Teraźniejsza Prawda nr 41 – 1929 – str. 59
uczył i pisał, a nie końcem żęcia. (Zauważ wyrażenia w 3Moj. 23:17 ; Obj. 14:4 „ci są. pierwiastkami Bogu i Barankowi”, jak wyrażone w pierwiastkach – ci 144000 – całego Wieku Ewangelii. W dodatku zobacz 2Moj. 23:16; 34:32; 4Moj. 28:26). To co jest pokazane w Nowym Testamencie przez 50 dni od zmartwychwstania do zesłania Ducha Świętego, było typem na 50 lat od 1874 do 1924. Jak Jezus podczas 40 dni po zmartwychwstaniu pokazywał się uczniom swoim z silnymi dowodami (Dz.Ap. 1:3) tak od 1874 do 1914 Jezus wydawał pokarm przez „wiernego sługę” silnymi dowodami (Mat. 24:45-47). A jak przez 10 dni od wniebowstąpienia Jezusa aż do zesłania Ducha Św. Apostołowie wiele omyłek uczynili i obrali Macieja na miejsce Judasza, tak też po śmierci brata Russella wiele omyłek popełniono ze strony nieostrożnych braci. To było szczegółowo określone w Angielskiej Teraźniejszej Prawdzie (P ’21, 151, 152).
W krótkości zbijemy jego pogląd o 50-letnim żęciu:
(1) Nasz pierwszy argument przeciwko temu jest: Biblia uczy, że żęcie Wieku Ewangelii trwało 40 lat. Zobacz dowody na tym punkcie w poprzednich numerach „Teraźniejszej Prawdy”. W dodatku do tego podajemy jak następuje: Pierwsze 40 dni przebywania Mojżesza na górze Synaj, 40 dniowe szydzenie Goliata z Izraela, 40 dniowe oblężenie Jeruzalemu u Ezechiela, 40 dniowa denuncjacja Jonasza przeciwko Niniwie, 40 dniowe kuszenie Jezusa na puszczy i Jego 40 – dniowe doświadczenie od zmartwychwstania aż do wniebowstąpienia, dowodzą 40 – letniego, a nie 50 – letniego żęcia, które „zły sługa” naucza (Mat. 24:48 – 51).
(2) Literalne życie skończyło się w Izraelu w każdym roku przez Zielonymi Świątkami, ponieważ pokłosie trwało jeszcze przynajmniej jeden dzień po żęciu i ponieważ ci z męskiej płci, co zbierali kłosy w pokłosiu musieli stanąć przy przybytku, a później przy świątyni w Jeruzalem, a w Zielone Świątki z wszystkimi Izraelitami męskiej płci (2 Moj. 23:14 – 17; 34:18 – 23). Dlatego żęcie skończyło się przynajmniej dwa dni przed Zielonymi Świątkami w Izraelu.
(3) Żęcie skończyło się nawet rychlej niż 2 dni przed Zielonymi Świątkami, ponieważ żęcie i pokłosie razem musiano być zakończone dosyć długo przed Zielonymi Świątkami, aby dać czasu wszystkim Izraelitom męskiej płci do powrócenia przynajmniej dzień przed Zielonymi Świątkami do Jeruzalem dla posług przybytku w święta „przed Panem”, ponieważ podróżowanie było nieprawnym w dniu zwoływania w Zielone Świątki. A z niektórych części Palestyny były 8 dni podróży do Jeruzalem, to jest z północnej Palestyny. Dlatego ta i poprzednia przyczyna dowodzą, że żęcie skończyło się około 10 dni przed Zielonymi Światkami.
(4) Żęcie skończyło się przed rozpoczęciem tych podróży, 10 dni przed Zielonymi Świątkami, ponieważ z każdego zamieszkania (3 Moj. 23:17) dwa chleby upieczono z mąki pierwiastków, a te ziarna musiały przedtem być zmielone, potem zakwaszone na ciasto i przyniesione przez każdą głowę familii czy domu do świątyni. Lecz jak zwykle takie ciasto musiało być ogniecione dzień przed upieczeniem, ażeby mogło uróść; a chleb był pieczony dzień przed podróżą, co zwykle czyniono rano. To zastanowienie czyni zakończenie żęcia 2 dni rychlej od poprzedniego, wskazuje dlatego na 12 dni przed Zielonymi Światkami.
