Teraźniejsza Prawda nr 45 – 1930 – str. 20
i zaraz następujące po rozłączeniu ludu Pańskiego w 1917, możemy znów zauważyć stosowność naszego wyrozumienia zaraz po rozdzieleniu Eliasza i Elizeusza. Elizeusza wołanie: „Ojcze mój, Ojcze mój,” wyobraża Towarzystwa uznanie zadziwienia i żalu przy dyskusji, że tak wydatni bracia, jak wodzowie klasy Eliasza i ich obrońcy, mogli być odłączeni od nich i obwinieni, że chcą zniszczyć towarzystwo. Elizeusza wołanie: „Wozie Izraelski,” wyobraża, jak zwolennicy towarzystwa uznali, dziwili się i żal im było i prowadzili takie dyskusje i agitacje dla towarzystwa, ich przypuszczalnego przewodu, że się znajdowało w takich próbach i przypuszczalnym niebezpieczeństwie. Elizeusza wołanie „i jazdo (jeźdźce) jego,” wyobraża, jak zwolennicy towarzystwa uznawali ich wodzów, jak zadziwieni i żałośni byli i jak bronili i agitowali za obecnym zarządem. Tak więc możemy widzieć, że rzeczywiście zwolennicy towarzystwa, pozaobrazowy Elizeusz, uczynili takie trzykrotnie wołanie w pozafigurze.
9) Można zauważyć, że przed wyrażeniem swego trzykrotnego wołania jest powiedziane, że Elizeusz „widział.” (Co Elizeusz widząc – 2 Król. 2:12). W hebrajskim nie jest podane, że widział. A w A.V., poprawnym tłumaczeniu jest podane „uznał,” to znaczy, że Elizeusz uznał (widział) Eliasza, ponieważ przed rozdzieleniem Eliasz powiedział Elizeuszowi na jakich warunkach będzie mógł się stać jego następcą (2Król 2:10, 12). To pokazuje fakt, że klasa Elizeusza uznawała klasę Eliasza, jako Pańskie mówcze narzędzie do świata aż do czasu rozłączenia. A wyrażenie „i nie widział go więcej” (wiersz 12) wskazuje na fakt, że Elizeusz po rozłączeniu już nie uznawał Eliasza, jak przedtem, i wyobraża fakt, że pozaobrazowy Elizeusz nie uznaje już więcej pozaobrazowego Eliasza tak, jak przedtem. Jak wyraźnie to się spełniło. Wierni już nie są poważani przez zwolenników towarzystwa. W miejsce tego zwolennicy towarzystwa wprowadzili przestrogę przeciwko wiernej klasie Eliasza „Unikajcie takowych.”
10) Elizeusz rozdarłszy szaty swoje na dwie części, wyobraża gwałt w dwoistość umysłu (Jakub 1:8) uczyniona cnotom charakteru zwolennikom towarzystwa z powodu złego, które popełnili w rozdzieleniu, ponieważ mocno zgwałcili prawdę i sprawiedliwość przez ich postępek przy rozdzieleniu. Spadnięcie płaszcza z Eliasza wyobraża puszczenie władzy, jako Boskie mówcze narzędzie do świata przez wiernych. To spełniło się przez ich przedstawicieli – pięciu dyrektorów – puszczając ich władzę kontrolerstwa nad różnymi ajencjami i finansami, przez które praca była wykonywana, wypuszczając to z ich rąk z powodu narzucania się ze strony chwytających do władzy. Wzięcie płaszcza przez Elizeusza wyobraża zwolenników towarzystwa biorących kontrolę nad pracą. Powrót Elizeusza do Jordanu wyobraża zwrócenie uwagi zwolenników towarzystwa do publicznej pracy przeciwko osądzonemu na gniew ucisku chrześcijaństwu. Jego stanie przy Jordanie wyobraża jego przygotowanie się i gotowość do pracy ku ludowi; a jego uderzenie Jordanu wyobraża strofowanie chrześcijaństwa za jego grzechy, przez VII tom, wykłady, rozmowy i gazetki o upadku Babilonu. Te czyny weszły w ruch około jesieni 1917 i tak następowały po rozdzieleniu, które było w lecie tego samego roku. Tak więc widzimy wypadki przed, wśród i po rozdzieleniu, które zgadzają się całkowicie ze sobą a typem, jak można się było tego spodziewać między typem i pozaobrazem.
