Teraźniejsza Prawda nr 40 – 1929 – str. 42
Jehowy, jest różnymi sposobami wskazane w symbolach, zgodnie z porównaniem przybytku. Piramida jako całość wyobraża Chrystusa, główny kamień narożny (węgielny, Psalm 118:22; Zach. 4:7; Mat. 21:42; Dz.Ap. 4:11; 1. Piotra 2:7) Jezusa, a drugie kamienie Kościół. Wszyscy starożytni Greccy, Egipscy, Syryjscy i Arabscy pisarze, zgadzają się na ten przedmiot, że od narożnego kamienia aż do dołu Piramidy znajdował się wierzch z gładkich i białych jak marmur wapiennych kamieni. Te spadły albo musiały być wzięte z wyjątkiem niektórych miejsc u dołu piramidy, z których możemy otrzymać kąt oryginalnego pokrycia. Ponieważ Piramida jako całość wyobraża Chrystusa, który jest wcieleniem Boskiego Planu i Boskim ołtarzem i świadkiem na świecie, Pismo Św. dlatego odnosi się do niej jako do symbolicznego ołtarza i świadka Bożego. (Iz. 19:19, 20). Granitowy kołek, zamykający wejście pierwszego do góry prowadzącego przechodu, symbolizuje, że zakon zamyka życie od wszystkich upadłych ludzi – wszystkich idących do dołu prowadzącego przechodu. Tylko studnia była jedyną drogą do wejścia w górę prowadzącego przechodu, symbolizując przeto, że droga do życia dla upadłej ludzkości przychodzi tylko przez okup. Powyższe rzeczy są bez wątpliwie najważniejsze zarysy Boskiego Planu i są symbolizowane w Piramidzie. Wiele innych można by tu podać, lecz myślimy, że te dowodzą naszą pierwszą propozycję. Ci którzy życzą dowiedzieć się o wszystkich tych symbolach, znajdą takowe w trzech tomach „Przechody w Wielkiej Piramidzie,” które dzieło po cenie kosztu (2 dolary) wyślemy. (w ang. języku).
II. Nasza druga propozycja: przez jej różne rozmiary Piramida daje zarysy czasów Boskiego Planu, w taki sposób, że pokazuje okresy czasu różnych zarysów Planu, Streścimy tylko w krótkości względem tychże, jak są podane w II tomie Wykł. Pisma Św., z niektórymi zarysami epifanijnymi na czasie. Czas narodzenia, wiek i czas śmierci naszego Pana Jezusa, są symbolizowane przez hypotenuzję prawego potrójnego kąta zdobytą przez miejsce wcięcia między północnym końcem pierwszego do góry prowadzącego przechodu, a miejscem wcięcia wystawionej podłogowej linii pokoju królowej i pierwszego do góry prowadzącego przechodu, 33 1/2 piramidowych cali; co jest akuratnem wiekiem życia naszego Pana, gdy Jego wiek przy poświęceniu pokazany jest od miejsca wcięcia wystawionej północnej ściany wielkiej galerii, do wystawionej podłogowej linii pokoju królowej, 30 cali. (strona 62, litom „Przechody Piramidy). Długość pierwszego w w górę prowadzącego przechodu i granitowego kołka podaje liczbę lat od dania zakonu do śmierci naszego Pana – 1647 lat. (66,67). Okres czasu spłodzenia Ducha Św. jest symbolizowany przez podłogową linię Wielkiej Galerii od północnej do południowej ściany – 1881 1/2 lat – od 33 roku po Chrystusie do października 1914 (str. 70). Od północnej ściany Wielkiej Galerii na podłodze do dołu wielkiego proga blisko południowej ściany jest 1813 1/2 piramidowych cali, akuratny okres czasu w latach, od Kalwarii do 24. września 1846, kiedy pozaobrazowy Eliasz i Elizeusz stali się dwoma częściami oczyszczonej Świątyni. Mierząc stąd do wcięcia wystawionej południowej ściany Wielkiej Galerii do góry wielkiego proga, daje akuratny czas okazania się pozaobrazowego Elizeusza, odłączonego i różniącego się od pozaobrazowego Eliasza – 27 czerwca 1917 – kiedy J.F. Rutherford i wydawca tego Pisma przyszli do ostatecznego urzędowego rozłamu, jako przedstawiciele
kol. 2
powyżej wspomnianych dwóch klas (zobacz artykuł: „Rozdzielenie pozaobrazowego Eliasza i Elizeusza” w Ter. Prawdzie). Mierząc na podłodze od dołu proga do miejsca wcięcia z wertykalną linią południowej ściany, a potem w górę do linii wcięcia z wierzchem proga, daje nam tyle cali i części cali, ile lat i części lat od 24. września 1846 do 18. lipca 1920 – datę kiedy pozaobrazowy Eliasz wystąpił ponownie do publiczności, odrębnie od pozaobrazowego Elizeusza. – P ’27, 59-63.
