Teraźniejsza Prawda nr 38 – 1929 – str. 12
(15) Wiersz 18 podaje dalszą myśl – Kapłan trzymał w ręce garniec z wodą, która miała być gorzką dla winnej: „wodę gorzką przekleństwa.” Jak wszystkie inne zarysy tego rozdziału, to także jest obrazem. Już żeśmy widzieli, że garniec wyobraża tych „podrzędnych proroków, ” których Pan jako specjalne ustne narzędzia używa, i przez których daje Prawdę i porównania historii Kościoła, co objawia winę lub niewinność pozaobrazowej niewiasty przechodzącej pozaobrazową próbę. Trzymanie naczynia w ręku Kapłana znaczy, że było w jego posiadaniu i władzy, aby wypróbował i objawił wodę. Trzymanie tego naczynia wyobraża, że nasz Pan Jezus trzyma „podrzędnych proroków” jako Jego własność i moc do posługiwania próby i objawienia Prawdy i faktów z historii Kościelnej stosownie do każdego nominalnego i prawdziwego Kościoła w próbie. Ta myśl jest również wyrażona w symbolach Obj. 1:16, gdzie nasz Pan jest wyobrażony jako trzymający w ręce Swojej siedem gwiazd. Ten wiersz pokrywa całą pracę, którą nasz Pan tymi symbolizowanymi przez siedem gwiazd podrzędnymi prorokami wykonał. I że ich trzymał jako pozaobrazowy garniec w Jego ręce, znaczy, że ich broni, wzmacnia, oświeca i używa z skutkiem, aby zamierzona służba łącznie z pozaobrazową próbą była wykonana, jak również prowadzi itd. inne zarysy ich pracy, nauczanie Prawdy oprócz prób i prowadzenie ogólnej pracy Kościoła w jego innych fazach.
(16) Wiersze 19-22 pokazują jak Kapłan poprzysiągł niewiastę, na co ona się zgodziła przyjąć Boską próbę dowodu winy lub niewinności, wiersz 19 pokazuje, że żadna szkoda nie stanie się niewinnej, a wiersze 20-22 pokazują że winna miała się stać przekleństwem między jej ludem, wyrzutkiem i niepożyteczną przez napuchnięcie jej brzucha i upadniecie jej łona. Jej odpowiedź: „Amen, Amen” znaczy, że zgodziła się przyjąć przysięgę próby objawiającej jej prawdziwy charakter. Branie niewiasty pod przysięgę przyjęcia jej próby jako Boski dowód winy lub niewinności, wyobrażają fakt, że nasz Pan jako najwyższy Kapłan tak zarządził okolicznościami, gdy skargi nielojalności do Niebieskiego Oblubieńca przeciwko nominalnym i prawdziwemu Kościołowi były uczynione, że odwoływały się one do Boga jako świadka ich niewinności i że byli gotowi do próby, która miała objawić winność lub niewinność, wiążąc się uroczyście do próby, gotowi przyjąć obronę dla niewinności, a potępienie, zniewagę i obrzydłość ze strony innych Kościołów i prawdziwego Kościoła przyjąć dla winności. Jest to pewną rzeczą, że wszystkie nominalne i prawdziwy Kościół pod oskarżeniem nielojalności Niebieskiemu Oblubieńcowi byli zmuszeni uroczyście zaprzeć się oskarżenia, apelując do Boga jako Objawiciela ich stanu względem oskarżenia, wiązać się do przyjęcia jakichkolwiek prób, które Pan by sprowadził na nie do objawienia ich winy lub niewinny. To możemy widzieć na przykład w wysiłkach zaparcia niewinności uczynionych przez oskarżony Katolicki Kościół, przez jego odwoływanie się do Boga jako jego Sędzi i do jego zgodzenia się na Boską decyzję, która miała objawić podczas reformacji, przez jednostki i przez sekty. To samo postępowanie działo się z Luterańskim, Episkopalnym, Prezbiteriańskim i innymi Kościołami, jak również z prawdziwym Kościołem w próbach przesiewania w Paruzji i Epifanii.
