Teraźniejsza Prawda nr 257 – 1971 – str. 59
Czytamy też u Sof. 2:3: „Szukajcie Pana wszyscy cisi ziemi [uniżeni, pokorni, dający się pouczyć], którzy sąd jego czynicie; szukajcie sprawiedliwości, szukajcie cichości, snąć się ukryjecie w dzień zapalczywości Pańskiej” (wg poprawionego przekładu). To zdaje się być ogólną obietnicą dotyczącą bezpieczeństwa w Czasie Ucisku stosującą się do wszystkich, którzy są cisi i którzy miłują sprawiedliwość. Ci więc, którzy szukają sprawiedliwości i radują się w cichości, będą mieli wielką przewagę nad drugimi. Ich wyrozumienie Prawdy, ich sposób życia, ich nadzieje i perspektywy i ich wypoczywanie W wierze uwolni ich od dręczącego strachu i przeczucia, pozwoli im podnieść głowę z radością w miarę jak będą widzieli, że proroctwa się wypełniają i realizują i że ich wyzwolenie się przybliża (Łuk. 21:27—31). Czy ci, których życie zostanie zachowane w Czasie Ucisku, będą obejmować poświęconych Obozowców Epifanii, to tego nie jesteśmy pewni; ale tego jesteśmy pewni, tzn. że aby byli przyjęci od Boga w ich poświęceniu, muszą oni mieć ducha, który będzie wiemy aż do śmierci, choćby nawet nie mieli umrzeć wszyscy jako jednostki. (P’55,42)
CZY POWINNI ONI BRAĆ CHRZEST Z WODY?
Pytanie: Czy powinni poświęceni Obozowcy Epifanii symbolizować swoje poświęcenie przez chrzest z wody?
Odpowiedź: Drzwi wejścia do Wysokiego Powołania zostały zamknięte na jesień 1914 (co do dowodów Pisma Św. zobacz np. T.P. `61, 88), a więc żaden poświęcający się po tej dacie nie może być wybrany na członka w Ciele Chrystusowym, mieć udział w Jego śmierci i Jego cierpieniach (1Kor. 12:12, 13, 27; Rzym. 6:3—5; 8:17, 18; Kol. 1:24). Stąd od 16 września 1914 chociaż niektórzy poprzednio poświęceni byli ochrzczeni w wodzie jako symbol ich wejścia do Jezusa Chrystusa jako członków Jego Ciała, to jednak nie było właściwą rzeczą dla kogokolwiek poświęcającego się po tej dacie w taki sposób się chrzcić. Jednak rozumiemy, że do jesieni 1954 tacy nowi poświęcający się byli wybierani na członków klasy Młodocianych Godnych (zobacz np. artykuły o Młodocianych Godnych) i było właściwą rzeczą, aby oni też byli chrzczeni w wodzie jako stosowny
kol. 2
symbol ich poświęcenia się na śmierć — by być umarłym dla siebie i świata (Mat. 16:24; 10:37, 38), a ożywionym dla Boga. Wielu takich poświęcających się sprzed Bazylei zostało w ten sposób ochrzczonych; inni (np. niektórzy obecnie znajdujący się w Babilonie) będą się chrzcili w ten sposób, gdy przyjdą do zrozumienia, że jest to właściwą rzeczą dla nich tak czynić (T.P. `23, 74). Rozumiemy również, że ci, którzy poświęcają się po 6 września 1954, ale przed otwarciem Gościńca Świętobliwości, stają się poświęconymi członkami Obozu Epifanicznego, czyli poświęconymi Obozowcami Epifanii i że oni również, tak jak Młodociani Godni, powinni być ochrzczeni w wodzie, jako stosowny symbol ich poświęcenia się na śmierć. Co więcej, wszyscy, którzy poświęcą się po otwarciu Gościńca Świątobliwości staną się poświęconymi członkami Obozu Tysiąclecia; Tak samo dla nich będzie właściwą rzeczą ochrzcić się w wodzie, ale z tą różnicą, że w ich wypadku taki chrzest będzie symbolizował ich oczyszczenie się od grzechu i powstanie do sprawiedliwego życia, a to będzie stanowiło dwie części w wykonaniu ich poświęcenia w Tysiącleciu.
Jeżeliby nas zapytano o dowód Pisma Św. wykazujący, że poświęceni Obozowcy Epifanii powinni symbolizować swoje poświęcenie przez chrzest w wodzie to odpowiedzielibyśmy, ze ich typy praktykowały podobny symbol, czyli obrzezkę (1Moj. 17:12, 13, 23, 27). Obrzezka była przed Zakonem znakiem, symbolem pokrewieństwa z Przymierzem Abrahamowym (1Moj. 17:10, 11, 13, 14). Nie tylko Izaak i Ismael byli obrzezani, ale również wszyscy domownicy Abrahama płci męskiej bez względu czy byli zrodzeni w jego służbie, czy też kupieni jako obcy ludzie. Izaak przedstawia duchowego Izraela, a Ismael cielesnego Izraela (Gal. 4:22—31). Ta część domowników Abrahama, która była zrodzona w jego domu zdaje się przedstawiać innych, tych, którzy korzystają z pozafiguralnym Abrahamem z Przymierza Abrahamowego, mianowicie Starożytnych Godnych, Wielkie Grono i Młodocianych Godnych; natomiast ci z jego domowników, którzy byli kupieni, za pieniądze jako obcy ludzie zdają się. przedstawiać klasę restytucji. Czy rozważamy poświęconych Obozowców Epifanii (1) z punktu widzenia jako części „piątego rzędu nasienia Abrahamowego” (E. tom 12, 185, T.P. nr 175, str. 9, par. 17), „piątej wybranej klasy” (E. tom 12, 188 u góry), a zatem jako przedstawionych w tych; którzy zrodzili się w domu Abrahamowym, czy też (2) z punktu widzenia jako części klasy restytucji, a zatem przedstawionych, w tych domownikach Abrahama, którzy byli kupieni za pieniądze, to widzimy, że ich figury przechodziły fizyczną, obrzezkę a to przedstawia chrzest w wodzie. Poświęceni Obozowcy Epifanii powinni więc przechodzić pozafiguralną obrzezkę, tzn. chrzest w wodzie. Obrzezka serca, którą przechodził Abraham,. Izaak, Ismael i domownicy Abrahama przedstawia obrzezkę serca, którą przechodzą ich pozafigury; natomiast obrzezka ciała, którą oni. doznali symbolizuje chrzest w wodzie, który przechodzą ich pozafigury.
W dodatku, Pismo Św. zdaje się wskazywać, że chrzest w wodzie będzie praktykowany pod Nowym Przymierzem ponieważ pod figuralnym Przymierzem Zakonu była tak symboliczna jak i rzeczywista obrzezka (Rzym. 2:28, 29; 3Moj. 12:3; Joz.5:2-9; Łuk. 1:59; 5Moj. 10:16; 30:6). Te dwie obrzezki pod Przymierzem Zakonu przedstawiają dwie obrzezki pod Nowym Przymierzem, którymi są chrzest w wodzie i prawdziwe poświęcenie. Ponieważ chrzest w wodzie jest wskazany jako właściwy symbol do praktykowania, jako świadectwo prawdziwego poświęcenia pod Nowym Przymierzem, więc jest widoczne, że poświęceni Obozowcy Epifanii,