Teraźniejsza Prawda nr 43 – 1929 – str. 96
Przeciwnie do złączonych w harmonię nauk Biblijnych, brat Rutherford twierdzi w tej samej łączności, że umywanie w 3Moj. 16:24 stosuje się do samego Jezusa, a potem uczy, że uczynił „ubłaganie za siebie”, i że to znaczy to samo co umywanie – czystość i niepokalaność od grzechu. Słowo ubłaganie w 3Moj. 16:6 nie może mieć takie podobne znaczenie; ponieważ znaczyłoby, że to jest to samo, co dla „jego domu”, ponieważ takie same pojednanie, jakie uczynił „za się, uczynił też za „dom swój”, a to w pozafigurze zapierało by dzielność zadawalniając sprawiedliwości przez krew pozaobrazowego cielca, ponieważ krew cielca nie dała ubłagania, jak to. co równało się „za niego i dom swój.” Brat Rutherford w obronie jego błędów na tych punktach bawi się z ogniem. Twierdzi, że wyrażenie „dom swój” w 3Moj. 16:16 musi odnosić się do familii Aarona i dlatego nie może odnosić się do pokolenia Lewiego, ponieważ on twierdzi, że to wyrażenie wyobraża głowę w ojcostwie. Temu musimy zaprzeczyć. Mojżesz nie był dowódca (głowa) Izraela lub Lewiego, a jednak Izrael i Lewi są nazwani „domem jego” (Mojżesza) (Żyd. 3:2 3) Jezus nie jest Ojcem maluczkiego stadka a jednak Maluczkie Stadko jest nazywane „Jego własnym domem” i „domownictwem wiary” (Żyd. 3:6 Mat. 24:45; 24:45; Łuk. 12:42). Byli takimi dlatego, ponieważ zostali głowami (lecz nie jako ojcowie) tych domów. Dowództwo (głowa) – nie koniecznie ojcostwo – wstawia kogoś nad domem i czyni, że dom staje się „jego domem”. Tak samo z punktu widzenia figury kapłaństwa, Aaron był jako głowa z pokolenia Lewiego (4Moj. 7:2-8). Dlatego też właściwie nazwane jest pokolenie Lewiego „jego domem”.
Fakty pozaobrazu muszą zadecydować nasze wyrozumienie typu; a pozaobraz dowodzi, że pozaobrazowy cielec czyni ubłaganie za pozaobrazowych Kapłanów – Maluczkie Stadko – i za pozaobrazowych Lewitów – Wielkie Grono. Dlatego wyrażenie „za dom swój (3 Moj. 16:6) odnosi się pierwsze „za się” do synów Aarona, a drugie „za dom swój” do Lewitów, tak jak dla poświęcenia tych ostatnich, cielec również był ofiarowany dla nich jako ofiara za grzech. (4 Moj. 8:12). Brat Rutherford twierdzi, że fakt iż kapłani byli poświęceni przed Lewitami, dowodzi, że przed poświęceniem ostatnich (to jest Lewitów) nie było żadnych lewitów i dlatego ostatni nie mogą być typem na poczytalnie usprawiedliwionych. Przeciwnie potomkowie Lewiego mieli lewickie święte – stanowisko, jakiego inne pokolenia nie mieli (3Moj. 10:4, 5; 2Moj. 38:21) przed poświęceniem kapłanów, od czasu, gdy zbierali się na wołanie Mojżesza: „Kto jest po stronie Pana”. (2Moj. 32:26-29 zobacz margines i inne tłumaczenia 29 wierszu) i od tego czasu byli specjalnie poświęceni Panu nad inne pokolenia i z tej przyczyny otrzymali od Pana specjalne błogosławieństwa, tak jak kapłani mieli kapłańskie stanowisko przed Panem długo przed ich poświęceniem do kapłaństwa. (2Moj. 19:21-24; 38:21). Fakt, że lewici mieli takie specjalne stanowisko nad inne pokolenia przed Panem, przed kapłanami i przed poświęceniem, zbija brata Rutherforda
kol. 2
twierdzenie na tym punkcie, i dowodzi twierdzenie naszego drogiego brata Russella, że lewici wyobrażają także poczytalnie usprawiedliwionych. Z tego możemy jasno widzieć, że br. Rutherforda „prawe oko” na ten cały przedmiot coraz więcej i więcej się zaciemnia.
Pytanie: Ponieważ żniwo skończyło się w 1914 roku, a pokłosie w 1916, czy jest właściwą rzeczą, jak podane w ślubie, modlić się za „ogólnym dobrym żniwa Pańskiego, mianowicie za udział, do którego sam zostałem uprzywilejowany do tej pracy?”
