Teraźniejsza Prawda nr 46 – 1930 – str. 39
się odnosić do dobrych i złych lewitów, pierwsi z początku odmówili służby, a później ją wykonali, gdy zaś ostatni obiecali służyć, lecz potem tego nie uczynili. Częstokrotnie epifanią oświeceni święci opisywali obie klasy podczas pozaobrazowej środy – od lipca 1920 do lipca 1921. – Przypowieść o gospodarzu winnicy (Mat. 21:33-46; Mar. 12:1-12; Łuk. 20:9-19) wyobraża nauki epifanią oświeconych świętych względem wodzów złych lewitów, ich złych postępków względem wodzów między epifanią oświeconymi świętymi a na koniec przeciwko ostatnim, jako klasie, z której przyczyny Bóg później zniszczy teraźniejsze lewickie systemy i srogo będzie karał ich złych wodzów. Ma się rozumieć, że takie ogłoszenia doprowadziły złych lewitów do szukania, aby zniszczyć epifanią oświeconych świętych, tak jak w typie uczyniono zamiar, aby zniweczyć Jezusa, gdy pojęli, że ta przypowieść była przeciwko im. Przypowieść o wieczerzy weselnej (Mat. 22:1 – 14) wyobraża dla celów epifanicznych zaproszenie do brania udziału w przywilejach epifanicznych, czego wodzowie lewitów odmówili, lecz pokorniejsi z ludu w prawdzie przyjęli; ten, który odrzucił szatę weselną zdaje się wyobrażać tych, którzy przez pewien czas ucztowali a potem całkiem utracili wiarę w Prawdę i Pana, weszli do ciemności zewnętrznych. To wypełniło się w wypadkach niektórych, o których my i inni także świadczyliśmy i myślimy, że to później będzie miało jeszcze większe wypełnienie.
Podstępne kwestie Faryzeuszów (Mat. 22:15-22; Mar. 12:13-17; Łuk. 20:20-26) i Saduceuszów (Mat. 22:23-33; Mar. 12:18-27; Łuk. 20:27-40) i doświadczające pytanie zakonnika (Mat. 22:34-40; Mar. 12:28-34) wyobrażają różne kwestie do ułowienia, oparte na błędach i aby się czegoś dowiedzieć, które były epifanią oświeconym świętym od różnych grup lewitów i ich zwolenników dawane. Chrystusa odrzucanie ich błędów i zawiedzenie ich wysiłków, aby Go zmieszać, i dawanie wartościowych informacji, wyobraża dane odpowiedzi epifanią oświeconych świętych pytającym. Kilka artykułów Teraźniejszej Prawdy i większość odpowiedzi na zapytania w takowej są pozaobrazowymi odpowiedziami do takich kwestii. Kwestie na biblijne wykazanie epifanią oświeconych świętych, które ci święci lewickim ubliżycielom udzielili i na które ostatni nie byli w stanie odpowiedzieć, są pozaobrazem danych kwestii Jezusa Faryzeuszom. Mat. 22:41-46; Mar. 12:35-37; Łuk. 20:41-44.
Inny zarys nauk Jezusa ostatniego tygodnia w środę jest godnym zaznaczenia Jego sroga denuncjacja niewiernych religijnych wodzów w Izraelu (Mat. 23:1-39; Mar. 12:38-40; Łuk. 20:45-47). To wyobraża srogie krytyki epifanią oświeconych świętych względem wodzów lewickich, mianowicie od lipca 1920 do lipca 1921. Te krytyki znajdują się w Present Truth (Ter. Pr.) w numerach 20, 21, 22, 24, 25, 29 i 30. Może być, że każdy z tych numerów stosuje się do każdego z siedmiu biad, które nasz Pan na żydowskich wodzów wypowiedział. Wtóra walka Gedeona strofowała srogo wielu z wodzów nominalnego kościoła w tym czasie. Ma się rozumieć, że epifanią oświeceni święci dołączyli się do dania tych krytyk. Za uczynienie takich krytyk zostaliśmy srogo oskarżeni, tak jak Pan był za owe w typie. Jednakowoż mamy zaufanie, że nie my, lecz ci, którzy oskarżali epifanią oświeconych świętych za taką czynność, są od oblicza Pańskiego godni nagany, tak jak nie Jezus, lecz Jego oskarżyciele byli winni. Zauważenie i wzmianka Jezusa względem rzucanych pieniędzy do skarbnicy (Mar. 12:41-44; Łuk. 21:1-4) stosują się do naszych obserwacji i wzmianek rocznego sprawozdania numeru 25, jak wielkie składki były uczynione przez lewitów i jakie stosunkowo małe składki zostały uczynione przez epifanią oświeconych świętych.