INNE LICZNE ZARYSY CZASÓW
Czas od śmierci Jakuba, od kwietnia 1813 przed Chrystusem do Wtórego Przyjścia naszego Pana, do października 1874, jest symbolizowany przez długość od miejsca wcięcia wstępującego i zstępującego przechodu do południowej ściany pokoju króla, opuszczając przodek wielkiego proga jako nienależący do części podłogi Wielkiej Galerji (91). Dwójnasób równoległości dyspensacji – 2 x 1845 = 3690 – jest symbolizowany przez długość granitowego kołka, przez dwa zstępujące przechody do przodku wielkiego proga i przez odległość od północnego końca proga do południowej ściany przedpokoju (97). Długość Czasów Pogan jest pokazana przez horyzontalną długość i wertykalną wysokość Wielkiej Galerii (113). Czas od potopu – października 2473 przed Chr. – do czasu chrztu naszego Pana, gdy miał 30 lat, spłodzenia z Ducha i zaczęcia Jego misji jest symbolizowany przez odległość – 2501 cali – od wcięcia, gdzie zaczyna się dach wertykalnej linii i zstępującego przechodu (gdzie wskazywało na potop) na dół zstępującego przechodu do miejsca wcięcia z pierwszym wstępującym do góry przechodem, potem do równej podłogi pokoju królowej, na podłodze aż do wcięcia z wertykalną linią północnej ściany Wielkiej Galerii – paźdz. 29 po Chr.- gdy wcięcie pierwszego w górę prowadzącego przechodu i równa podłoga pokoju króla, 30 cali przed tem, symbolizuje datę urodzenia naszego Pana (163).
Adama 1000 letni dzień w kontraście z 1000 letnim dniem naszego Pana, między którymi znajduje się wielki dwójnasób, 2 X 2520 = 5040 lat, jest symbolizowany przez 1000 cali od zrównanej skały piramidy do starożytnego wejścia i aż do północnego brzegu piwnicy (166). Czas od końca Adamowego dnia, październik 3126 przed Chr. do początku pierwszego zmartwychwstania, kwietnia 1878 jest symbolizowany przez odległość od północnego końca piwnicy wertykalnie do równiny otworu studni, potem horyzontalnie do środka otworu studni – 5003 1/2 piramidowych cali (173). Data kiedy ostatni z Maluczkiego Stadka miał być położony na ołtarzu i miał zacząć być ofiarowany pokryciem zasługi Chrystusowej, 1883 od kwietnia 33, do kwietnia 1916, pokazana jest przez długość od podłogi zstępującego przechodu przy północnym brzegu otworu studni, do równiny pokoju królowej (176). Okres pierwszego świata jest pokazany przez 1654 piramidowych cali (1654 lat) to jest: przez horyzontalną odległości równiny platformy od przedniego brzega kamieni do ich wcięcia z wertykalną linią dachu – zaczynając od zstępującego przechodu, wertykalnie w zstępującym Przechodzie, potem na północ na podłogowej linii ostatniego aż do miejsca starego wejścia, a stąd do równiny platformy do dołu kamieni. – 178.
Czas wtórego przybycia naszego Pana jest symbolizowany przez odległość od miejsca wcięcia między wstępującym a zstępującem przechodem, wskazując rok 1512 przed Chr. do dołu na podłogowej linii – 3385 piramidowych cali, wyobrażające lata od paźdz.