na ten przedmiot, jest podane w przedmowie do VI tomu pisanej 1-go października 1916, którą podajemy w niniejszym numerze. Pamiętajmy, że on napisał przedmowy do wszystkich sześciu tomów, aby poprawić niektóre punkty, które nie były w nich jasno wyrażone.

      Używając opisu z Przybytku, w krótkości nakreślimy stopnie odnoszące się do tymczasowego i ożywionego usprawiedliwienia. Grzesznik opuszczający pozafiguralny obóz (świat) przez pokutę wchodzi na pozaobrazowy dziedziniec (tymczasowe usprawiedliwienie) przez wiarę w Chrystusa (pozaobrazową bramę), przez co zyskuje wzrastająca miara pokoju Bożego. W tym tymczasowym usprawiedliwieniu spogląda na ofiarę Jezusa (pozaobrazowy ołtarz) i obmywa się z brudów ciała i ducha przez Słowo Boże (pozaobrazową umywalnie); tedy postępuje on do stanu poświęcenia czyli spłodzenia z ducha (pozaobrazową świątnicę) i do zasłony (śmierci ludzkiej woli). Następnym krokiem jest poświęcenie, przez, które jego człowieczeństwo (przewidziana część pozaobrazowego kozła Pańskiego) jest przywiązana do umarłej ludzkiej woli (pozaobrazowej zasłony). Tedy Jezus aktualnie przypisuje swoją zasługę na jego korzyść, ożywiając jego usprawiedliwienie przez zjednanie mu u Boga przekreślenia wyroku Adamowego. Wtenczas Jezus ofiarowywa Bogu człowieczeństwo danej osoby, doskonałej w oczach Bożych, jako dar Boży. Bóg przyjmuje dar przez udzielenie mu Ducha Świętego i zamienia dar jako część ofiary za grzech (pozafiguralny kozioł Pański). Od tego czasu dana osoba jako Nowe Stworzenie jest kapłanem w stanie spłodzenia z ducha (pozaobrazowej Świątnicy), a jako ludzka istota mająca ożywione usprawiedliwienie, jest członkiem pozaobrazowego kozła Pańskiego na pozaobrazowym Ołtarzu.

kol. 2

      Powracając teraz do wyrażenia brata Rutherforda, spostrzegamy jak w wielu miejscach jest ono sprzeczne z powyższymi oświadczeniami br. Russella odnoszącymi się do tymczasowego usprawiedliwienia. Brat Rutherford pisze: „Nie może być częściowego usprawiedliwienia (znaczy się, że jest tylko zupełne czyli ożywione). Pastor Russell podaje nam na podstawie Pisma św., (Rzym. 4:1 – 25) rozumowania i faktów, że tymczasowe, usprawiedliwienie nie może być zupełne czyli kompletne. a zatem jest tylko, częściowym usprawiedliwieniem. Lecz jest prawdą, że nie może być częściowego ożywionego usprawiedliwienia. Brat Rutherford dowodzi, że nie ma stopniowego usprawiedliwienia. Brat Russell podaje nam na podstawie Pisma św., rozumowania i faktów, że tymczasowe usprawiedliwienie jest stopniowym, to jest od bramy pozafiguralnego dziedzińca do pozafiguralnej pierwszej zasłony. Nawet ożywione usprawiedliwienie w całym słowa tego znaczeniu, jest stopniowe; ponieważ ono rozpoczyna się, od chwili, gdy Jezus aktualnie przypisuje nam swoją zasługę, postępuje w dalszym ciągu, gdy Ojciec aktualnie przekreśla wyrok Adamowy, a kończy się z chwilą, gdy osoba poczytana jest za doskonałą. Brat Rutherford dowodzi, że „Usprawiedliwienie jest sprawą natychmiastowego czynu”, Brat Russell na podstawie Pisma św., rozumowania i faktów wykazuje nam, że tymczasowe usprawiedliwienie jest stopniowe. Lecz ożywione usprawiedliwienie jest w praktyce sprawą natychmiastowego czynu. Wyrażenia, jakie brat Rutherford używa, są jasne i prawdziwe, ale w zastosowaniu tylko do ożywionego usprawiedliwienia. Ale z tego powodu, że odrzuca tymczasowe usprawiedliwienie, jego powyższe wyrażenia są bezwartościowe, błędne i zwodnicze.

kol. 1

PRZEDMOWA DO TOMU VI

      W roku 1916 Brat Russell przepisał przedmowę do Tomu VI i powiada w niej, że nie zmienił on swego poglądu w sprawie usprawiedliwienia. Ponieważ wielu przyjaciół nie posiada tej przedmowy, a żądali jej, ogłaszamy ją w Teraźniejszej Prawdzie, tak, jak ona jest w ostatnim wydaniu Tomu VI.

WSTĘPNE SŁOWO AUTORA

      Wielka część pracy każdego sługi Bożego wykonywana bywa w ciemności – podobnie jak tkacz pięknego dywanu, stoimy w tyle, i widzimy bardzo mało rezultatów naszej pracy, liczące jedynie na to, że w swoim czasie usłyszymy Pańskie słowa „Dobrze zrobione” i ujrzymy niektóre owoce swej pracy. „Gdy się ocucę, nasycony będę obrazem obliczności Twojej”.

