zauważyć jak potem wyciągali swe małe główki, patrząc oczkami wokoło, będąc w zupełnym bezpieczeństwie.

      I tak samo dzieje się z nami. Naszego Ojca Niebieskiego miłość, opieka i protekcja są Jego skrzydłami i pierzem, broniąc nas od uszkodzenia, trzymając nas ciepło i bezpiecznie. On jest w stanie, ażeby każde doświadczenie naszego życia oddziałało dla naszego dobra. Musimy jednak pamiętać o tym, że ta obietnica, iż Bóg uczyni, ażeby wszystkie rzeczy były dla naszego dobrego, jest obietnicą dla Nowego Stworzenia a nie dla starego. Częstokroć sprawy nowego stworzenia i starego stworzenia różnią się. Bóg interesuje się wszystkim względem nas, i dozwala, ażeby nasze doczesne
kol. 2
sprawy służyły jak najlepiej sprawom duchowym. Gdyby nam się za dobrze powodziło, mogłoby to nam zaszkodzić jako nowem stworzeniom.

      Bóg może pozwolić, że nasze doczesne sprawy pójdą bardzo opacznie. Sami nie jesteśmy dosyć mądrymi abyśmy wiedzieli, co by mogło być najlepszem dla naszych nowych stworzeń i co by mogło nam najwięcej pomagać w naszej walce przeciwko światu, ciału i szatanowi. Dlatego mamy uciekać do Pana i przyjąć jakiekolwiek doświadczenia, które byłyby najlepszymi dla nas i mamy starać się o to, ażebyśmy otrzymali potrzebną lekcję wiary i posłuszeństwa z takowych.

kol. 1

GŁUPI I NIEPOŻYTECZNY PASTERZ

(Przedruk z num. 21 Ter. Prawdy).

(Zach. 11:15-17; P. 22, 185).

      Pismo Święte w jego typach i proroctwach często wskazuje na osoby, które w pewnej przyszłości miały czynić pewne rzeczy. Możemy to zauważyć najprzód z przepowiedzianych Pism o Jezusie; i wszyscy wiemy o tem, jak Jezus i Apostołowie stosowali Pismo do Judasza. Tak samo był Cyrus wykazany, nawet po jego nazwisku, około 200 lat przed uczynieniem tych rzeczy, o których proroctwa mówiły o nim. (Iz. 44:28; 45:1-5). Dwunastu Apostołów i siedemdziesięciu podrzędnych proroków obu żniw, ci byli wykazani przez dwanaście źródeł i siedmdziesiąt drzew palmowych w Elim. (2 Moj. 15:27); i ci podrzędni prorocy byli również wykazani przez 70 sędziów (4 Moj. 11 :24-30). Dwunastu Apostołów było również wyobrażonych w dwunastu synach Jakuba; a także Apostoł Paweł i oni byli wyobrażeni w Eleazarze, (4 Moj. 4:16;19:4); a równoległość pokazuje, że 4 Moj. 4:16 ; 16:35-39 odnosi się także do brata Russella. W jedenastym rozdziale Daniela proroctwa wskazują na następujące jednostki: Kambyses, Smerdis, Darius Hystaspes i Herxes, (wiersz 2) Alexander Wielki (wiersz :4). (jego czterech następców, Cassander, Selencus, Ptolemy i Lisimachus są proroczo wskazani w 8) Ptolemy Philadelphos (wiersz 5), Antyochus Teos Berniec i Ptolemy Philadelphos (wiersz 6), Cailinicus (wiersz 7), późniejszego synowie i Antiochus Magnus (wiersz 10). ostatni i Ptolemy Philopater (wiersz dan 11:11). Antiochus Epiphanes (wiersz 12), Scopes (wiersz 15), Mark Antoni i Kleopatra (wiersze 17-19), Augustus (wiersz 20). Tyberjusz (wiersze dan 11:21-24), Aurelian i Zenobia (wiersze 25, 26, 28) i Napoleon (wiersze 29, 30, 36-45). Jan Chrzciciel jest podany w Iz. 40:3-5 ; Mal. 3:1; Cztery osoby są wskazane w Zach. 11:8. 15-17. a brat Russell i Rutherford szczególnie są wskazani w Mat. 24:45-47 ; Mat. 24:48-51. Według tego widzimy, że Biblja często w jej proroctwach i typach wskazuje nie tylko klasy, lecz również i jednostki, które miały mieć czynność w przyszłości.