(17) Zauważmy, że niewinna niewiasta była upewniona, że nie zostanie uszkodzoną przez próbę, ponieważ przekleństwo próby przyszło tylko na winną.
kol. 2
Żaden cud nie był potrzebny aby obronić niewinną od przekleństwa, ponieważ naturalny skutek picia wody nie był by przekleństwem; bo przekleństwo przyszło tylko przez cud. Z tej przyczyny w próbie tej Bóg zgodził się działać cudem w formie przekleństwa, aby objawić winną. Przekleństwo to działało nie tylko na winną osobę, lecz także na jej lud, to jest krewieństwo. Jeżeli niewiasta była winną, jej brzuch był spuchnięty a łono wpadnięte (skurczone – w marginesie), tak że kulała. Ma się rozumieć, że to wszystko było typem. Nieuszkodzenie niewinnej niewiasty wyobraża jak prawdziwy Kościół miał wyjść z jego prób nieuszkodzonym. Gdy patrzymy na postępowanie prawdziwego Kościoła podczas pięciu ukompletowanych przesiewań Paruzji i podczas jeszcze nieukompletowanego przesiewania w Epifanii, zauważymy że to było prawdą. Choć srogo wypróbowany w tych pięciu próbach, nie został uszkodzony; a gdy szóste przesiewanie się skończy, znajdzie się również nieuszkodzonym, tak jak dotychczas widzimy, że podczas dotychczasowych zarysów szóstego przesiewania prawdziwy Kościół nie jest uszkodzony.
(18) Lecz nie tak z nominalnymi Kościołami, każdy z nich popełnił symboliczne wszeteczeństwo z politycznymi, klerykalistycznymi i arystokratycznymi Królami ziemi, to jest z politycznymi, klerykalistycznymi lub arystokratycznymi instytucjami, jak rządy, klerykalistyczne organizacje, stowarzyszenia szlachty i kapitalistów. Przez złączenie się tych kościołów z jakimikolwiek z tych organizacjami, stali się nielojalnymi Niebieskiemu Oblubieńcowi, symbolicznymi wszetecznicami, jak je Księga Objawienia Pisma Św. nazywa. Nie tylko że winna niewiasta jest typem na te Kościoły, lecz także jej kara – spuchnięcie brzucha i skurczenie łona – są również typem. Spuchnięcie jej brzucha rozumiemy wyobraża zepsute nauki. To będzie nam jasne, gdy spamiętamy, że w Piśmie Św. nauki są symbolicznie nazwane pokarmem. (Żyd. 5:12-14; Obj. 10:9, 10; Izaj. 55:1, 2; 65:13, 14). Nasze pokarmy idą do brzucha i tam bywają strawione. Dlatego przez figurę metonimii – to co trzyma rzeczy – brzuch spuchł z powodu popsutych pokarmów. Dlatego spuchnięcie brzucha wyobraża zepsucie nauk, które nastąpiło przy pozaobrazowej próbie. Tak więc Prawda i fakty historii Kościelnej, które Pan dał przez Jego specjalne ustne narzędzia w czasie próby tych Kościołów w styczności z naukami tych Kościołów, wprowadziła je w jeszcze większe zepsucie i z tej przyczyny choroba rozszerzyła się do nauk tych Kościołów, tak jak woda w typie popsuła zawartość w brzuchu niewiasty, który z tej przyczyny opuchł.
(19) Niektóre ilustracje to wyjaśnią. Na przykład Biblijne nauki na jedyne usprawiedliwienie przez wiarę – porównane przez fakty historii Kościelnej które Pan Jezus dał Lutrowi, glinianemu naczyniu, aby je przyprowadził do styczności z papieskimi naukami o usprawiedliwieniu, spowodowały takie zepsucie nauk Katolickiego systemu, że prawie wszystkie jego nauki otrzymały jeszcze większe zaciemnienie. Tak samo, gdy Pan użył Zwingla przeciwko fałszywej nauce Lutra, jakoby Chrystusa Ciało i Krew miało być obecne w chlebie i winie Wieczerzy Pańskiej – Pan dał prawdę, że chleb i wino są tylko symbolami Ciała i Krwi Chrystusa – Prawda na ten przedmiot nie tylko doprowadziła teologów Luterańskich do większego zepsucia nauki na wieczerzę Pańską, lecz także względem innych nauk, na przykład, że przy każdej wieczerzy Pańskiej