Teraźniejsza Prawda nr 41 – 1929 – str. 56
Pierwszy artykuł z 15 lutego 1923 pod tytułem „Los Kozłów” – The Destiny of the Goats – stara się bronić swego „nowego poglądu” o owcach i kozłach i jak każdy inny nowy pogląd, którego zły sługa podaje, jawnie pokazuje wzrastające zaciemnianie się jego prawego oka, tak jak Pan o nim przepowiedział. (Zach. 11:15-17). Przez pewne półprawdy stara się zakryć właściwe prawdy i przez mnóstwo fałszywych słów zaciemnia napomnienie. Stara się uniknąć logicznych wniosków jego własnych twierdzeń, że jego przenośne kozły, to jest kler i główniejsi z trzody musza wszyscy iść na wtóra śmierć i mówi, że klasa jako „kozły”, a nie jednostki, stanowiące klasę kozłów, mają być zniszczeni. Lecz jak zgadza się to z Pańskim podaniem w przypowieści? „tedy powie tym (jednostkom z klasy, a nie tylko klasie jako takiej, różniącej się od jednostek stanowiący takową), „nie daliście mi jeść, nie daliście mi pić, nie przyjęliście mię”, tedy odpowiedzą i oni: (jednostki tak samo jak sprawiedliwi, do których podobnie się Pan wyraził) kiedyśmy ci widzieli? Tedy im odpowie, zaprawdę powiadam wam, czegościekolwiek nie uczynili jednemu z tych najmniejszych (w angielskiej biblii: najmniejszych swoich braci) mnieście nie uczynili”. – I pójdą ci na odcięcie wieczne (w greckim kolazin) ale sprawiedliwi do żywota wiecznego”. Kontrast tego ostatniego wierszu niszczy właśnie jego głupstwo. Tu sprawiedliwi (wszystkie jednostki specjalnej klasy) są skontrastowani z niesprawiedliwymi, (to jest z wszystkimi jednostkami tej specjalnej klasy). Nie tylko, że opozycyjne klasy z ich jednostkami są tu przeciwstawione, lecz również ich wieczny stan, ich los, również jest tu przeciwstawiony, jednostki jednej klasy odziedziczą żywot wieczny, a jednostki przeciwnej klasy będą wieczną śmiercią zniszczeni. Odróżnienie, jakie on podaje, załamuje się wobec osobowych i przekonywujących oświadczeń, jakie Jezus używa w opisywaniu czynów i słów osób przedstawionych przez kozły, w kontraście z czynami i słowami osób przedstawionych przez owce, i wobec zestawienia ich wiecznego stanu.
Drodzy bracia i siostry, takie zwodnicze przedstawianie błędów „złego sługi” rzeczywiście dowodzi nam, że mamy doświadczać jego nauki czy jest od Boga, bo jego prawe oko coraz więcej zaciemnia się, tak jak można się było tego spodziewać od takiego, który je i pije z pijanicami. Mat. 24:48-51; Zach. 11:15-17.
WYKRĘT ARGUMENTU O OKUPIE
Znów w tym artykule i w Z. 24, 382 stara się wykręcić znaczenie argumentu o okupie i broni się w odpowiedzi na wiele pytań korespondentów, że okup gwarantuje indywidualna próbę do życia dla każdego człowieka po wyzwoleniu z wyroku Adamowego i twierdzi, że wielu idą na wtóra śmierć bez przypisanej lub zastosowanej zasługi okupu dla nich, jeżeli wiedzą o okupie, a prześladują członków Chrystusowych. Jeden z tych ustępów zacytowany przez jednego, z korespondentów, który jest przeciwny jego nowemu poglądowi, jest Rzym. 5:18. Ażeby wykręcić się tej prawdzie miesza dar z łaski tego ustępu z procesem przyprowadzenia ludzi do tysiącletniego usprawiedliwienia do życia a potem argumentuje, że dar jest ugoda i ażeby otrzymać „dar z łaski” potrzeba przyrzeczonego uznania od tego. który go otrzymuje, i dlatego argumentuje, że dar z łaski nie jest dany każdemu, mimo faktu, że wiersz wyraźnie mówi, że ten dar jest dla wszystkich ludzi. Nawet powierzchowne czytanie tego wierszu pokazuje jego sofisterię, która utożsamia „dar z łaski” z procesem do „usprawiedliwienia do żywota”. „Na wszystkich ludzi (sposobności otrzymania życia) przyszedł dar ku usprawiedliwieniu (odpuszczenie grzechów – Rzym. 5:16 – z wielu upadków) żywota”. Następujący wiersz dowodzi, że wolny dar znaczy
kol. 2
