Teraźniejsza Prawda nr 40 – 1929 – str. 38
noszone 40 lat – 1874-1914 – przez wiernych (Ezech. 4:4-6) wyobrażają zupełny okres drugiej biady Obj. 10:11;12 itd. z wyjątkiem ostatniego roku i 15 dni, a to było całkowicie w okresie Filadelfii, i skończyło się przed zaczęciem się 40 lat oblężenia protestantyzmu w 1874. Dlatego Filadelfia skończyła się, a Laodycja zaczęła się w 1874.
(3) 6000 lat od upadku Adama skończyło się w 1874, a tysiąclecie zaczęło się żniwem Wieku Ewangelii; żniwo będąc przejściowem wiekiem Ewangelii i tysiąclecia (Mat. 13:40) a żniwo należy do Laodycji (Obj. 11:15; 14:14-20). Dlatego Laodycja musiała się zacząć w 1874, a Filadelfia w tym czasie się skończyła.
(4) 1335 dni Daniela (Dan. 12:12) skończyły się w 1874, jako dowód wtórego Przyjścia Pana, i Jezus oświadczył się, że miał przyjść w tym czasie z poselstwem i pracą żniwa, co należy do Laodycji. – Łuk. 12:37; Mat. 13:40-43; 24:30, 31; Obj. 14:14-20; Ps. 50:4-6.
(5) Równoległe dyspensacje pokazują, że jak żęcie Wieku Żydowskiego było końcem żydowskiego wieku, pierwszym okresem Kościoła – Efezów – tak samo żęcie Wieku Ewangelii musi być w równoległym czasie wieku Ewangelii – 1874-1914 i dlatego jest końcem, (Mat. 13:40) Laodycją, czyli ostatnim okresem Kościoła.
(6) Pozaobrazowy cykl jubileuszowy wskazujący 1874 jako zaczęcie l000lecia i przejściowego wieku, musiał przedstawić Laodycję, ostatni okres Kościoła, ponieważ w takim przejściu jako końcu wieku, nie mogło być dwóch okresów Kościoła na żniwo, bo sprzeciwiało by się typowi żydowskiego żniwa. Dlatego Filadelfja skończyła się w 1874, gdy Laodycja się zaczęła; a wielki cykiel od ostatniego jubileusza przed spustoszeniem ziemi przyprowadza nas do 1874 jako początku 1000 lecia.
(7) 51 jubileuszowych cykli (po 49 lat, ponieważ wszystkie 70 jubileusze były trzymane w czasie spustoszenia, i żaden potem nie mógł być powtarzany przy końcu każdych 49 lat z pozostałych 51 cykli – 2. Kron. 36:21) skończyło się w 1874, a ich koniec pokazuje obecność Wielkiego Naprawiciela, którego pierwszem dziełem przy Jego powrocie było żęcie pokazane pod (4) dlatego wtenczas Laodycja się zaczęła, a Filadelfia skończyła się.
DOWÓD PRZEZ ZNAKI CHRONOLOGICZNYCH PROROCTW
III. W krótkości damy teraz niektóre prorockie znaki czasów na dowód, że żęcie należało do okresu Laodycji i dlatego nie mogła zacząć się w 1914, i z tej przyczyny Filadelfja nie mogła trwać jeszcze dłużej do 1918. Że Laodycja jest okresem żęcia, powtarzamy, że jest to widocznem z faktu, że jej anioł, on siódmy, był aniołem z siódmą trąbą, a pod tą trąba było żęcie. – Obj. 11:15; 14:14-20.
(1) Ponieważ kąkol zaczął być palony w 1914, żęcie musiało 40 lat przed 1914 uprzedzić palenie według równoległości dyspensacji. (Mat. 13:40-43; Obj. 14:14-20) Dlatego Laodycja zaczęła się w 1874.
(2) Czas ucisku, który zaczął się wojną światową w 1914, miał zająć żeńcę i zakończyć jego czynności (Amos 9:13), lecz żeńca musiał zacząć swe dzieło nim został zatrzymany wiele lat przed 1914; a że przychodzili nowi członkowie do Chrystusa podczas Laodycji (Obj. 3:18, 20, 21) Laodycja musiała być podczas żęcia; i musiała zacząć się 40 lat przed 1914.