Odpowiedź: Już nie jest właściwą rzeczą modlić się za zarysami żniwa i pokłosia, ponieważ zostały już ukompletowane, lecz jest właściwą rzeczą modlić się za tymi innymi zarysami dzieła żniwa, ponieważ te ostatnie są jeszcze w toku. Możemy sobie zapamiętać te rzeczy, które już w Teraźniejszej Prawdzie podaliśmy że dzieło żniwa składa się z siedmiu procesów: 1) żęcie i pokłosie, 2) wiązanie 3)suszenie, 4) młócenie, 5) przewiewanie, 6) przesiewanie i 7) wzięcie do gumna. Ostatnie pięć procesów żniwa jeszcze odbywają się i dlatego jest właściwą rzeczą modlić się, co w ślubie jest nadmienione, za „ogólnym dobrym żniwa Pańskiego, mianowicie za udział, do którego zostałem sam uprzywilejowany do tej pracy.” I dlatego jest też właściwa rzeczą modlić się „za wszystkimi drogimi współpracownikami.” Dlatego drodzy Bracia i Siostry, trzymajmy wszystkie części ślubu, a mianowicie naszego ślubu poświęcenia.
Pytanie: Czy są Młodociani Świeci poświęceni na śmierć?
Odpowiedź: Rozumiemy, że ich poświęcenie jest na śmierć, ponieważ nie może być żadnego poświęcenia do życia, aż Gościniec Świątobliwości zostanie otwarty. To możemy zauważyć z faktów i potrzeb tego wypadku. Starożytni Święci poświęcili się na śmierć (Żyd. 11:2-39). Maluczkie Stadko poświęciło się na śmierć (Rzym 6:1-11). Ci którzy stanowią teraz Wielkie Grono także poświęcili się na śmierć na kandydatów Maluczkiego Stadka. Młodociani Święci, co się tyczy ich poświecenia i obietnic przymierza, są na równi z Starożytnymi Świętymi. Dlatego ich poświęcenie jest na śmierć. I takie było też ich wyrozumienie, gdy się poświęcili. Fakty tego wypadku dowodzą, że wszyscy, którzy się poświęcili przed otworzeniem gościńca świętobliwości (Izaj. 35:8) poświęcili się na śmierć i potrzeby wypadku wymagają tego; ponieważ tak długo jak Szatan jest w kontroli na świecie, będzie niemożebną rzeczą wypełnić poświęcenie bez dziennego umierania, ponieważ warunki teraźniejszego świata złego, schylają się na stronę grzechu, a nie na stronę sprawiedliwości; i ktokolwiek chciałby wśród takich warunków być wiernym Panu, musi to uczynić kosztem jego ludzkich praw, to jest, musi poświęcić się na śmierć.
Niech chwała Jego Imieniowi
Pańskiemu zawsze brzmi;
A naszemu Zbawcy i Królowi
Niech wdzięczność w naszych sercach tkwi.
TERAŹNIEJSZA PRAWDA
I ZWIASTUN CHRYSTUSOWEJ EPIFANJI
Niezależne Pismo Religijne – Dwumiesięcznik
Paweł S. L. Johnson, Wydawca i Redaktor
Będąc wolnym od wszystkich sekt, partii, organizacji i ludzkich wyznań wiary, lecz raczej przywiązane do Boga. tak jak rozumie Jego Słowo. Pismo to stoi w obronie „Prawdy Paruzji” danej od Pana przez „Wiernego Sługę”, która jest fundamentem wszelkiego dalszego rozwijania się w Prawdzie; stoi także w obronie zarządzeń, czarteru i testamentu, które dał Pan przez „Wiernego Sługę”, aby wiązały kontrolujące korporacje i towarzystwa między ludem w Prawdzie: przedstawia i broni rozwijającą się Prawdę Epifanii jako pokarm na czas słuszny dla wszystkich klas i grup Pańskiego ludu, tak jak Panu się podoba udzielić.
Dla bezpieczeństwa należy wysyłać pieniądze ze Stanów Zjednoczonych przekazami ekspresowymi, bankowymi i pocztowymi. Z poza granicy Stanów Zjednoczonych tylko przekazami bankowymi.
Przy zmianie adresu prosimy nadesłać stary i nowy adres dla zaoszczędzenia naszego czasu i niepotrzebnych korespondencji. Prosimy także o danie pełnego adresu zaraz w nadgłówce każdego listu. Kopia Teraźniejszej Prawdy będzie wysłana bezpłatnie dla proszących o to, czy dla siebie, czy dla innych, jeżeli nazwiska z adresami będą wysłane redakcji. „Teraźniejsza Prawda” bywa także wysłana bezpłatnie biednym z Pańskiego ludu, jeżeli poproszą, jak za czasów brata Russella. Prenumeraty i czas odnowienia takowych są uznane i. podane na owijance każdego następnego egzemplarza. Pojedyncza kopia 25 centów, roczna prenumerata $1.00 (5 złotych)