ZADZIWIAJĄCA FIGURA I POZAFIGURA
Podanie o grekach życzących widzieć Jezusa, Jego wzmianki na to, Jehowy uznanie Go i łączne wzmianki (Jan 12:20 – 36) zdają się wyobrażać rzeczy, mające łączność z pozaobrazową wtóra walką Gedeona, pozaobrazowego Eliasza ponowną czynność po jego ponownym okazaniu się, które zaczęło się 18 lipca 1920. Przez taką czynność na pewno nie mało światowych ludzi życzyło sobie, aby mogli zrozumieć epifanią oświeconych świętych w ich nauczaniu i pracy. To z pewnością doprowadziło ostatnich do uznania ich wysokiego przywileju i pobudziło ich do dania świadectwa i do potrzeby poświęconego życia w prowadzeniu publicznej pracy. Ci z pewnością byli mniej i więcej w strapieniu z powodu przychodzącego końca ich pracy do publiczności – o której od tego czasu mówili, że jest w bliskiej przyszłości. I z pewnością uczynili wzmianki łącznie z wyrzucaniem Szatana i z zniszczeniem jego Królestwa w wielkim i małym Babilonie. Boska odpowiedź z nieba, uznawająca Jezusa, zdaje się wyobrażać Jego uznanie epifanią oświeconych świętych przez świadectwo Piramidy odnośnie ponownego okazania się Eliasza 18 lipca 1920 – świadectwo to było im najprzód dane w Jersey City 17go kwietnia wieczorem (Boski czas 18 kwietnia), 1921, i ogłoszone w Present Truth z maja 1921, oba wypadki spełniając się podczas pozaobrazowej środy. Wątpliwość ludzi względem znaczenia głosu wyobraża wątpliwość wielu ludzi w prawdzie względem tego szczególnego świadectwa piramidy; a Jezus, pokazując, co jako Boski pomazaniec On uczyni i napominając ludzi do działania w harmonii z Prawdą, wyobraża co Epifanią oświeceni święci powiedzieli co przeciwko Wielkiemu Gronu uczynią i jak napominali lud Boży do odpowiedzialności względem prawdy. To można zauważyć w numerach 30 i 31.
W Mat. 24:1-51; Mar. 13:1-37; Łuk. 21:5-36 znajduje się Jezusa wielkie proroctwo na Wiek Ewangelii. To dla celów epifanicznych, szeroko mówiąc, zdaje się wyobrażać, jak epifanią oświeceni święci przepowiedzieli obalenie złego lewickiego miasta; odrzucenie i prześladowanie wiernych, którzy są z lewitami, aż ostatni będą oczyszczeni; tęsknienie do czasu, kiedy epifanią oświeceni święci wyzwolą tych Kapłanów, gdy się to wypełni, gdy zwrócą ich uwagę do pomyślnego oczyszczenia lewitów; ich pokazywanie faktu, że w tym czasie praca nie będzie zrozumianą ani przewidzianą ku powodzeniu, lecz, że z początku stopniowo i po cichu a potem nagle nastąpi, ich przestrogi odnośnie potrzeby czuwania na wykazujące znaki takich wypadków; i ich pokazywanie jak przez indywidualne mówcze narzędzie mieli potem działać i że ta praca miała po krótkim działaniu złego lewity, który miał być zupełnie odrzucony, nastąpić. Te 3 ostatnie linie myśli były ustnie, nie drukiem przez kilku z pomiędzy epifanią oświeconych świętych wypowiedziane. Z punktu stanowiska warunków epifanicznych te trzy przypowieści Mat. 25:1-46 zdają się także być typem: ta o dziesięciu pannach (Mat. 25:1-13) zdaje się wyobrażać te nauki, które epifanią oświeceni święci między lipcem 1920 a lipcem 1921 na przedmiot o zabłąkanych kapłanach i lewitach udzielili, o ich różnych stanowiskach, gdy czas pełnego rozdzielenia nadejdzie, i o różnicy ich nagrody potem. Przypowieść o talentach (Mat. 25:14-30) zdaje się wyobrażać te nauki, które epifanią oświeceni święci od lipca 1920 do lipca 1921 na przedmiot o różnych dobrych użyciach sposobności dla zabłąkanych kapłanów i o niedbalstwie lewitów do użycia tych sposobności, z różnicą czyszczenia lewitów udzielili. Przypowieść o kozłach i owcach (Mat. 25:31-46) dla celów epifanicznych zdaje się wyobrażać nauki epifanią oświeconych świętych na oczyszczające operacje oświeconych świętych w które lewici się dostaną, ci po prawicy tej przypowieści do członków wielkiego grona, którzy otrzymają życie, co po lewicy do tych, którzy przyjdą na wtóra śmierć.