Teraźniejsza Prawda nr 41 – 1929 – str. 53
o tym, nie potrzebujemy tego powtarzać. Zły sługa wyznaje tak jak w swym artykule o grzywnach i talentach, że nie chce być w antagonizmie do tłumaczenia brata Russella, podaje w Z. 23, 291 – 297 tłumaczenie przypowieści o dziesięciu pannach i twierdzi, że dla pewnych chronologicznych przyczyn musi sprzeciwić się tłumaczeniu brata Russella. Podaje on jak następuje: Że przypowieść nie mogła mieć początku wypełnienia się aż między 1914 i 1918 rokiem; że wszyscy poświęceni drzemali i spali, gdy Chrystus odwłaczał wyswobodzić Kościół w 1914 roku; że krzyk oto oblubieniec wypełnił się na konwencji w Cedar Point w roku 1919, że mądre panny weszły tedy z radością, (oliwa w bańkach) na spotkanie oblubieńca, aby działać z nim w różnych ruchach Stowarzyszenia; że głupie panny nie wchodzą, do tych służb radości (olej w bańkach) i dlatego nie idą z Nim na wesele; że ci którzy wiernie wykonywują pracę „przewodu” wnijdą jako mądre panny z oblubieńcem; że potem drzwi do królestwa będą zamknięte; że inni pokutują ale już za późno – wszystko dla ego, że z radością nie weszli w pracę i ruchy Stowarzyszenia! Drodzy bracia i siostry, co pomyślicie o tym, czy nie jest to wstydem i hańbą, ażeby taki człowiek, który był tak obeznany z naukami brata Russella, ażeby taki człowiek mógł takie głupstwa i niedorzeczności przedstawiać? I rzeczywiście, że każdy z nas musi przyznać, że to są wielkie niedorzeczności, dlatego czuwajmy i doświadczajmy wszystko (1 Tes. 5:21) a nie bądźmy na wyśmiewisko przez głupie nauki takiego człowieka wystawieni.
Ażeby jego „nowy pogląd” mógł wydawać się prawdziwym podaje następujące błędy w swoim artykule: że uczniowie pytali się „Kiedy to się stanie” i jaki znak przyjścia Twego i dokonania świata”? (Mat. 24:3) ponieważ chcieli wiedzieć, kiedy Jezus wyswobodzi ich i resztę Kościoła jako swa oblubienicę – że to było częścią tajemnicy, której wtenczas nie rozumieli, co najprzód było objawione Pawłowi; że dobra oddane mądremu i roztropnemu słudze były sprawy królestwa, gdy zaś było to spichlerzem prawdy; że słowo „tedy” u Mat. 25:1 znaczy po roku 1914 zamiast „koniec czasu”; że zły sługa jest klasą a nie jednostką (logicznie rozumując według tejże nauki, to i wierny sługa jest klasą); że wszystkie panny zostały pomazane (jest to prawdą tylko o mądrych pannach; ponieważ wielkie grono, choć zostało spłodzone, nie posiada pomazania); że olej wyobraża radość, gdy zaś rzeczywiście wyobraża (1) ducha świętego w całości (Psalm 23:5, porównaj z Dz. 10:38; 2Moj. 29:2) i potem w różnych władzach i przymiotach, i dlatego radość jest tylko jedną częścią z tych przymiotów (3 Moj. 8:12; Izaj. 11:2, 3; Ps. 45:8; Izaj. 61:3; Psalm 133:1, 2) i (2) Słowo Boże (Jak. 5:14; 2Moj. 25:6; Zach. 4:12); że panny są mądre, ponieważ z radością wykonywują wolę Pańską (pracę Towarzystwa) zamiast mieć prawdę i rozumnie ją używać; że panny są głupie, ponieważ nie z radością wykonywają Pańską wolę (to znaczy pracę Towarzystwa) zamiast choćby i mieli błędy, ale byli w harmonii z towarzystwem; że lampy wyobrażają wolę Boża wyrażającą się przeciwko Jego dzieciom, gdy zaś rzeczywiście to wyobraża Pismo Święte; że wszystkie panny, jako lampy, posiadają „wiedzę wyrażonej woli Bożej odnośnie ich, tak jak jest podane w szczegółach Boskiego planu”, gdy zaś to jest tylko prawdą względem mądrych; że oblubieniec odwłaczał z wyswobodzeniem Kościoła, gdy zaś to odwłaczanie odnosiło się do wtórego Jego przyjścia; że szczególna próba na Kościół zaczęła się w październiku 1917 – „początek roku 1918” – zamiast w czerwcu 1917, co nie odnosi się do przypowieści; że wyrażenie, wszyscy drzemali i zasnęli znaczy, że niektórzy drzemali a inni spali; i że oczyszczenie lamp przez panny znaczy że zwolennicy Towarzystwa badali Pismo Św., aby dowiedzieć się, że Eliasz w roku 1918 i 1919 zamienił się w Elizeusza!
kol. 2
Drodzy Bracia i Siostry, czy to nie jest rzeczywiście plątanina i czy to nie są prawdziwe „metody zwodzenia”?
