Teraźniejsza Prawda nr 49 – 1930 – str. 84
wiara w prawdy dotąd właściwie pojmowane jest nieświadomie podkopywaną; zostają uchwyceni sidłami przeciwnika i jak iv ciągu dalszym słuchają owych zwodniczych wpływów, zostawają coraz więcej zawikłani, aż utraciwszy ich Kotwicę, są pędzeni na morzu niewiary, nie wiedząc gdzie zostaną jeszcze popędzeni. Podobnie jak ich wodzowie, mogą zatrzymać ich kształt pobożności, lecz siłę tejże utracili.
Lecz znajduje się jeszcze jeden zarys opisu tych fałszywych nauczycieli, których ambicja przyniosła tyle niebezpieczeństwa na drodze Świętych, czego nie powinniśmy tu ominąć. Wiersze 6, 8 opisują, lub raczej ilustrują sposób, w którym wpływ tych nauczycieli przyjdzie na Kościół. Ich opozycja nic jest wyrażona śmiało, w określonych słowach, ścisła lub wprowadzana z gorliwości. Lecz ich sposób, jak tu podany, jest chytry, oszukańczy, przebiegły, pod pokrywką udawania pobożności, miłości i gorliwości dla Prawdy. Ich wpływ będzie wytworzony nieco według sposobu złej klasy 6 wierszu, -„którzy się wrywają w domy i pojmane wiodą niewiasty, grzechami obciążone, które uwodzą rozmaite pożądliwości”. To nie znaczy, że takim będzie rzeczywisty nienormalny charakter tych nauczycieli, lecz ich sposób będzie takim podobnym oszukańczym. Ich właściwy postępek jest szczególnie opisany w 8 wierszu: „A jako Jannes i Jambres sprzeciwiali się Mojżeszowi, tak i ci sprzeciwiają się Prawdzie – ludzie rozumu skażonego (popsutego lub odwróconego od Prawdy) odrzuceni z strony wiary”. Tak więc jest nam pokazane, że opozycja do Prawdy będzie oszukańczą i przebiegłą, podobną do przeciwników Mojżesza. Ci sprzeciwiali się Mojżeszowi, czyniąc coś podobnego co on czynił, aby pomieszać lud. Bóg dał władzę Mojżeszowi czynić pewne cuda, ażeby dać dowód Izraelowi, że Mojżesz był Jego Boską siłą uzbrojony posłaniec. A szatan dał również moc swoim posłańcom, aby naśladowali owe cuda, co do pewnego stopnia czynili, choć nie i doskonale, ażeby przez to poprzekręcać umysły ludzi i naruszyć zaufanie w Mojżesza, jego prowadzenie i nauczanie.
Słowo '”dni” w 2Tym. 3:1 odnosi się do dnia Paruzji i dnia Epifanii, do tych dwóch dni, którymi się ten Wiek Ewangelii zakończy. Pierwszy z tych dni był od 1874 do 1914, drugi od 1914 do 1954. Jak tam było 2 lata i jeden miesiąc czasu zachodzenia Paruzji na Epifanię – od 16 września 1914 (data ostatniego spłodzonego z ducha, według Piramidy) do 16 Października 1916 (data ostatniej podróży brata Russella z Brooklyńskiego Betel) – tak samo spodziewamy się podobnego zachodzenia Epifanii na Bazyleję (Królestwo) – dwóch lat i jednego miesiąca. Powyższy nasz tekst określa fałszywych nauczycieli między ludem Bożym podczas tych dwóch dni po 40 lat każdy. Jannes wyobraża fałszywych nauczycieli między prawdziwym i nominalnym ludem Bożym podczas Paruzji; a Jambres wyobraża fałszywych nauczycieli między prawdziwym i nominalnym ludem Bożym podczas Epifanii. Słowo Jannes jest różnie określone i znaczy „on mówi” i „on oszukuje”, a słowo Jambres jest również różnie określone: „morze ubóstwa” i „on buntuje”. Wierzymy, zastanawiając się nad tymi wszystkimi określeniami, to te, że „on oszukuje” i „on buntuje” są najlepszymi. Przesiewacze Paruzji, wyobrażeni przez Jannesa, są oszukującymi oszukanych, a przesiewacze Epifanii wyobrażeni przez Jambresa, buntują i prowadzą innych do buntu przeciwko Boskim naukom i zarządzeniom danym przez „wiernego sługę”.
