Teraźniejsza Prawda nr 46 – 1930 – str. 38
pierwszą wizytą do zebranych, planujących śmierć Jezusa kapłanów. Z tym się zgadzamy, lecz odpowiadamy, że ten zarzut jest podany na mniemaniu, że następnym dniem była niedziela, gdy zaś to był poniedziałek; ponieważ według żydowskiego sposobu rachowania dni, Judasza wizyta do Kapłanów będąc po 6ej wieczorem, była w niedzielę; dlatego następny dzień u Jana 12:12 był w poniedziałek. I żaden ewangelista nie podaje, aby te wypadki odbyły się w części dnia tej niedzieli.
Następne wypadki, które w krótkości w figurze i pozafigurze podamy, wypełniły się w typie w poniedziałek, który zaczął się o 6ej wieczorem w niedzielę a skończył się o 6-tej wieczorem w poniedziałek; a pozafigury wypełniły się między lipcem 1918 a lipcem 1919. Te wypadki są podane w typie Mat. 21:1-17; Mark. 11:1-11,15-19; Łuk. 19:29-48; Jan 12:12-18. Te obejmują tryumfalny wjazd Jezusa, Jego przepowiedz zniszczenia Jeruzalem, Jego oczyszczenie Świątnicy, wysławianie Go przez dzieci i zazdrosne przeciwieństwo i planowanie Jego śmierci przez wodzów żydowskich.
Jezus wjechał do Jeruzalem w poniedziałek rano, to jest zaraz po pierwszej połowie tego żydowskiego dnia. Ten czas stosuje się do około l stycznia 1919. Jaką więc jest pozafigura? Około tego czasu epifanią oświeceni święci wjechali do lewickiego miasta, to jest wjechali na naukach numerów 1 i 2 Teraźniejszej Prawdy – pozaobrazowym ośle i oślicy – które były wydane 9 i 24 grudnia, a do 1 stycznia 1919 były te nauki najprzód przez epifanię oświeconych świętych dobrze przeżute, a to ich poparło (jadąc) przez owe nauki w ich czynności przeciwko lewickiemu miastu. I wielu, którzy nie byli epifanią oświeconymi świętymi witał ich, jako przynoszących dobre nowiny i jako pomocników i zwiastunów lepszych czasów, jak to wszyscy pamiętamy, tak jak w typie wielu witało naszego Pana. Jezus, przepowiadający zniszczenie Jeruzalemu, wyobraża powtarzane ogłoszenia w Teraźniejszej Prawdzie, że religijny rząd, którego lewici rozwijali, miał być zniszczony. Takie głoszenia znajdywały się w Teraźniejszej Prawdzie, mianowicie w numerach 2-4 Present Truth. Oczyszczenie Świątnicy wyobraża epifanią oświeconych świętych użycie oczyszczających prawd, którymi uzurpatorzy i buntujący lewici byli smagani. To było także czynione Ter. Pr. mianowicie w numerach 3-5 Pres. T. Okrzyk Jezusa przez dzieci wyobraża jak niektórzy z mniej dojrzałych braci witali epifanią oświeconych świętych w ich czynności, gdy zaś mordercze plany kapłanów itd., którzy zazdrościli, że Jezus i Jego nauki były przyjęte, wyobrażają plany lewitów do zniszczenia czynności epifanią oświeconych świętych i do odcięcia takich świętych od społeczności ludu w Prawdzie.
Jedyne podane zdarzenie jakoby miało odbyć się we wtorek, co stosuje się do czasu między lipcem 1919 a lipcem 1920, jest przeklęcie nieurodzajnego figowego drzewa (Mat. 21:18,19; Mar. 11:12-14). Najprzód wyobraża to przeklęcie izraelskiego systemu jako religijnego rządu; lecz dla naszej linii myśli to drzewo wyobraża system religijnych rządów między ludem Bożym, którego wodzowie lewitów ustanowili. Dlatego przeklęcie nieurodzajnego figowego drzewa wyobraża, jak epifanią oświeceni święci uczyli i życzyli, ażeby buntownicze religijne systemy, które lewici między ludem w prawdzie ustanawiali, miały uschnąć. Częstokrotnie uczyli, że te nie będą miały powodzenia, i że lewici będą musieli najprzód od ich buntu i buntowniczych praktyk oczyścić się, nim będą mieli powodzenie. O tym było często wyrażane w Ter. Pr. między lipcem 1919 a lipcem 1920. Za ilustrację około tych linii możemy podać numery 13-19 Pres. Tr. i ma się rozumieć, że epifanią oświeceni święci dali często wyrażenie około takich myśli. Jak w figurze, tak i w pozafigurze, owoc nie był znaleziony, ponieważ czas na to jeszcze nie przyszedł — od Boga uznane przyszłe lewickie systemy nie przyniosą prędzej owocu, aż ich czas nadejdzie — gdy się oczyszczą, po jesieni 1924. Uschnięcie figowego drzewa stosuje się do psucia między lewickimi systemami, co udowodnili, że psuli się z powodu ich ustawicznego i wzrastającego buntu, między innymi rzeczami odnośnie wyborów na urzędników towarzystwa na 3% roku w styczniu 1920, na zebraniach akcjonariuszy, kiedy zmienili czarter, wprowadzili błędy na tymczasowe usprawiedliwienie, na Młodocianych Świętych, na dziedziniec itd., w towarzystwie; błędy na okup, na ofiarę za grzech itd. między Olsonitami; i błędy na różne fazy Objawienia w P.B.I. towarzystwie.