Powód, dla którego on jest zmuszony porzucać tłumaczenie br. Russella są korzyści jego oryginalnej patentowanej Ewangelii Królestwa „Miliony żyjących nie umrą” dlatego porzucił brata Russella tłumaczenie Mat. 24:4 – 14 odnoszące się do wypadków wieku Ewangelii i stosuje wiersze do obecnego czasu; widzimy, że dlatego nie może zastosować tak jak brat Russell, przypowieść do ruchu 'wtórej obecności począwszy od roku 1829 aż do wyprowadzenia Wielkiego Grona od zamkniętych drzwi. Nie może widzieć, że porównanie Mat. 24:3; Mar. 13:4, Łuk. 21:7 dowodzi, że uczniowie dali cztery, a nie trzy pytania: (1) kiedy miał być Kościół (żydowski) zniszczony „Kiedy to się dziać będzie”, (2) jaki specjalny znak przepowiedziany wypadek – miał nastąpić po zniszczeniu Kościoła i przed znakiem jego obecności (parousii): co za znak (proroczo wypełniony wypadek, jest jedno z znaczenia tych słów) i kiedy się do wszystko (wypadki łącznie z zniszczeniem Kościoła) pełnić będzie”, (3) Co miało być dowodem Jego wtórego przyjścia „co za znak przyjścia Twego” i (4) co miało być dowodem na czas żniwa tego wieku – ” i dokonania (synteleia, dokończeniem wieku) świata?”
W Ew. Łuk. 21:8-24 Jezus daje odpowiedź na pierwsze pytanie; w Mat. 24:4-14, w Mar. 13:5,14 i specjalnym zarysem Mat. 24:14; Mar. 13:10. Jezus odpowiada na drugie pytanie; w pozostałych słowach Jego mowy Mat. 24, Mar 13; Łuk. 21. Jezus odpowiada na trzecie i czwarte pytanie, a Mat. 25, jako też części Mat. 24, Marka 13; Łuk. 21 mogą być doliczone jako ogólna uczta, czego uczniowie się pytali, lecz to wyjaśniało im przedmiot. W greckim przez słowo telos, koniec (Mat. 24:14; Mar 13:7, 10; Łuk. 21:9) Jezus wskazuje na okres zwany „czasem końca” (Dan. 12:4) od 1799 aż do czasu, którego teraz uznawamy, że będzie do roku 1954; i w greckim przez słowo synteleia, dokończenie, dopełnienie (zobacz poprawne tłumaczenie A.R.V.) nie właściwie przetłumaczone na koniec u Mat. 13:39 ; 24:3 Jezus wskazuje na żniwo w szerszym tego słowa znaczeniu, włączając w to Paruzję i Epifanię, 1874-1954 część telos, końca, czyli czasu końca w szerszym tego słowa znaczeniu. Powtarzające w jego mowie Jezus odnosi się do telos – końca – jako różniący się od synteleia, żniwa jako dokończenia wieku – przeto pokazując w odpowiedzi do drugiej kwestii uczniów łączność z specjalnym znakiem, o który pytali się w drugim pytaniu. Telos w większym tego słowa znaczeniu jest większym okresem od syntelei, ponieważ obejmuje w sobie synteleie (żniwo) w jego ostatniej części; lecz jako różniące się od syntelei, telos był przed synteleia. Porównując Mar. 13:10 ; Mat. 24:14 Jezus pokazuje, że przed synteleia (końcem żniwem) Ewangelia miała być głoszona wszystkim narodom: a u Mat. 24:14 Jezus pokazuje nam, że telos miał być czasem, w którym Ewangelia miała być głoszona miedzy wszystkimi narodami. Dlatego brat Russell miał rację, gdy powiedział, że przez Biblię, która została przetłumaczona na wszystkie języki i wysłana do wszystkich narodów, to świadectwo było dane wszystkim narodom. To wypełniło się w 1861, (1Tom, str. 110) a to było przed synteleia – żniwem. Nowoczesny obco narodowy ruch misjonarski, który datuje się od zorganizowania przez Careygo pierwszego obco narodowego Stowarzyszenia Misjonarskiego w 1792, i Towarzystwa Biblijne, które datują się od roku 1804, to były agencje, które dokonały głównej pracy w tłumaczeniu i rozszerzaniu Biblii. Tak więc w telos, jako różniące się od syntelei była dana ostatnia proklamacja, wyraźnie tak jak podaje Mat. 24:14: „Ta ewangelia królestwa będzie głoszona po wszystkim świecie (to świadectwo było dane we wszystkich językach) a potem