Możemy być pewni, że przesiewacze Paruzji w tych pięciu przesiewaniach 1) przeciw okupowi; 2) bałwochwalstwu; 3) kombinacji; 4) reformie i 5) przeciwności, oszukali klasę wtórej śmierci; a przesiewacze Epifanii przez rewolucję(bunt) pobudzili Wielkie Grono do buntu. Ta cała część (2Tym. 3:1-9) mówi o nich, a następująca część (wiersze 10-17) pokazuje, w jaki sposób ich zwyciężyć. Prawda Paruzji, między innymi rzeczami, wyjaśniła naukę, dlaczego Bóg dozwolił zło
kol. 2
dla ludu Bożego, Jezusa i Kościoła, ci cierpiąc jako ofiary za grzech, jak również, aby rozwinąć charakter-pokazane przez przemienienie się laski Aarona w węża. Jak wąż Aarona połknął węża Jannesa, tak samo wyjaśnienia ludu Bożego w Paruzji o dozwoleniu złego między ludem Bożym, obaliły owe pozaobrazowego Jannesa. Tak samo lud w Prawdzie Epifanii teraz, między innymi rzeczami, uczy dlaczego Bóg dozwolił na teraźniejsze zło między ludem w Prawdzie-na rozdział Maluczkiego Stadka od Wielkiego Grona – Aarona laska przemieniła się w węża. A w przeciwieństwie pozaobrazowy Jambres – przesiewacze, wodzowie Wielkiego Grona, jak wydawcy Strażnicy, wydawcy Zwiastuna itd. – stara się wyjaśnić to zło innymi sposobami, lecz ich wyjaśnienia są kompletnie pobijane Prawdą Epifanii, tak samo jak wąż Jambresa został połknięty przez węża Aarona.
TO JEST BIBLIJNE
Tak więc w wierszach 8, 9 św. Paweł daje nam typy tych fałszywych nauczycieli i ich odparcie. Ma się rozumieć, że w okresie Paruzji głupstwo tych przesiewaczy było objawione wszystkiemu ludowi Prawdy; i możemy być pewni, że głupstwo przesiewaczy Epifanii jest również objawiane coraz większej liczbie ludzi w Prawdzie, a ostatecznie będzie wszystkim znane. Dzięki niech będą Bogu za to, że Jego tak uwięzione dzieci zostaną z pod pozaobrazowego Jambresa ostatecznie w Epifanii wyzwoleni, tak jak w Paruzji zostali z pozaobrazowego Jannesa wyzwoleni! Gdy zbadamy opis, jaki Św. Paweł podaje względem charakterów, działania i metod tych mężów (w 2 wierszu w greckim nie mówi ludzie, lecz mężowie, pokazując, że jest mowa o religijnych błądzących wodzach) i potem gdy porównamy go z opisem charakterów, działań i metod przesiewaczy Paruzji z onymi Epifanii będziemy widzieli, że Św. Paweł przez Ducha Bożego prorokował o tych dwóch grupach przesiewaczy. Ci co wiedzą o dawniejszych przesiewaniach, wiedzą też, jak niebezpiecznym był dzień Paruzji, którego pozaobrazowy Jannes takim uczynił. Ci którzy znają teraźniejsze przesiewanie Epifanii – rewolucję przeciwko Pańskim naukom i zarządzeniom prowadzoną przez wodzów Lewitów – muszą przyznać, że dzień Epifanii jest również bardzo niebezpiecznym. My, którzyśmy stali wśród przesiewań tych dwóch dni, wiemy, że ci właśnie (pozaobrazowy Jannes i Jambres) sprowadzili niebezpieczne czasy w tych dniach. Mówiąc jednakowoż o typie w ograniczonym tego słowa znaczeniu w jego zastosowaniu do pozafigury między ludem w Prawdzie, nie zapominajmy o tem, że stosowało i stosuje się to również do Nominalnego ludu Bożego.
Zbadane wysiłki fałszywych nauczycieli – fałszywych braci rozwijających się w obrębie Kościoła – między ludem w Prawdzie, są czynione, ażeby odsunąć Prawdę, a zastąpić ją błędem podobnym do Prawdy i osłabić zaufanie do wszystkich nauczycieli Prawdy, – mianowicie w „onego sługę” – ażeby przez to pociągnąć za sobą i ich błędami uczni i z powodu przebiegłości tych fałszywych nauczycieli i z powodu niewierności wielu względem miłości i służby Prawdy, co otrzymali, klasa ta wśród Kościoła będzie dawać i już dała wiele zachęty tym ambitnym i fałszywym braciom, „albowiem” mówi Apostoł (2Tym. 4:3,4) „przyjdzie czas, gdy zdrowej nauki nie ścierpią, ale według swoich pożądliwości (dla czegoś nowego, ciekawego) zgromadzą sobie sami nauczycieli, mając świerzbiące uszy, (dla nowych na czasie i dziwnych rzeczy) i odwrócą uszy od Prawdy, i ku baśniom je obrócą”. Ta klasa nie była, ani nie będzie tak małą w liczbie; ponieważ, ażeby wierni nie byli zniechęceni, gdy to przyjść miało, (Psalm 91:7) że nim ta walka miała się skończyć „tysiąc (klasa wtórej śmierci w Prawdzie) miało padnąć po ich boku, a dziesięć tysięcy (klasa Wielkiego Grona w Prawdzie) po prawej stronie ich”. (Benjamin znaczy syn prawej ręki i wyobraża Wielkie Grono). Tak wiedząc, że Bóg to wszystko