NASZE ROCZNE GODŁO

      „Urągania urągających Tobie, przypadły na mię.” Rzym. 15:3.

      W harmonii z praktyką brata Russella, Teraźniejsza Prawda z samego początku dawała roczne godła przez te dziesięć lat, dla pomocy braci. Ponieważ czasy i chwile w Epifanii z przyszłymi wypadkami były mniej i więcej nam jasne, przynajmniej rok przed czasem, byliśmy dlatego wstanie wybrać takie teksty, jakie były pomocne w doświadczeniach z każdego z tych lat dla braci i sióstr. Ten to właśnie fakt uzdolnił trzeźwych braci, że byli w stanie widzieć stosowne nasze godła względem nadzwyczajnych doświadczeń braci. W tym roku, w harmonii z obrazem ośmiu wielkich cudownych dni, będziemy mieli doświadczenie z pozaobrazowym Sanhedrynem, wynikiem czego będziemy potępieni jako bluźniercy. Potem w czasie między październikiem 1929 a marcem 1930, będziemy jako buntownicy oddani pozaobrazowemu Piłatowi. Z powodu więc tego przychodzącego doświadczenia z pozaobrazowym Sanhedrynem obraliśmy właśnie za nasze roczne godło ostatnie słowa wierszu z Rzym. 15:3. Dlatego też wyjaśnienie i zastosowanie tego tekstu będzie na miejscu.

      Nasamprzód będzie potrzebnym, abyśmy mogli wiedzieć, kto przemawia w tym tekście, i do kogo przemawia. Niektórzy myślą, że tylko Jezus tu przemawia do Ojca. Inni znów myślą, że różni bracia mówią tu do Jezusa. Za stosowanie Św. Pawła tego tekstu do Jezusa, jako do mówcy, jest widocznym z faktu, że podaje on to jako dowód, że Jezus nie przypodobał się Sobie. Lecz w 4 wierszu gdzie jest dana przyczyna do tego szczególnego wiersza, Św. Paweł włącza również Kościół jako mówcę, choć nie zupełnie jasno podaje. Lecz gdy odniesiemy się do Psalmu 69: 10, z którego nasz tekst jest wyciągnięty, możemy widzieć, że bez wątpliwie Kościół jest również „włączony w mówcę; Dawid w jego doświadczeniach był tam użyty jako typ na Głowę i Ciało. Z pewnością wiersz 6 nie może być zastosowany do Jezusa, ponieważ to znaczyłoby, że był głupim i grzesznym. „Ty znasz głupstwo moje, a występki moje nie są tajne przed Tobą.” Dlatego wnioskujemy, że nasz tekst odnosi się do Głowy i Ciała, jako mówcy, i dlatego może być właściwie
kol. 2
zastosowany do ostatnich członków Chrystusowych. Z tego więc wynika, że mowa odnosi się do Jehowy: Urągania urągających Tobie przypadły na mię.”

      Jeszcze jedno niezrozumienie mają niektórzy na ten tekst. Tacy myślą, że urągania, które były nagromadzone przeciwko Bogu, zostały włożone na Chrystusa. Tacy nie czytają właściwie, ponieważ ustęp nie mówi: „Urągania którymi Ciebie urągali, przypadły na mię.” Ani doświadczenie nie pokazuje, że urągania, którymi ludzie przedtem urągali Bogu są te same którymi urągali Chrystusowi. Dlatego przedstawienie, które wymaga złego tłumaczenia i nie jest w harmonii z faktami, musi być złem.

      Jeżeli więc bierzemy ustęp tak jak czytamy, wtenczas gest jasno zrozumiały i w harmonii z doświadczeniem. Taka harmonia musi egzystować co się tyczy ustępu, który jest proroctwem; ponieważ proroctwa wypełniają się w ich doświadczeniach. Jest to więc fakt, że osoby urągające Bogu urągali Chrystusowi, choć urągania w każdym wypadku różniły się. Zastanowienie się nad urąganiami na Boga i tymi na Chrystusa, wyjaśni. Jak więc urągano Bogu? Urągano Bogu co do jego osoby, przez fałszywe przedstawienie, czym rzeczywiście Bóg jest, np., że są trzy osoby w Bogu trzy równe w substancji i wieku, władzy i chwale, i że Jego osoba przenika i przechodzi wszechświat. Pierwsze urąga Jemu, że degraduje Go i czyni Go małoznaczącym lub równym z niższymi; ostatnie znów przedstawia Boga jako potwora. I w charakterze urągano Bogu; niektórzy przedstawiają Go, że jest słabym; inni że głupim; inni znów, że niesprawiedliwym, a jeszcze inni, że Bóg nie ma Miłości. Co więcej urągano Mu w Jego Planie zbawienia, który przez niektórych został źle przedstawiony, że był zaczęty błędnie, i trwa w błędach i nieszczęściach i zakończy się nieskończoną katastrofa dla wszystkich, z wyjątkiem małej liczby, dla których Jego Plan został utworzony. Na koniec, urągano Bogu w Jego dziełach. Fałszywie przedstawiano Jego twórcze, opatrznościowe, odkupujące, naukowe, usprawiedliwiające, poświęcające i wyzwalające dzieła, w różny sposób Mu urągano, mniej lub więcej bluźnierczo

poprzednia strona – następna strona