ŚRODA — FIGURA I POZAFIGURA
Pierwszy wpisany wypadek środy, który stosuje się do czasu między lipcem 1920 a lipcem 1921. była Judasza druga wizyta w zdradzieckim poselstwie do kapłanów. To odbyło się po 6ej wieczorem we wtorek (Boski czas w środę) i jest podane tylko w Łuk. 22:1-6. Porównajcie to podanie z Mat. 26:1-5; Mar. 14:1,2 do ustanowienia daty drugiej wizyty. Powyżej pokazaliśmy, jak zharmonizować podania jego pierwszej i drugiej wizyty. Możemy sobie przypomnieć, że Amramici lewici rozwijali się od lutego do czerwca 1920, i że od około l lipca niektórzy z ich wodzów zaczęli wprowadzać ich zdradzieckie czyny, aby osiągnąć władzę, co pokazało, że było lewicką władzą. Postępek brata Hirsha w Jersey City jest przykładem tego, mianowicie wieczór 11 lipca (Boski czas 12 lipca, w dniu rocznicy, w którym brat Rutherford fałszywie przysiągł, że były cztery wakansy w zarządzie, które wtenczas zapełniał), aby otrzymać władzę i wpływ, najprzód w Jersey City, a potem, gdziekolwiek miał sposobność, mianowicie przed niektórymi przedniejszymi wodzami Amramickich lewitów fałszywie całą sytuację łącznie z amramickim przesiewaniem przedstawił. I wnet osiągnął sympatię przeciwko epifania oświeconym świętym od tych, którzy przedtem zdradzali tych świętych, jak również popleczników i nagrodzicieli takich zdrajców (pozaobrazowego żydowskiego Sanhedrynu). Jezus przepowiadając w tym czasie Jego pełną zdradę (Mat. 26:2) stosuje się do epifanią oświeconych świętych, ogłaszającym swoją pełną zdradę przez chwytających władzę Lewitów. To ogłoszenie miało początek od lipca 1920 do lipca 1921. Takie ogłoszenia przestrogi daliśmy w Present Truth od czasu do czasu w powyższym okresie. Inni epifania oświeceni święci czynili to samo w tym czasie.
Drugi zapisany wypadek środy zdarzył się rano — gdy uczniowie widzieli jak nieurodzajne figowe drzewo całkiem uschło. (Mat. 21:20-22; Mar. 11:20-26). Uczniowie są typem na dobrych Lewitów, którzy w towarzystwa przekręcaniu Cieni Przybytku, w nauczaniu o powrocie Starożytnych Świętych w 1925, w milionowej propagandzie, w chybieniu Olsonickiego proroczego programu w P.B.I. chronologicznych i proroczych błędach widzieli dowody schnięcia lewickich systemów – korzenia, pnia i gałęzi. Napominanie Jezusa łącznie z tym wypadkiem wyobraża, jak epifanią oświeceni święci świadczyli, że wierność do Ducha Pańskiego doprowadzi do usunięcia wszystkich zawad na drodze dobrych lewitów, wykonywujących ich poselstwo z powodzeniem w swoim czasie. Takie myśli znajdują się w różnych naszych artykułach, np. o Gedeonie i innych. Wielu epifanią oświeconych świętych dali te same upewnienie.
Jak dowiadywano się o autorytecie Chrystusa przez żydowskich wodzów (Mat. 21:23-27; Mar. 11:27-33; Łuk. 20:1-8) tak prawo epifanią oświeconych świętych do wykonania posług ku lewitom w prawdzie i nominalnym Kościele (misja do ostatnich zaczęła się 18 lipca 1920 w pozaobrazową środę) było dopytywane przez wodzów między lewitami w prawdzie i nominalnym kościele. I jak Jezus zaszachował kręcicieli, to samo uczynili epifania oświeceni święci. Przypowieść o dwóch synach (Mat. 21:28-32) zdaje