      Wszystek lud w Prawdzie zdaje się zgadzać z myślą, że Zach. 11 :15-17 odnosi się do jednostki. Choć nasz drogi brat Russell tego nie uczył, to jednak wielu z ludzi w Prawdzie byli pod tym wrażeniem, że p. Barbour, który odrzucił okup w 1878, był tą jednostką. Niektórzy nawet dodali do ich wyobrażeń na ten przedmiot, twierdząc, że jego literalne oko zostało zaćmione (zaślepione) i że jego literalne ramię zostało sparaliżowane. Do tego powinni dodać jeszcze więcej literalnego zastosowania tego ustępu Biblii, powinni wnioskować, że i miecz 17 wierszu musiałby być literalnym. W 1905 odwiedziliśmy Rochester, N.Y., gdzie p. Barbour mieszkał i od niektórych jego zwolenników dowiedzieliśmy się, że ani jego literalne oko nie było zaciemnione, ani też jego prawe ramię nie było sparaliżowane. Jak już wiemy o tem, VII tom również stosuje ten ustęp do p. Barbour’a. Zach. 11:1-7 bezwątpliwie omawia o czynnościach i nagrodach różnych pasterzy między Pańskimi owcami przy końcu Wieku Ewangelii i z różnych
kol. 2
przyczyn wierzymy, że p. Barbour nie może być tą jednostką, do której Zach. 11:15-17 się odnosi. Podamy więc tu nasze przyczyny: (1) p. Barbour, jak rozumiemy, był pierwszym z owych trzech pasterzy, o których wiersz 8 mówi. i dlatego nie mógł by być opisany w wierszach 15-17 gdzie mówi o jeszcze jednem pasterzu. Miesiąc wierszu 8 nie jest miesiącem dni, lecz lat, dlatego wyobraża 30 lat. (Obj. 9:5,15; 13:5). Wierzymy, że te 30 lat zaczęty się w 1878 i skończyły się w 1908. Pan Barbour jako pierwszy z owych trzech pasterzy, pierwszy z nich na początku odrzucił okup. W 1908, przy końcu. p. Henninges tak sobie postąpił, że stał się wodzem przesiewania 1908-1911, którego główny doktrynalny błąd był zaparciem się udziału Kościoła w ofierze za grzech. Rozumiemy więc, że on był tym trzecim pasterzem 8 wierszu. Widocznie p. Paton, wódz przesiewania 1881-1884 był drugim z rzędu z tych trzech pasterzy. Dlatego też p. Barbour podany jest w wierszu 8 i nie mamy dobrej przyczyny, zastosować wiersze 15-17 do niego, ponieważ te odnoszą się jeszcze do innej czynności, („weźmij sobie jeszcze”). (2) Czynności głupiego pasterza (wiersze 15-17) według tego rozdziału proroctwa Zach. miały odbyć się długo po czynnościach p. Barboura między Pańskimi owcami, a to jest widoczne z wiele podanych rzeczy w tym rozdziale. (1) Czynności głupiego pasterza zaczynają się długo potem, gdy już słudzy Prawdy, przedstawiciele Jezusa jako klasa wyobrażeni przez Zacharjasza, wycofaliby posługiwanie od klasy wtórej śmierci: „nie będę was karmił, które umiera, niech umiera”, (wiersz 9). Wycofanie tego posługiwania od klasy wtórej śmierci zaczęło się od pierwszego przesiewania 1878-1881, gdy p. Barbour wyrzekł się okupu, i trwało to do końca piątego przesiewania, 1908-1911. (2) Czynności głupiego pasterza zaczynają się długo potem, gdy słudzy Prawdy jako klasa przestali już karmić Babilon: „które jest odcięte, niech będzie odcięte”. To karmienie skończyło się w 1881, jak równoległość czasów wykazuje, że specjalna łaska dla specjalnych wezwań została otwartą dla wsystkich, czy w Babilonie czy poza Babilonem, a sam Babilon w jego odciętym stanie został potem pozostawiony od Boga do stanu zgłodnięcia (Amos 8:11-13) (3) Specjalne czynności głupiego pasterza miały nastąpić po zaczęciu sprzedawania sług Prawdy, przedstawicieli Jezusa, jako klasy, a takie sprzedawanie sług Prawdy za cenę władzy zaczęło się w Am. rychło w lipcu 1917. (4) Specjalne czynności głupiego pasterza miały zacząć się po kompletnem porąbaniu laski pociechy (w oryginale: piękności), lecz przed rozpoczęciem porąbania laski związujących. Laska pasterza wyobraża jego nauki, a kij jego czynności i praktykę. (Ps. 23:4). Laska pociechy (wiersze 7, 10) wyobraża Prawdę Parousyi, a jej porąbanie wyobraża dobre rozbieranie Słowa Prawdy Paruzji (2 Tym. 2:15). Laska Związujących (wiersze 7, 14) wyobraża Prawdę Epifanii. Cała Prawda Parousji była dana przed śmiercią naszego brata Russella, przed 31 październikiem 1916. Te cztery rzeczy według 11 rozdz.

poprzednia strona – następna strona