(5) Żęcie skończyło się długo przed mieleniem, gniecieniem i pieczeniem, ponieważ przed tym odbywały się jeszcze inne procesy po żęciu, co wymagało przynajmniej 10 dni do ukompletowania (1) wiązania zboża, (2) suszenie, (3) młócenie za pomocą wołów, (4) przewiewanie, (5) przesiewanie i (6) wnoszenie do gumna. Zastanawiając się nad tym i łącząc to z poprzednim, pokazuje, że żęcie zostało ukompletowane, przynajmniej 22 dni przed
kol. 2
Zielonymi Świątkami. W podaniu tych punktów wyrachowaliśmy ten czas w jak najkrótszy sposób, lecz w praktyce bez wątpienia trwało dłużej niż to.
(6) Ponieważ tylko żęcie pierwiastków zboża (co był typem na poświęconych) mogło być użyte za typ żęcia żniw wieków Żydowskiego i Ewangelii, jeżeli by nowy pogląd złego sługi był właściwym, to jest, że dzień literalnego żęcia wyobraża rok na pozaobrazowe żęcie i że żydowskie że cię było od 16 miesiąca Nisan do Zielonych Światek, tedy żęcie pierwiastków musiało poprzedzać późniejsze plony dlatego musiało być ukompletowane jeszcze rychlej niż 21 dni przed Zielonymi Świątkami.
(7) Ponieważ Biblia nigdzie nie podaje liczby dni jakiegokolwiek żydowskiego żęcia, ani nawet żadnego żydowskiego żęcia pierwiastków dlatego dni żęcia nie mogły być obrazem na liczbę lat czasu żniw wieków Żydowskiego i Ewangelii, ponieważ nigdzie w Piśmie Św. nie jest podana liczba dni jakiegokolwiek żydowskiego żęcia. dlatego nie może być typem, ani na nim postawić pozafigurę lat. Dlatego „zły sługa” nauczając o 50 dniowym biblijnym żęciu przez Żydów dodaje do Słowa Bożego, ażeby fałszywą doktrynę wprowadzić. Dlatego on w zasadzie podpada pod przekleństwo. Obj. 22:18. Te siedem dowodów kompletnie obalają jego „nowy pogląd” o 50 letnim żęciu.
Dalej twierdzi, że wypełnione fakty – jego określenie gładkiego wyrażenia „fizyczne fakty” – dowodzą 50 – letniego okresu żęcia. Lecz temu trzeba absolutnie zaprzeczyć, ponieważ jak on twierdzi o wypełnionych faktach, one są następujące, tak jak każdy z nas może to widzieć.
(1) Żęcie zaczęło się w 1874, a skończyło się 1914.
(2) Od jesieni 1914 do jesieni 1916, wierni postępując za przykładem „wiernego sługi” (co jednak zły sługa nie czynił) przestali pracę żęcia, ale w tym czasie wyznawali pozaobrazowo grzechy nad Kozłem Azazela, rozdzielili Jordan, walczyli w pierwszej walce Gedeona, wiązali królów i szlachtę prawem zapisanym, lecz żadna z tych czynności nie należała do dzieła żęcia.
(3) Podczas większej części czasu powyższej działalności wiernych, pozaobrazowi biedni – Wielkie Grono – i pozaobrazowi przychodnie – Młodociani Święci (3 Moj. 23:22) wykonywali pracę pokłosia, kończąc ja 18 kwietnia 1916 roku.
(4) Wierni będąc więc zżęci 16 września 1914 i pozbierani 18 kwietnia 1916 roku jako klasa (różnie w indywidualnych członkach, każdy podług swego wypadku) przechodzili i będą przechodzić do końca sześć procesów żniwa, które następują po żęciu i pokłosiu, to jest wiązanie, suszenie, młócenie, przewiewanie, przesiewanie i wzięcie do gumna.
(5) Jako części Najwyższego Kapłana Świata, ci pod dowództwem ich głowy, prowadzili i prowadzą od 25-go listopada 1916 kozła Azazela do bramy, oddawając go tam przeznaczonemu człowiekowi, ażeby potem dostał się w ręce Azazela.
(6) Wielkie Grono od 16 września 1914 przechodzi siedem części doświadczeń jako kozioł Azazela. (1) słyszy najwyższego kapłana wyznawanie grzechów nad nim, (2) zostaje odwiązane od drzwi przybytku, (3) jest prowadzono do bramy, (4) oddane przeznaczonemu człowiekowi, (5) prowadzone na puszczę, (6) wypuszczone w puszczy i (7) dostaje się w ręce Azazela.
(7) Pan od 18 kwietnia 1916 trwa w dziele, które przedtem rozpoczął, wywołując członków Wielkiego Grona z Nominalnego Kościoła i innych osób z nominalnego Kościoła i świata, do Prawdy, aby się stali Młodocianymi Świętymi przeważnie przez Wielkie Grono w Prawdzie, którą to pracę Wielkie Grono źle rozumie i myśli, że żnie członków Maluczkiego Stadka.