(3) Wszyscy wybrani mieli być poświęceni – „zabici”
kol. 2
(Obj. 6:11) przed zaczęciem gniewu – czasem ucisku – a ponieważ gniew zacząl się w 1914, żęcie musiało tedy być zakończone i dlatego żęcie okresu Laodycji musiało się wiele lat przedtem zacząć.
(4) Wszyscy wybrani byli popieczętowani na czołach w każdym kraju przed wejściem takowego w wojnę, dlatego ostatni z wybranych został zżęty w Europie w 1914 a ostatni w pokłosiu w Ameryce w 1916, kiedy Ameryka została wciągnięta w wojnę z Niemcami. Dlatego Laodycja zaczęła się – 40 lat – przed 1914. – Obj. 7:1-3.
(5) Stosując dwanaście godzin dnia w przypowieści o groszu do 40 lat czasu żęcia – do Paruzji – a następne dwanaście godzin nocy do reszty czasu żniwa – do 40 lat Epifanji – pięć wezwań żniwa skończyły się w czerwcu 1911, pierwsze zaczęło się w 1874; dlatego Laodycja zaczęła się w 1874, a Filadelfja już tedy przeszła, ponieważ żęcie jest pod siódmą trąbą, którą trąbi posłaniec Laodyceński -. Obj. 11:15; 14:14-16.
(6) Północ przypowieści o dziesięciu pannach była w kwietniu 1877, gdy ogólna proklamacja Obecności Chrystusa się zaczęła, a początek tej nocy w październiku 1799 i dlatego noc musi skończyć się w październiku 1954 z końcem Epifanii (od 1799 do 1954 jest 155 lat, a połowa z tego jest 77 1/2 lat, i przypada na 1877) lecz to także dowodzi, że gdy w kwietniu 1877 stał się krzyk: „Oto oblubieniec,” żęcie już postępowało; dlatego Filadelfii już być nie mogło; ponieważ żęcie zachodzi pod siódmą trąbę Laodyceńskiego posłańca. – Obj. 11:15; 14:14-20.
(7) Pięć przesiewań 1Kor. 10:5-14, pokazane przez Izraela 40 lat pokuszenia na puszczy, w pozafigurze wypełniły się przy końcach Żydowskiego i Ewangelijnego Wieku, co przez następujące zastanowienia dowodzą być pierwszem i ostatniem okresem Kościoła – Efezją i Laodycją. Żyd. 3:7-4:11 także pokazuje, że te Izraela doświadczenia złego na puszczy były także typem na doświadczenia Wieku Ewangelii między żniwami, ponieważ fakta pokazują, że te pięć przesiewań wypełniły się w wieku Ewangelii na większej skale od przesiewań obu żniw, po jednym przesiewaniu w każdej z tych pięciu epok między Efezją a Laodycją. (1) W czasie Smyrneńskiego Kościoła były przesiewania względem nauk o trójcy, nieśmiertelności duszy i wiecznych mękach, i tu większe przesiewanie przeciwko okupowi odbyło się, ponieważ te nauki zapierały okupowi. To stosuje się do pierwszego przesiewania w żniwie, 1878-1881. (2) Przez odrzucenie prawdziwego celu na wiek Ewangelii (wybierania Kościoła na tysiącletnie nawrócenie świata) i przez przyjęcie fałszywego, aby nawrócić świat i panować nad nim 1000 lat przed powrotem Chrystusa, zamiast prawdziwego został fałszywy Boski Plan wprowadzony – i to większe przesiewanie – bałwochwalstwo – odbyło się właśnie w okresie Pergameńskim, ponieważ ta nauka była niewiarą (bałwochwalstwem) w Boski Plan dla Kościoła i świata. To stosuje się do drugiego przesiewania w żniwie, 1881-1884. (3) Główną opoką otrącenia w czasie okresu Tyjatyrskiego było pozaobrazowej Jezabeli nieświęte połączenie się (wszeteczeństwo) z Królami ziemi (chrześcijaństwa) – Obj. 2:20-23 – To było kombinacją (wszeteczeństwem) przesiewaniem na większej skale, większem pozaobrazem typu nieprawnego łączenia się Izraelitów z Moabitskiemi i Madyjańskiemi niewiastami w Baal-Fegor (4Moj. 25.) To stosuje się do trzeciego przesiewania w żniwie, 1881-1894. (4) Reforma Katolickiego Kościoła w głowie