Teraźniejsza Prawda nr 255-256 – 1971 – str. 39
| 9 Elul do 1 Heshvan (8-my miesiąc) – (Ta druga data jest niepewna, lecz została wyprowadzona z paraleli). Rzymianie systematycznie niszczą budynki, mury i wieże Jerozolimy, pozostawiając z tych ostatnich tylko trzy. Spędzają także Żydów, którzy ukryli się w podziemnych jaskiniach, przejściach, grobowcach, cysternach itd. Jerozolimy. | 19 sierpnia do 7 października – Wojska państw centralnych zdobywają I niszczą wszystkie rosyjskie fortece w Polsce, pędzą w wielu bitwach rosyjskie armie na wschód aż linia frontu biegnie niemal prosto na południe: z okolic Rygi na północy do okolic Czerniowca na południu, przecinając błota Prypeci jako odcinek centralny; biorą do niewoli ogromne ilości uciekających Rosjan, których straty tylko w jeńcach wynoszą od wiosny ponad 2 000 000. |
| 29 Tishri (7-my miesiąc) do 30 Kislev (9-ty miesiąc) – Rzymianie w karnej ekspedycji oblegają i zdobywają twierdzę Herodion, masakrują żołnierzy i obywateli, niszczą miasto i fortecę. (Józefus nie określa czasu tego wydarzenia, z wyjątkiem, że miało miejsce tuż po zdobyciu Jerozolimy. Dokładny czas wynika z paraleli). | 5 października do 4 grudnia – Wojska państw centralnych wyruszają w karnej ekspedycji przeciwko Serbii, pokonują armię serbską i kierują ją oraz większość ludności serbskiej do Albanii wśród wielkiego zniszczenia żołnierzy, ludności i mienia. |
| 71 lub 72 R.P. – Rzymianie oblegają i zdobywają fortecę Macheront (gdzie Jan Chrzciciel został ścięty). (Józefus nie podaje roku tego wydarzenia, który wynika z równoległości). | 1916 r. i 1917 r. – Wojska państw centralnych dowodzone przez Von Mackensena całkowicie miażdżą Rumunię, tracącą prawie całe swoje terytorium, większość armii oraz wielką liczbę ludności i bogactw. |
| Październik i listopad 72 r. – (Daty nie podane przez Józefusa, lecz wyprowadzone z paraleli). Rzymianie pod Bassusem podejmują ekspedycję przeciwko tysiącom uciekających z Jerozolimy i Macherontu do lasów Jarden na wschód od Morza Martwego, gdzie całkowicie pokonują i niszczą uciekinierów. | Październik i listopad 1917 r. – Wojska państw centralnych zadają Włochom fatalną klęskę, zmuszając ich do cofnięcia się na szeroką linię frontu od Caporetto w Alpach do i wzdłuż rzeki Piave od Pederobba do morza. |
| 9-15 Nisan 73 R.P. – Masada oblężona i zdobyta przez Rzymian (Józefus nie podaje daty rozpoczęcia oblężenia, którą wyprowadzono z paraleli). | 9-16 kwietnia 1918 r. – Niemcy zadają okrutną klęskę Brytyjczykom i Portugalczykom wzdłuż frontu belgijskiego. |
kol. 2
| Wiosna 73 r. – Masakra Żydów w Aleksandrii w Egipcie (Józefus nie podaje daty, lecz wprowadza jej opis natychmiast po przed-stawieniu upadku Masady). | 21-27 marca 1918 r. – Rozpoczęła się pierwsza faza wielkiej bitwy w Pikardii, która spowodowała klęskę prawie całej jednej i wielkiej części drugiej armii brytyjskiej zadaną przez Niemców. |
| 73 R.P. – Pierwsza masakra Żydów w Cyrenajce, którzy udali się za nieodpowiedzialnym Jonatanem na pustynię Cyrenajki (Rzymska prowincja zachodnia w północnym Egipcie). (Józefus nie podaje daty dla tego i następnego wydarzenia, lecz opowiada o tych dwóch masakrach natychmiast po wydarzeniach w Aleksandrii, jako ostatnich wydarzeniach wojny rzymsko-żydowskiej). | 17 maja do 15 czerwca 1918 r. – Na rozrzuconej linii walki, na której Rheims stanowi punkt niemal centralny, Niemcy zadają straszną klęskę Francuzom. |
| 73 R.P. – Druga masakra Żydów w Cyrenajce ma miejsce w Cyrenie, stolicy. Jest to ostatnia akcja w wojnie rzymsko-żydowskiej i z nią kończy się Wiek Żydowski w jego członie 1845 lat równoległości. | 10 do 17 lipca – Po raz ostatni Niemcy zadają klęskę Francuzom nad Marną, jako centrum walki. Z tą walką kończy się „Wiek Ewangelii w jego członie 1845 lat równoległości. |
Fakty, w tym przypadku dowodzące, że równoległości Rzymian od 70 do 73 r. i państw centralnych od 1915 do 1918 r. oraz Żydów od 70 do 73 r. i aliantów od 1915 do 1918 r. są równoległościami, skłoniły Autora do spodziewania się, iż w wojnie zwyciężą państwa centralne, tak jak na to wskazywały ich równoległości w wojnie rzymsko-żydowskiej. Wyciągnięcie takiego wniosku, opartego na tych przesłankach wydawało się naturalne a jednak było błędne, ponieważ paralela skończyła się około połowy lipca 1918 r. o czym Autor wówczas nie wiedział. Krótko po tym czasie na zachodnim froncie wojny, który pierwotnie jako całość był pomyślny dla państw centralnych, nastąpił zwrot w kierunku aliantów, a to głównie z powodu zmniejszania się siły ludzkiej, amunicji i aprowizacji w zaopatrzeniu państw centralnych oraz przybycia i uczestniczenia Amerykanów, z wielkim zasileniem zasobów ludzkich i materialnych, co zakończyło wojnę wbrew jego oczekiwaniom. Można zauważyć jak to wynika z niektórych powyższych danych, że wydarzenia występujące w paraleli przy końcu Wieku Ewangelii były o wiele dłuższe w działaniu, aniżeli wydarzenia równoległe przy końcu Żniwa Żydowskiego,