Teraźniejsza Prawda nr 38 – 1929 – str. 11
i Kościele podczas pozaobrazowej próby i mieli posiadać tylko to, co przedtem rozwinęli jako ich pomoc podczas próby, czy okażą się godni egzaminacji, tego co im było udzielone do wytrzymania próby. Z tej przyczyny nie było oleju ani kadzidła (wonności) na tej ofierze do próby, i wiersz 15 daje znaczenie tego: „albowiem jest ofiara podejrzenia (pokarmu) ofiara śniedna (1) pamiętna (przeszłych przywilejów) (2) przywodząca na pamięć grzech” literalnie, przypomnienie nieprawości, to jest objawienie przeszłości. I z doświadczenia wiemy, że to jest prawdą. Nikt z nas nie wiedział, co te sześć przesiewań miały znaczyć nim zostaliśmy wypróbowani wśród takowych; ani żaden z nas nie dodał nowych łask do naszych charakterów podczas tych krzyżowych prób w tych przesiewaniach; lecz nasze przeszłe osiągnięcia były srogo wypróbowane. Tak więc w tych przesiewaniach ofiarowaliśmy pozaobrazową ofiarę pokarmu bez pozaobrazowego oleju i kadzidła.
(11) Wyrażenie wierszu 16: „a tak przyprowadzi ją Kapłan (poprawne tłumaczenie) i stawi ją przed oblicznością Pańską, ” ma te same ogólne znaczenie co w 3Moj. 16:20: „i przyprowadzi (Aaron) Kozła żywego.” To znaczyło w typie, że Kapłan wziął ją publicznie przed obecność Boską na próbę według Boskiego zarządzenia. W pozafigurze znaczy to, że nominalne Kościoły i prawdziwy Kościół były wprowadzone w publiczne okoliczności łącznie z służbą Pańską, aby ich wypróbować; a te krzyżowe próby miały wykazać winność lub niewinność symbolicznego wszeteczeństwa, łączenia się z ziemskimi organizacjami. To stanie się jasnym przez ilustrację. Gdy Katolicki Kościół miał przechodzić jego ciężkie próby z powodu reformacji prowadzonej przez jednostki w 14 i 15 stuleciu, spór między Filipem Pięknym z Francji a papieżem Bonifacyuszem VIII sprowadził wielką publiczną sytuację w względach religijnych (przed Panem) co później uzdolniło Marsiliusa być Pańskim narzędziem do srogiego. wypróbowania Katolickiego Kościoła. Podobna próba była wykonana przez Wyklifa względem bezwstydnych. wyłudzeń pieniędzy i żebrania papieżów i względem sporu o tron papieża, a to przyprowadziło Katolicki Kościół przed Pana i publiczność około tych linii. Potem gdy przyszedł czas, że Pan użył Hussa jako Jego narzędzie, aby zastosować pozaobrazową próbę do Katolickiego Kościoła, walka między reformacyjną klerykalistyczną partią i dworem papieskim, i zarządzenie do zjazdów w Pizy i Konstancji, tu publicznie Katolicki Kościół został „przyprowadzony blisko przed Pana.” A tym wszystkim kierował Pan nasz jako Najwyższy Kapłan, aby sprowadzić taką sytuację – przyprowadzenie przed Pana. Te same ogólne zarysy sytuacji odbyły się, gdy Katolickie i Protestanckie sekty otrzymały ich próbę w reformacji na sekty, jak również te sarnę ogólne zarysy wypełniły się w sześciu przesiewaniach Parousii i Epifanii.
(12) Święta woda, którą Kapłan wlał do garnca, (wiersz 17) była wzięta z umywalni; ponieważ ta woda była „świętą, ” poświęconą Panu. Woda taka wyobraża Prawdę (Efez. 5:26; Żyd. 10:22) stosowną do użytku. Garniec, w który święta woda była wlana, wyobraża „podrzędnych proroków, ” których Pan używa jako specjalnych sług do dania stosownej Prawdy dla próby, jak byli Marsilius, Wyklif, Huss, Wessel, Luter, Zwingli, Hubmaier, Servetus, Cranmer, Browne, Fox, Wesley, Campbell, Miller itd. Proch z przybytku wyobraża
kol. 2
fakty historii Kościelnej, tyczącej stosownych nauk do każdego wypadku. Mieszanie prochu z wodą wyobraża używanie stosownych nauk Biblijnych i faktów historii Kościelnej, aby pokazać historię prawdziwej nauki i dobrych praktyk i fałszywej nauki i złych praktyk, i wykazać winę lub niewinność w pozaobrazowej próbie.