11) Jest to bardzo łatwo dla nas zobaczyć, kto jest pozaobrazowym Elizeuszem. Jak w typie Elizeusz posiadał płaszcz po rozdzieleniu, tak też w pozafigurze ta klasa musi być pozaobrazowym Elizeuszem, która posiada płaszcz pozaobrazowy po rozłączeniu. Płaszcz wyobraża władzę, jako mówcze narzędzie do świata. Te władze były te rzeczy (literatura prawdy) ajencje (rodzina Betel, pielgrzymi, kolporterzy, ochotnicy itd.) i finanse, przez które można
kol. 2
było wykonać pracę. Kto więc miał, posiadał i kontrolował tymi władzami po rozdzieleniu? Niewątpliwie ci, którzy pozostali z towarzystwem i którzy przez ich przedstawicieli – „obecny zarząd” – nowy zarząd itd. prowadzili pracę. Dlatego ci muszą być pozaobrazowym Elizeuszem.
12) Powtarzamy: Doskonała zgodność między typem i naszym wyrozumieniem pozaobrazu zmusiła prezydenta towarzystwa (aby ujść od wniosku, że on prowadził Wielkie Grono) do odrzucenia poglądu naszego brata Russella na Eliasza i Elizeusza, ponieważ nasze powyższe wyrozumienie wykazuje rzeczywiste wypełnienie się pozaobrazu około tych linii, które nasz brat Russell przepowiedział, że miały się wypełnić. Tak samo zmusiło to P.B.I. towarzystwo (aby ujść od wniosku, że Pan używał nas, jako specjalnego przedstawiciela pozaobrazowej klasy Eliasza przy rozdzieleniu, i udzielił nam prawdy względem wypełnienia się proroctwa o rozdzieleniu Eliasza i Elizeusza, że prezydent towarzystwa był specjalnym przedstawicielem klasy Elizeusza przy rozdzieleniu i który miał dać błąd na ten przedmiot) porzucić wiarę na obrazowy charakter rozdzielenia Eliasza i Elizeusza. Te dwa fakty dowodzą prawdziwości powyżej od nas podanego pozaobrazowego wypełnienia się. O tym pisaliśmy w pierwszym numerze Polskiej Teraźniejszej Prawdy, do której naszych drogich czytelników odnosimy. To wyrozumienie daje rzeczywiście biblijne, rozumne i faktyczne wyjaśnienie rozdzielenia między ludem Pańskim podczas 1917. Drodzy Bracia i Siostry, czy nie możecie znamion tych czasów rozeznać?
REWOLUCJA
13) Druga część znakomitych wypadków oddziałała od czasu pójścia naszego brata Russella za drugą zasłonę: 1) rewolucja przeciwko Pańskim naukom i zarządzeniom danym przez „onego sługę” była uczyniona ze strony różnych wodzów, którzy przez ich obrońców byli podpierani; i 2) ustawiczne sprzeciwianie się tym rewolucjom przez tych, którzy byli wierni tym naukom i zarządzeniom, odciągając dlatego społeczność Kapłańską od nich. Nie można temu zaprzeczyć, że: 1) rewolucja przeciwko naukom i zarządzeniom Pańskim danym przez „wiernego sługę” została przez pewnych wodzów i wielu ich obrońców uczyniona, i 2) że wierni sprzeciwiali się temu, aż wycofali społeczność kapłańską od nich. Ta rewolucja zaczęła się w Brytanii przez braci Shearn i Crawford, chcąc naszego brata Russella zarządzenia w przybytku i Betel tam wywrócić. W tej rewolucji otrzymali pomoc od ich obrońców. Temu sprzeciwialiśmy się stale, aż ich upartość przyczyniła się do wycofania naszej Kapłańskiej społeczności od nich. W Ameryce teraźniejszy zarząd spiskował, aby wszelkie władze brata Russella, pomimo przeciwności czarteru i testamentu, oddać prezydentowi towarzystwa. Temu spiskowi sprzeciwiła się tak zwana „opozycja.” Konspiratorzy przestawali na swoim, przez wyrzucenie większości zarządu, odbierając nam sposobność do służby, wyganiając nas i innych z Betel i oczerniając nas w najgorszy sposób fałszywie przed całym Kościołem przez ich rozszerzanie „przesiewań żniwa” i po konwencjach, przez pielgrzymów i korespondencje po całym świecie. Trochę później bracia po stronie braci Sturgeon i Ritchie zazdrośliwie uczynili rewolucje przeciwko nam, że sprzeciwialiśmy się rewolucjonistom i że Pan udzielił nam prawdy względem pozaobrazowego Eliasza i Elizeusza.
14) W 1918 przez różne czyny podobne do owych „obecnego zarządu” towarzystwa, które działy się w rocznicę po ostatnich, P.B.I. towarzystwo uczyniło rewolucję przeciwko zarządzeniom Pańskim względem pokarmu na czasie i chciało podrobić korporację w Kościele do prowadzenia pracy. Tym rzeczom my i nasi obrońcy sprzeciwialiśmy się ustawicznie, aż wycofaliśmy społeczność Kapłańską od P.B.I. zarządu i ich obrońców. Później bracia w „Standfast” rozpoczęli swą rewolucję przez przyjęcie rewolucji towarzystwa do Wielkanocy 1918,