Teraźniejsza Prawda nr 40 – 1929 – str. 36
spalił; lecz jednak wielu twierdzi, że Bóg tak się rozgniewał względem grzechu, że wiecznie będzie trzymać Adama w torturach. Nikt nie może przypuszczać, aby Sprawiedliwość wymagała takiej kary za przestępstwo Adama, a Miłość wcale nie mogła by tego uczynić. Przeciwnie, było by to wielką niesprawiedliwością, gdyby to miało być prawdą; sprzeciwiało by się to wielkiemu wyrażeniu Miłości i Sprawiedliwości Bożej w Piśmie Św. Lecz nauki takie są tylko nocnym marzeniem, które powstały w ciemnych wiekach papiestwa i nie mają żadnej podstawy w nadchnionem Słowie. Jaka wielka ulga nadeszła teraz w obudzaniu się, gdy widzimy w brzasku poranku, jak Sprawiedliwość i Miłość wyraża się
kol. 2
w Jego gniewie – jak wszyscy zostali sprawiedliwie osądzeni na śmierć (po hebrajsku sheol, po grecku hades – grób, w Biblji) i ponieważ Miłość wszystkich odkupiła, dlatego wszyscy przyjdą z powrotem do życia. (Rzym. 5:18, 19). Jak chwalebną rzeczą jest więc wiedzieć o tem, jakim rzeczywiście jest Bóg, którego Sprawiedliwość i Miłość zostały wyrażone w naszym potępieniu i odkupieniu! Naśladujmy więc dlatego naszego Ojca, drodzy Bracia i Siostry: „gniewajcie się a nie grzeszcie, słońce niech nie zachodzi na rozgniewanie wasze; nie dawajcie miejsca djabłu” względem wielkich grzeszników i błądzicieli odnośnie Jego Prawdy.
kol. 1
ZACIEMNIANIE SIĘ PRAWEGO OKA NA FILADELFJĘ I LAODYCJĘ
(P. 1929, 20)
W Angielskiej Strażnicy z 15 października i 1 listopada 1928, w polskiej z 1 i 15 grudnia 1928, prezydent towarzystwa odrzucił jego dawniejszy i prawdziwy, od brata Russella otrzymany pogląd, którego nawet VII-mym tomem rozszerzał, że Kościołem Filadelfii był formacyjny Kościół, a Kościołem Laodycji, Kościół w żniwie; a teraz w powyżej podanych Strażnicach twierdzi, że Kościół Filadelfii był od 1874 do 1918, i że od 1918 i 1919 znajdujemy się w okresie Laodycejskim. Nie będziemy w tym artykule jego wszystkich niedorzeczności egzaminować, lecz damy tylko pewne dowody na to, że okres Laodycji był okresem żniwa od 1874 do 1954 – pierwsze 40 lat Paruzja będąc czasem żęcia – a drugie 40 lat Epifania będąc okresem pozostałych procesów żniwa. Jak logika stanowiska J.F. Rutherforda tego wymaga, twierdzi on, że Laodycja nie prędzej zaczęła się, aż w 1918 i 1919, choć w artykułach powyżej nadmienionych Strażnic także twierdzi, że żęcie zaczęło się w 1874. Zatrzymuje on więc jego błędny pogląd tylko do czasu, aż jego pielgrzymi stopniowo dostaną się pod wpływ jego zwolenników, a potem „bezpiecznie” będzie mógł jawnie ten błąd w Strażnicy rozszerzać. Na dowód jego postępków odnosimy naszych czytelników do danych faktów w następnym artykule. Że Biblia uczy, iż żęcie jest wyłącznie rzeczą dla Laodycji, widzimy z następującego: Siedmiu Aniołów siedmiu zborów są zapoznani z siedmioma aniołami stojącymi przed Bogiem z siedmioma trąbami; i w czasie trąbienia siódmego Anioła – Laodycejskiego – żęcie pszenicy i kąkolu odbywa się. (Obj. 11:15; 14:14-20). Dlatego Filadelfja uprzedza czas żęcia. Z tym przedstawieniem jesteśmy gotowi do dania trzech ogólnych linji dowodów, że Filadelfia skończyła się, a Laodycja zaczęła się w 1874. To zbije zupełnie niedorzeczności i błędy artykułów owych Strażnic.