      Niemniej jednak Pan w swej łaskawości dał nam zachętę w odniesieniu do wpływu niniejszego tomu w różnych częściach świata w sercach ludu Bożego. Mieliśmy przyjemność słyszeć od wielu o błogosławieństwach osiągniętych z lepszego zrozumienia usprawiedliwienia, uświęcenia i wybawienia, przyrzeczonych kościołowi w Słowie Bożym. Wielu innych opowiedziało nam o błogosławieństwach otrzymanych z porady Pisma Świętego dla mężów i żon, rodziców i dzieci, pod względem dróg pokoju, sprawiedliwości i wzrastania w łasce. Wielu także informowało nas o wielkich błogosławieństwach i pomocy w odniesieniu do obowiązków, przywilejów i zobowiązań starszych i diakonów, oraz porządku Biblijnego w kościele. Cieszymy się z tych rzeczy i ufamy, że dobra praca będzie postępowała naprzód pod Boskim kierownictwem na chwałę Pańska i ku pocieszę i zbudowaniu jego ludu.

      Zwracamy uwagę na fakt, że od czasu napisania tego tomu światło co do wielkich przymierzy Bożych stało się jaśniejsze. Widzimy teraz, że Zakon Przymierza był zapowiedzią nowego (zakonu) przymierza, które ma być niebawem ustanowione podczas wtórego przyjścia Jezusa, przez wielkiego Pośrednika, Jezusa Głowę i kościół, Jego ciało pozafiguralnego Mojżesza, który napisał: „Proroka wam wzbudzi Pan Bóg wasz z braci waszych, jako mię”. Mojżesz był jedynie figurą tego większego Proroka, a zakon przymierza, w którym Mojżesz pośredniczył, był jedynie figurą albo zapowiedzią większego zakonu przymierza wieku Tysiąclecia.

      Bóg wyniósł Jezusa Głowę, tego wielkiego Pośrednika najpierw, gdy wyniósł Go z pośród umarłych. Od tego czasu wynosi on kościół jako nowe stworzenie, i gdy wszyscy bracia
kol. 2
ciała Chrystusowego zostaną zebrani ze świata przez znajomość prawdy i uświęceni przez Ducha Świętego i okażą się godnymi przez wierność aż do śmierci, i wszyscy zostaną wyniesieni mocą Bożą ze stanu ziemskiego do stanu niebieskiego jako ciało Chrystusowe, wielki pozafiguralny Melchizedek będzie skompletowany, kapłan na swoim tronie – wielki Pośrednik Nowego Przymierza będzie posadzony na tronie w Boskiej chwale. Wtenczas Nowe Przymierze wejdzie w życie, jako Bóg powiedział do Izraela: „Oto przychodzą dni, mówi Pan, kiedy uczynię nowe przymierze z domem Izraela i z domem Judy”.

      Pozafiguralny Pośrednik, po zapłaceniu Boskiej Sprawiedliwości w całości i na zawsze ceny okupu za Adama i jego pokolenie, obejmie pełną kontrolę, i na mocy tego Nowego Przymierza, w ten sposób przypieczętowanego, rozpocznie pracę błogosławieństwa i przywracania wszystkich chętnych i posłusznych z rodu Adamowego. Wszyscy, którzy pogodzą się z Panem, będą liczeni jako część ziemskiego nasienia Abrahamowego, aż ostatecznie, pod koniec Tysiąclecia, wszyscy kierujący się wiarą i posłuszeństwem będą znani Panu jako nasienie Abrahamowe. „Przez uzupełnienie się tego nasienia, wszystkie narody ziemi będą błogosławione”.

      Niebacznie nazwa nowe przymierze, która należy do postępowania Bożego ze światem w ciągu Tysiąclecia, użyta została w odniesieniu do przymierza będącego teraz w sile, podczas wieku ewangelicznego, z kościołem. Nasze przymierze, rzecz oczywista, jest nowym przymierzeni w tym znaczeniu, że różni się od żydowskiego przymierza na Górze Synaj, ale nie jest ono OWYM nowym przymierzem. Przymierze Kościoła wzmiankowane jest w Biblii jako „przymierze przez poświęcenie”. Zachowanie w pamięci tych rzeczy będzie korzystnym dla czytelników niniejszego tomu. Wszystkie te przymierza pozostają w łączności ze sobą. Wszystkie one były przedstawione i wyobrażone w Abrahamie i w przymierzu, które Bóg zawarł z nim. Kościół jest nazwany duchowym nasieniem Abrahama i porównany jest z gwiazdami na niebie. Rodzaj ludzki na świecie, w miarę tego jak będzie przychodził do zgody z Bogiem, będzie stawać się ziemskim nasieniem Abrahama jako piasek na brzegu morskim. Duchowe nasienie będzie środkiem błogosławieństwa dla naturalnego nasienia.

      Przedmiot usprawiedliwienia się nie zmienił, ale się rozszerzył i wyjaśnił. Gdyby autor pisał ten tom dzisiaj, porobiłby pewne zmiany w doborze wyrazów, ale bez

poprzednia strona – następna strona