Teraźniejsza Prawda nr 170 – 1957 – str. 4
że gdy brat Johnson przedstawił powyższy wniosek, to on również oświadczył, że „ponieważ Epifania i czas ucisku są identyczne (P ’22, 70) rozumiemy, że Anarchia skończy się w październiku 1954. Natychmiast po tym nastąpi ucisk Jakuba i nawrócenie Izraela… począwszy od 1954”. Jest widocznym z tego oświadczenia, że w tym wczesnym okresie Epifanii on spodziewał się, że światowa rewolucja i światowa anarchia skończą się na jesień 1954, i że ucisk Jakuba (faza 2), ostatnia część Czasu Ucisku rozpocznie się wtedy. On również miał w pamięci, że poświadczająca służba Małego Stadka trwała przez 25 miesięcy od października 1914 do listopada 1916. Na podstawie tych rozważań, było więc logiczną rzeczą dla niego wnioskować, że poświadczająca służba Wielkiego Grona będzie odbywała się jednocześnie z Uciskiem Jakuba (faza 2) i narodowym nawróceniem Izraela, od października 1954 do listopada 1956. Jednak, później brat Johnson przyszedł do przekonania, że nawrócenie Izraela nie będzie dokonane w listopadzie 1956, albowiem oświadczył, np. że „Wielkie Grono pozostanie na ziemi przez jakiś czas po 1 listopadzie 1956, aby dokonać nawrócenia Izraela, a po pewnym czasie potem opuści ziemię, jako pozafiguralna matka przynosząca ofiarę w dowód swego oczyszczenia po 80 dniach po porodzie córki” (P ’41, str. 82, szp. 2; przedrukowane w P ’51, str. 60 u góry).
Również brat Johnson doszedł później do zrozumienia, że światowa anarchia nie skończy się w październiku 1954. W jednym z jego ostatnich wydanych wyrażeń na ten temat (P ’47, str. 53, par. 2), on oświadczył, „dokonanie anarchii nastąpi jakiś czas po 1956. Trochę później nastąpi druga faza ucisku Jakuba, a potem nawrócenie Izraela”. Przeto widzimy, że w roku 1947 on odrzucił myśl aby Ucisk Jakuba (faza 2) i narodowe nawrócenie Izraela, miało się stać od października 1954 do listopada 1956. Oczywiście również nie mogło być poświadczającej służby Wielkiego Grona, jako zachodzącej od października 1954 do listopada 1956 w łączności z tymi wydarzeniami. To jednak, jak już wykazaliśmy w znacznych szczegółach (TP ’54, str. 75, szp. 2 u dołu aż do str. 79), ta służba miała być rozpoczęta przy końcu pozafiguralnych 80 dni (1874-1954), w jesieni 1954, stąd rozpoczęła się wtedy, zamiast być odłożoną aż do czasu Ucisku Jakuba (Fazy 2), i czasu narodowego nawrócenia Izraela.
Że poświadczająca służba Wielkiego Grona nie ma być zaniechaną w 1956 r. stanie się to więcej widoczne z przeglądu znaczenia niektórych wypadków w jesieni 1954 i późniejszych, szczególnie w łączności z niektórymi podobnymi wypadkami zachodzącymi 40 lat temu. Tak jak okres od jesieni 1914 do
kol. 2
jesieni 1916 miał szczególne znaczenie co do poświadczającej służby pozafiguralnej matki po porodzie syna, tak samo wierzymy, że okres od jesieni 1954 do jesieni 1956 miał wielkie znaczenie co do poświadczającej służby pozafiguralnej matki po porodzie córki.
Należy przypomnieć, że pozafiguralna matka syna, w znaczeniu sług Prawdy dla Małego Stadka, którzy zatrzymali korony, przyniosła, w dowód swego oczyszczenia, pozafiguralną ofiarę całopalenia i ofiarę za grzech (3Moj. 12:1-4, 6-8; TP ’32, str. 27, par. 5), i że to nastąpiło natychmiast po skończeniu się pozafiguralnych 40 dni, tj. 20 września 1914, z początkiem pierwszego pozafiguralnego uderzenia Jordanu (TP ’32, str. 28, par. 8; E tom 6, str. 42), które to uderzenie było pierwszym zarysem „pracy z Kozłem Azazela i Lewitami” – „ostatnią (ogólną zewnętrzną) pracą Najwyższego Kapłana Świata przed opuszczeniem ostatnich z Jego członków świata”. Ta praca była podjęta natychmiast po 16 wrześniu 1914 (TP ’31, str. 21, par. 12 i 13; TP ’34, str. 12 szp. 1; ’35, str. 2).
Podobnie, jako czynność w zgodzie z pozycją budującej postępowej Prawdy, zauważyliśmy, tak jak to przepowiedział Posłannik Epifanii (TP 32, str. 27, szp. 2; zobacz również TP ’54, str. 74-76), że pozafiguralna matka pozafiguralnej córki, w znaczeniu sług Prawdy dla Wielkiego Grona, przynosi, w dowód swego oczyszczenia po porodzie córki, pozafiguralną ofiarę całopalenia i ofiarę za grzech (3Moj. 12:5-8), i że to nastąpiło natychmiast po skończeniu się pozafiguralnych 80 dni, tj. 20 września 1954, dokładnie 40 lat co do dnia po 20 wrześniu 1914 (P ’55, str. 91, par. 4). Było to 20 września 1954, że specjalna służba zaczęła się wobec Żydów, jako oddzielny zarys naszej poświadczającej służby, którą w jej obuch fazach (względem żydów i względem pogan) Wielkie Grono miało „wykonać po oczyszczeniu się od azazelowych plam” (TP ’30, str. 47, szp. 1, par. 3; TP ’54, str. 74, szp. 2, par. 1).
POŚWIADCZAJĄCE SŁUŻBY SĄ OBRAZAMI ODNOSZĄCYMI SIĘ DO KLAS
W P ’56, str. 32, szp. 1, gdzie zbijamy fałszywe twierdzenie, że „16 września 1914 całe 144000, którzy stanowią Ciało Chrystusowe… królowali wtedy w ograniczonym sensie, ponieważ 'wykonywali pomstę według prawa zapisanego’ Psalm 149:7-9”, wykazaliśmy, że chociaż ostatnie spłodzenie z Ducha miało miejsce 16 września 1914, to jednak ostatni członek spłodzony nie był wówczas ożywiony z Ducha i wyuczony w Prawdzie, a zatem nie mógł natychmiast rozpocząć