DOWODY PRZEZ PORÓWNANIE I KONTRAST
1. Najprzód damy pewne porównające i przeciw temu stojące dowody, że brata Russella pogląd na te dwa Kościoły jest prawdziwy, na podstawie porównania (Obj. 3:7-13, 14; 21:1). Nazwiska stosują się do tych dwóch charakterów dwóch (w wierszach 7, 14) okresów i sprzeciwiają się przewrotnościom J.F. Rutherforda. Okres Reformacji był nadzwyczajnym okresem braterskiej miłości (Filadelfia) jak może być z następujących faktów zauważone. Protestańscy bracia przyjęli i podtrzymywali, aż potrzeba tego przeminęła, 1,000,000 hugenotów, których dla ich wiary wypędzono z Francji, 30,000 Salzburgerczyków wygnanych z Austrii, j bardzo wiele różnych innych braci wypędzonych z innych katolickich krajów. Służyli i bronili, często
kol. 2
z wielkim ryzykiem, samozaparciem, cierpieniem, utratą ich życia itp. ich prześladowanych braci. Przez zaparcie samych siebie rozszerzali reformacyjne prawdy, tłumaczyli, wydawali i rozszerzali Biblię, aby dopomóc ich braciom do Prawdy, rozszerzali te świadczenia o Królestwie do wszystkich narodów, aby pociągnąć wiernych do Pana. Metodyści bracia pozbyli się, z wyjątkiem koniecznych rzeczy, wszystkich majątków na korzyść ich braci. Bracia w ruchu Millera kładli pieniądze na Kościelne ołtarze i stoły dla biednych i będących w potrzebie braci, itd., itd. Z wszystkich okresów historii Kościoła, okres Reformacji był nadzwyczajnie czasem braterskiej miłości (Filadelfii). Lecz od 1874, a mianowicie od 1878 aż do 1914, była Paruzją, zarysy Laodycji – agitacje o sprawiedliwość, mściwość dla ludu – w wołaniu o ulgę od złego; wyjawienie złoczyńców w Kościele, Rządach, Arystokracji i Kapitalizmie: karanie błądzicieli wyjawianiem ich błędów, odebranie władzy mówczego narzędzia od nominalnego Kościoła, odebranie od nominalnego Kościoła Boskich przywilejów, używań, władz itd. i oddanie go całkowicie szatańskim wpływom; potem z 1914 zaczęły się Epifaniczne zarysy Laodycji – fizyczne karanie złoczyńców wojną światową, pierwszą fizyczną karą dla chrześcijaństwa jako pomstą nad ludźmi, a po tej uldze przyjdą inne zarysy gniewu, które nie prędzej się skończą, aż epifanijna część Laodycji się skończy. Tak więc fakta dowodzą właściwych nazw, jak brat Russell nauczał.
Urzędowa, praca naszego Pana, określona w 7, 14 wierszach, zgadza się zupełnie z danym określeniem przez br. Russella i sprzeciwia się onemu J.F. Rutherforda. Wiersz 7 nazywa Go Świętym i prawdziwym, ponieważ w czasie reformacji Pan srogo strofował Rzym za jego nieświęte praktyki i błędy, i pocieszał protestantów w ich świętem życiu i prawdziwych naukach. Potem używał Jego władzy (klucz Dawidowy) jako miłośnik Kościoła – Dawid – do otworzenia Biblii, którą Rzym miał pod zamkiem i kluczem (symbolizowane przez Lutra znalezienie zamkniętej na zamek i przywiązanej do łańcucha Biblii w klasztorze) i „otworzył” – wyjaśnił Prawdę (Łuk. 24:32, 37) tak jak „zamknął”- zbił papieskie nauki – których nikt nie mógł otworzyć – w obronie wyjaśnić.
Z drugiej strony opis (w. 14) Jego dziel Laodycejskich także zgadza się z Jego urzędową działalnością od 1874 aż dotąd i w ciągu dalszym trwać będzie do końca Epifanii. On jest ten „Amen,” który w Jego wtórej obecności przyszedł do amen – sprawdzić – na dzieje Kościoła i świata, Boski wieczny cel wypełnić. Od 1874 dawał On wierne świadectwo dla Prawdy – świadek wierny i prawdziwy – i był przeciwko wszystkim