zniesienie Adamowego grzechu i przekleństwa, ponieważ daje powód dlaczego ten wolny dar ma przyjść na wszystkich ludzi: „bo jako przez nieposłuszeństwo jednego człowieka wiele się ich stało grzesznymi, (biorący udział w grzechu Adamowym) tak przez posłuszeństwo jednego człowieka wiele się ich stanie sprawiedliwymi” (grzech Adamowy będzie odpuszczony). Podczas gdy wiele darów wymaga uznanie od odbiorcy nim danie jest uskutecznione, jako twierdzenie, że każdy dar przyznaje nie tylko dawcę, lecz uznanie od odbiorcy nim danie jest uzupełnione, jest wielka niedorzecznością, jak następujący przykład dowodzi: Bóg dał Adamowi, jego rodzajowi i każdej stworzonej istocie dar egzystencji bez ich uznania. Światło słoneczne, deszcz, zimno, ciepło, dzień, noc, pory roku itd. są to również dary, które nie wymagają uznania od odbiorców tych darów. Tak samo rzecz się ma z wolnym darem u Rzym. 5:18. Jest to zniesienie Adamowego grzechu i przekleństwa, które Jehowa da światu, gdy Chrystus zastosuje zasługę okupu dla świata i wszyscy w Adamie otrzymają ten dar bez ich wiedzy i dla tego bez uznania go z ich strony w tym czasie. Dla większości będzie to niemożebne dowiedzieć się o tym aż po wielu latach później; ponieważ większość znajdować się będzie w grobach długie lata po udzieleniu tego daru. Różne przekręcanie „złego sługi”, aby bronić swego nowego poglądu odnośnie tego przedmiotu jest bezpożytecznym, ponieważ osoba utwierdzona w prawdzie nie może jego błędów pogodzić z prawdą. Stara się on zakrywać propozycję biblijną, której jednak nie może. Takie twierdzenie (że wszystkie dary muszą być ze strony odbiorcy uznane) pokazuje, że jest on nierozumnym, opity i swoją zarozumiałością ślepym.
Podobne zamieszanie podaje względem 1Tym. 2:4 – 6. Ażeby obronić swój pogląd, że usprawiedliwienie do żywota nie jest potrzebne do próby życia teraz i że doktryna o okupie nie gwarantuje użycie jej do tysiącletniej próby żywota z akuratną znajomością prawdy dla tych, którzy ją nie posiadali w tym życiu, podaje wyrażenie: „Bóg chce, (literalnie) aby wszyscy ludzie byli zbawieni”, to samo co Luteranie uczyli nim poznali prawdę, i również inni. myśleli, że teraz już wszyscy ludzie są na próbie do życia, to jest, że Bóg teraz daje wieczne zbawienie dla wszystkich! Te słowa nie odnoszą się wcale do wiecznego zbawienia; odnoszą się, jak Rzym. 5:18, 19, do uniwersalnego zbawienia od wyroku Adamowego, które razem z uniwersalnym oświeceniem, Bóg mówi, że się wypełni. Dlaczego tak mówimy? Ponieważ ustęp tak mówi, i potem daje trzy gwarancję na dowód tego: (1) doskonały charakter Boży w jego łączności „Jeden jest Bóg”; (2) Okup „człowiek Chrystus Jezus odkupił wszystkich”; (3) wiek Ewangelii i wiek Tysiąclecia przeznaczone na świadectwa, wiek Ewangelii dla Kościoła, wiek Tysiąclecia dla świata „świadectwo we i właściwym czasie” – zobacz w Diaglott. Pisarz artykułu o nowym poglądzie, którego teraz przeglądamy, ażeby usprawiedliwić swój błąd, że ludzie teraz idą na wtóra śmierć bez ich usprawiedliwienia do życia, (jako uprzedzająca próba do życia w teraźniejszym czasie) odstępuje od nauki okupu. A ta jego mieszanina (połączona z błędami) że Nominalny Kościół daje dosyć znajomości i nauki, aby niespłodzonych ludzi w stan odpowiedzialności do wiecznego życia lub śmierci, wprowadzić, tak że wielu z nich nie otrzymają już próby po tym życiu, jest jeszcze jednym dowodem zaciemniania się jego prawego oka. Nie tylko Rzym. 5:18, 19; 1Tym. 2:4-6, lecz także wiele innych Pism i cały Plan Boży, z punktu zapatrywania okupu i wyłącznej próby dla Kościoła w tym czasie (tylko pierworodni w tej pozaobrazowej nocy, 14 dnia miesiąca Nisan, są w niebezpieczeństwie wtórej śmierci) sprzeciwiają się jego nowemu poglądowi, że wiele ludzi przed zesłaniem Ducha Świętego i od tego czasu bez usprawiedliwienia do życia idzie na wtórą śmierć.