Teraźniejsza Prawda nr 170 – 1957 – str. 7
DOWODY BOSKIEGO PRZYJĘCIA
Tak jak z Małym Stadkiem w 1914, po 40 letnim oczyszczeniu (1) Prawdy rozwijającej Małe Stadko od wszelkiego błędu przylegającego do niej i (2) sług Małego Stadka, tak samo jest z Wielkim Gronem w 1954, po 80-letnim oczyszczeniu (1) Prawdy rozwijającej Wielkie Grono z wszelkiego błędu przylegającego do niej i (2) sług Wielkiego Grona – w każdym wypadku pozafiguralna matka w znaczeniu sług Prawdy musiała przynieść pozafiguralna ofiarę całopalenia i ofiarę za grzech, które przedstawiają ich wiarę w Chrystusa – ich pozafiguralną ofiarę całopalenia i ofiarę za grzech – który, jako ich Najwyższy Kapłan, w wypełnieniu pozafigury z 3Moj. 12:7, objawia przyjęcie Jehowy ofiary Jezusa za wiernych sług Prawdy w ich poświadczającej służbie (odnoszącej się do ofiary całopalenia) i zapewnia Boskie przebaczenie za wszystkie ich niechcące wady przez Swą przeważającą wszystko zasługę (odnoszącą się do ofiary za grzech). Tym sposobem Boskie błogosławieństwa były objawione Małemu Stadku w łączności z jego poświadczającą służbą, a obecnie są również objawione Wielkiemu Gronu w łączności z jego poświadczającą służbą, jako wynik Boskiego przyjęcia zasługi Chrystusa za nich. To było uczynione dla Wielkiego Grona (szczególnie tak jak to jest przedstawione w jego oddziale dobrych Lewitów) w znamienny sposób w ciągu (w przybliżeniu) 25 miesięcy pomiędzy 20 września 1954 a listopadem 1956.
Od 20 września 1954 (gdy pozafiguralna matka córki w znaczeniu sług Prawdy zaczęła przynosić pozafiguralną ofiarę całopalenia i ofiarę za grzech w dowód swego oczyszczenia) do listopada 1956 (czasu, w którym wydanie tego numeru Present Truth ukazało się) specjalne błogosławieństwa od Boga dla Wielkiego Grona były objawione w Boskim rozwijaniu tej klasy, nie tylko (jak powyżej jest to zaznaczone) w jego oddziale dobrych Lewitów, który zaczął i dalej wzrasta w poświadczającej pracy, w łączności z budowaniem epifanicznego Obozu jako odrębnego od Dziedzińca, zarówno względem żydów jaki pogan (TP ’54, str. 74, 79), lecz również w Boskim uzdolnieniu Wielkiego Grona, szczególnie tak jak ono jest przedstawione w jego oddziale dobrych Lewitów, przez słowo ustne jak i pisane do wzmocnienia, upiększenia i obronienia Prawdy Parusji i Epifanii przeciwko atakom Szatana (nawet obejmując jej ostatnie rozwinięcia) na różne przedmioty. Podamy spis niektórych z tych rozwinięć, w niektórych wypadkach cytując wcześniejsze odnośniki z TP opisujące je jak również w niektórych wypadkach cytując odnośniki z TP od jesieni 1954,
kol. 2
w których takie prawdy były wzmocnione, upiększone i obronione, jak następuje: O całkowitym zabraniu Małego Stadka (pierwsza postępowa budująca prawda była dana 22 października 1950 po śmierci ostatniego członka gwiezdnego i Małego Stadka, który pozostał na ziemi (P ’56, str. 62, ostatnie zdanie; które, ma się rozumieć, było w zgodzie z Prawdą już daną – TP ’50, str. 80; E tom 5, str. 32 – albowiem to, co było poprzednio przepowiedziane wtedy zaczęto ogłaszać jako dokonany fakt); o pozafiguralnym Zachariaszu (TP ’51, str. 46, 47; TP ’54 str. 11; P ’51, 41-43, 108; ’52, str. 7, 8); o poselstwie z Obj.19:5-9 jako będące na czasie do ogłaszania w jego całości, i że nie było ono ogłaszane za wcześnie, od 22 października 1950 (P ’51, str. 75; TP ’53, str. 55-62; TP ’56, str. 21; P ’56, 22, 23), że ono jest obecnym poselstwem Wielkiego Grona, nie jako całości, lecz „oddziału Wielkiego Grona będącego w Prawdzie” (P ’31, 156); o poselstwie z Obj. 22:11 (TP ’52, str. 46; ’54, str. 75; P ’55, 29); o klasie przedstawionej przez Jana na górze Patmos (TP ’51, str. 5-8; ’51, str. 48; P ’52, 60; ’53, 90, 91); o różnicach pomiędzy dobrymi a złymi Lewitami (TP ’52, str. 12; P ’51, 23; TP ’52, str. 46; P ’52, 62; TP ’52, str. 91-93; P ’53, 59-60; ’54, 87-33.); o oczyszczeniu Lewitów (TP ’52, str. 12 ostat. pytanie; ’51, str. 6 ost. pytanie; TP ’51, str.6, ostat. pytanie; P ’55, 70-72; ’56, 24-26); o objawieniu grupy dobrych Lewitów w ogólności (Ter.Praw. ’51, str. 48; P ’51, 109; ’53, 59, 60; ’55, 74); o pozafiguralnym ścięciu Jana (P ’51, 115-119; ’56, 50, 84); o epifanicznej Świątyni (P ’51, 132-138); o Świątyni Salomona – epifanicznej pozafigurze; o pozafiguralnym Itamarze (P ’55, 79-83, 86); o pozafiguralnym Zorobabelu (P ’51, 133; ’55, 80-83); o związaniu Szatana (P ’52, 28-30; ’56, 31); o pozafiguralnym powrocie Ijoba do pomyślności i o siedmiu specjalnych pomocnikach (P ’52, 69-71); o różnicach pomiędzy Świecko Domowym Ruchem Misjonarskim, epifanicznym Ruchem a Kościołem Chrystusowym (TP ’53, str. 33-46; ’55, str. 86-88; ’56, 15, 59; TP ’56, str. 66-69); o Hiramie królu i Hiramie rzemieślniku (TP ’56, str. 12-15, 24-27; P ’53, 91, 92; ’54, 24, 42; ’55, 84; ’55, 80-84); o prawdach ukrytych w latach wieku Noego (P ’54, 24-26); o członkach gwiezdnych ich „zupełnej służbie” względem Małego Stadka zanim opuściło ziemię (P ’56, 49, 50, 84, 85); o pozafiguralnych Moabitach, Ammonitach i o „dziesiątym pokoleniu” (P ’54, 26-28); o zmianie szat przez Najwyższego Kapłana (P ’54, 30; ’56, 27); o Rewolucji, Anarchii i Wichrze (TP ’51, str. 40; P ’54, 35, 36); o Królowej z Saby (TP ’54, str. 49-52; P ’55, 43, 44); o Czasie Końca,