(13) Ażeby dać lepszy nacisk, wiersz 18 powtarza słowa w 16 wierszu „przyprowadzić przed Pana.” Pokrycie głowy znaczy poddaństwo. W zebraniach Kościoła siostry mają przykrycie na głowach, aby symbolizowały, że jako przedstawiciele (obraz) Kościoła są poddani braciom jako przedstawicielom Chrystusa; to jest, że Kościół jest poddany Chrystusowi. Odkryte głowy braci symbolizują, że jako przedstawiciele Chrystusa są wolnymi od poddaństwa do sióstr, jako przedstawiciele Kościoła, to znaczy, że Chrystus jest Głową Kościoła. (1Kor. 11:1-16). Gdyby niewiasta pod próbą nie miała przykrytej głowy, wyobrażało by trafnie, co my wiemy, co byłoby faktem w próbie – Pan dozwala każdemu mieć jego własną wolę, i każdy w próbie czyni rzeczywiście co mu się podoba, to jest czyni to, co przedtem wyrobił sobie w sercu i umyśle. Z tej przyczyny ci, którzy rozwinęli samolubne i światowe serce i wolę umysłu, wykonują pożądliwości ich woli, a którzy rozwinęli w sobie Pańskie serce i wolę umysłu, jako ich wolę, wypełniają rzeczy ducha. (Gal. 5:16 – 18). Odkryta głowa winnej niewiasty wyobraża dlatego fakt, że nominalne Kościoły w pozaobrazowej próbie mieli wolność do wykonania własnej woli, a przez ich rozwinięte samolubne i światowe usposobienie objawiły się że nie byli w harmonii z Pańskim sercem i umysłem. A nie przykryta głowa niewinnej niewiasty wyobrażało by fakt, że prawdziwemu Kościołowi była dana wolność woli w pozaobrazowej próbie przez jego rozwinięte duchowe serce i umysł, że objawiło go niewinnym, ponieważ był w harmonii z naukami i praktykami Pańskiego serca i umysłu. Historia tego dowodzi, i dlatego wierzymy, że nasze podanie jest biblijnym, rozumnym i faktycznym.
(14) Wiersz 18 mówi nam również, że Kapłan włożył ofiarę śniedną (pokarmu), jako ofiarę pamiętna i podejrzenia, w ręce niewiasty przed próbą. To podaje myśl, że każdemu nominalnemu Kościołowi Chrystus dał specjalna Prawdę, a prawdziwemu Kościołowi Prawdę Parousii i Epifanii, dla służby i rządzenia się nią przed próbą; a podczas próby miała być (1) pamiątką przeszłych przywilejów (ofiarą pamiętną) i (2) miała objawić przeszłe prowadzenie się (ofiarą podejrzenia). To można jasno widzieć z historii nominalnych i prawdziwego Kościoła. Rzymsko Katolicki Kościół przed każdą z jego prób kładł nacisk na naukę, że jest jeden Kościół; Luterański kładł nacisk na naukę o jedynym usprawiedliwieniu przez wiarę itd., a podczas próby otrzymali pamiątkę przeszłych przywilejów i objawienie ich przeszłych czynów. Tak też prawdziwy Kościół podczas Parousii otrzymał sposobność do kładzenia z naciskiem Prawdy Paruzji przed próbą w pięciu przesiewaniach, a podczas próby pamiątkę przeszłych przywilejów i jako środek objawienia przeszłych postępków. To samo dzieje się z prawdziwym Kościołem w Epifanii, o ile próba już postąpiła. Nie czynienie tego sprzeciwiało by się myśli przyniesienia pozaobrazowej ofiary śniednej, stosownej do Pańskiego ołtarza. Czynienie tego wypełnia obraz niewiasty przed i podczas próby.