to nie uczyniło go panem nad człowiekiem, tak samo jak upoważnienie od Boga mają dobrzy aniołowie, aby byli ochroną dla świętych to jednak nie czyni ich również palującymi nad świętymi (Mat. 18:10; Żyd. 1:14). Będąc prorektorem a nie panem człowieka, Lucyfer rozmyślał nad przywłaszczeniem sobie władzy, w przeciwieństwie do postępku naszego Pana, a o tern jest podane nietylko w liście do Filipensów 2:6, lecz jeszcze wyraźniej u Izajasza 14:15,16. 'Wstąpię na wysokość zgromadzenia (poprawne tłómaczenie—nad Królestwem ludzi.). Będę równy Najwyższemu” (założę królestwo podobne Bogu). Według tego Lucyfer nietylko, że-stał się niewiernym swemu poleceniu w Raju, jak artykuł dobrze mówi, lecz ponadto jak powyższe Pismo dowodzi, przywłaszczył sobie jeszcze władzę nad człowiekiem. Z tego, że był protektorem, (nakrywającym cherubem) nie był zadowolony, lecz jak inni od tego czasu podobnież czynili jak naprzykład prezydent Towarzystwa, zatem przywłaszczył sobie władzę i panowanie nad człowiekiem, a nawet doprowadził go do grzechu i śmierci, ażeby tylko swoją ambicję wykonać. Szatan nigdy nie miał prawa panować nad człowiekiem. Każdą władzę, którą wykonywał i wykonuje, przywłaszczył sobie. Gdy szatan powiedział naszemu Panu, że królestwa tego świata są mu dane, kłaniał. On je sobie sam przywłaszczył, a gdy to uczynił, było mu dozwolone do pewnego stopnia, lecz nigdy nie potwierdzone od Pana. Artykuł, którego przeglądamy, błądzi, jeżeli ogranicza wyrażenie ”gwiazdy zaranne” w księdze Joba 38:7 tylko do Słowa (Logosa) i Lucyfera, ponieważ równoległość tego wierszu pokazuje, że odnosi się to do wszystkich aniołów; ponieważ wyrażenie: „wespół (razem) śpiewały gwiazdy zaranne” jest równoległością wyrażenia „a weselili się wszyscy aniołowie Boży”; ponieważ w równoległościach ta sama myśl jest powtarzana innemi słowami.
W paragrafach 23 i 24 pisarz porównuje nieprawość z błędem. Co jest mówione o nieprawości, jest dosyć dobrem, lecz błąd określa w sposób, jakoby włączało to odstąpienie od prawdy i obowiązku. To nie właściwe określenie. Błąd porównany z niepobożnością jest fałszywym wierzeniem i nauczaniem. Zło przeciwko obowiązkowi jest niepobożnością a nie błędem. Fałszywa definicja błędu jest dana, ponieważ
kol. 2
pisarz chce swoim wyrażeniem „błąd bezbożnych” określić odmowę pracowania z Towarzystwem i niepoddaniem się temu, co Towarzystwo uznaje. W ul paragrafie mówi, że samolubstwo jest tego przyczyną. W pozostałych częściach artykułu ta fałszywa definicja błędu jest dana, aby służyła temu urzędowi. Przeciwnie „błąd bezbożnych” jest fałszywym nauczaniem odstępców od Prawdy, jakim jest prezydent Towarzystwa. Przeciw temu błędowi, jak przeciw innym przesiewaczom pozaobrazowym Jannesem i Janbresem — Pan przestrzega nas w 2 Piotra 3:17.
Artykuł, którego przeglądamy, podaje Izaj. 14:12 na dowód, że strącenie szatana z nieba znaczy jego (przypuszczalną) ostatnią porażkę, począwszy od 1914. Twierdzi, że tekst powyższy me może odnosić się do czasu przedstawienia grzechu w Raju, z powodu, że tedy nie było jeszcze narodów. To pokazuje płytkie pojęcie, ponieważ przeoczą sposób, w który szatan tedy osłabił nie narodzone jeszcze narody. Każdy początkujący w Prawdzie dobrze wie. że przez sprowadzenie w Raju grzechu, a przezeń śmierci, szatan wtenczas osłabił jeszcze nie narodzone narody, jak możemy to widzieć co 12 wiersz mówi o tern. „Jakoś spadł z nieba (Luk. 10:18) o jutrzenko, (Lucyfer — w poprawnym tłumaczeniu) która wschodzisz rano. Powalonyś aż na ziemię (nie możesz ponad sferę ziemi przechodzić) któryś wątlił narody”? Odpowiadamy, że następujące wiersze dają przyczynę jego strącenia z nieba na ziemię, jego niecnej ambicji przywłaszczenia sobie władzy nad ludźmi i aniołami, co miało początek w Raju: „wszakżeś ty mawiał w sercu swym”. Tu szatana bezbożna ambicja przywłaszczenia sobie władzy, która zaczęła się w Eden, jest podana za przyczynę jego strącenia z nieba na ziemię — o czym Jezus mówił, że widział to w Jego przedludzkim stanie (Luk. 10:18). Tak więc Izajasz 14:12-14 daje mocne dowody, że szatan po jego zgrzeszeniu w Raju został strącony z nieba.
W tym samym artykule (par. 50-57) jest dany nowy pogląd pozaobrazu uciekającego mordercy do miasta ucieczki i mściciela krwi. Brat Russell uczył (zobacz Bereański Komentarz) że mordercą jest grzesznik Adamowy, zamordowanym jest zasada sprawiedliwości, usunięta przez grzech, mścicielem krwi jest sprawiedliwość, a miasto ucieczki Chrystus, (zobacz polski komentarz na typy i symbole – Miasta ucieczki;. Lekcja jest ta, że grzesznika jedyna ucieczka od śmierci z rąk sprawiedliwości jest jego ucieczka przez wiarę i poświęcenie do Chrystusa i pozostawanie w Nim aż Jego dzieło jako Najwyższego Kapłana za niego skończy się, kiedy potem będzie na zawsze bezpieczne. Ta piękna, stosowna i prawdziwa pozafigura bywa przez opaczne tłumaczenie usuwana, że mordercą jest Nowe Stworzenie, że szatan jest mścicielem krwi i że człowieczeństwo w Nowym Stworzeniu jest to, co jest zamordowane—przy poświęceniu. Do wyprostowania tego opacznego poglądu artykuł mówi. że Jehowa postanowił szatana na urząd rządcy i pana nad ludzkością, a to czyni go najbliższym krewnym rodzaju ludzkiego. Pozwalając przywłaszczycielowi władać rodzajem ludzkim. Bóg naznaczyłby go do niczego innego jak tylko do niszczenia. Gdyby szatan miał być od Boga postanowionym władcą nad ludzkością, Bóg byłby odpowiedzialnym za szatana grzeszne panowanie. Jezus mówi, że szatan jest mężobóicą ludzkości, największym jej nieprzyjacielem, a nie najbliższym krewnym (Jan 8:44). To dowodzi, że przedstawiciel takich poglądów nie ma absolutnie żadnej zdolności, aby trzymać urząd nauczyciela w Kościele. I gdy zastanawiamy się jak jasnym, Biblijnym i harmonijnym jest tłumaczenie drogiego brata Russella, głosiciel nowych błędnych poglądów powinien być uznawany za zuchwałego i bezwstydnego, iż wtrąca się w przedmioty Prawdy, nie mając kwalifikacji uczyć takowych.
Przestrzega (w 61 par.) na podstawie 2Tym. 3:1, o złych czasach. Co jest powiedziane w naszym artykule