Teraźniejsza Prawda nr 255-256 – 1971 – str. 34
w następujący sposób: Izrael wszedł w październiku 1576 r. przed Chr. do ziemi leżącej na wschód od Jordanu, która stanowiła część danej im ziemi (3Moj. 25:2). Dlatego rok jubileuszowy powinien był rozpocząć się w październiku 1576 r. Przez doliczenie 6 miesięcy, należących także do pierwszego roku wejścia do ziemi, wszystko staje się proste i jest logiczne to co uczynili licząc pięćdziesiąty rok od wejścia do ziemi i wówczas rozpoczynając Jubileusz dziesiątego dnia, siódmego miesiąca. Musieli więc, albo 6 miesięcy doliczyć do pięćdziesięciu lat, albo nie mogliby rozpocząć liczenia od ich wejścia do ziemi, i rozpocząć Jubileusz w październiku. Z tego powodu rok, który byłby liczony jako pierwszy rok cyklu jubileuszowego rozpocząłby się w październiku 1576 r. przed Chr. a 950 lat później ostatni Jubileusz byłby zakończony, tj. w październiku 626 r. przed Chr. Z tego wynika, że wielki cykl, wówczas rozpoczęty, skończyłby się w październiku 1875 R.P., ponieważ 625 i 1/4 + 1874 i 3/4 = 2500 lat i jak wykazałeś w II tomie to stanowiłoby koniec typowego Jubileuszu, gdyby trwał; a ponieważ czas pozafigury zajmuje miejsce figury w momencie, kiedy ona by się zakończyła, gdyby trwała, pozaobrazowy Jubileusz rozpoczął się w październiku 1874 R.P.
[VII. Od stworzenia Adama do końca potopu około 1657 2/12 roku, a nie 1656 lat].
[Jak wskazują nasze nawiasy, powyższe zdanie oraz poniższe stwierdzenia nie są częścią oryginalnego listu tutaj zacytowanego, lecz zostały dodane w celu skompletowania całości zagadnienia. Zauważmy, iż Biblia nie mówi, że Noe miał 600 lat, gdy potop się skończył, tj. kiedy było sucho. On miał 600 lat, gdy potop się zaczął, jak porównanie 1Moj. 7:6, 11 wskazuje. Stosowna cześć wiersza 11 literalnie przetłumaczona brzmi następująco: „Roku sześćsetnego wieku Noego …” Noe miał 600 lat w sześćsetnym roku swego życia. Wyrażenie w. 11 oznacza, że w czasie trwania jego sześćsetlecia rozpoczął się potop, nie w tym roku, w którym on skończył 599 lat. Stwierdzenie to porównane z w. 6, który mówi: „A Noemu było sześćset lat, gdy przyszedł potop wód na ziemię”, a nie gdy wysechł, tzn. gdy już nie było na ziemi, wskazuje, iż on miał 600 lat, gdy potop się zaczął. Z tego wynika, że potop zaczął się 1656 1/12 r. po stworzeniu Adama i skończył się dokładnie o rok słoneczny później, trwający około 10 dni dłużej aniżeli rok księżycowy. Dlatego od stworzenia Adama do końca potopu było 1657 1/12 roku. Poniższe wyliczenie pomoże w prześledzeniu głównych dat do 1 R.P.:]
kol. 2
| Lata przed R.P | Data przed Chr. | |
| Od R.P. do odbudowania Jerozolimy | 454 3/12 | październik 455 r. |
| Od R.P. do. powrotu Izraela z Babilonu | 536 3/12 | październik 537 r. |
| Spustoszenie 70 lat | 606 3/12 | październik 607 r. |
| Okres królów 512 6/12 lat | 1118 9/12 | kwiecień 1119 r. |
| Okres sędziów 449 6/12 lat | 1568 3/12 | październik 1569 r. |
| Od podziału ziemi do Wyjścia 46 6/12 lat | 1614 9/12 | kwiecień 1615 r. |
| Od Wyjścia do przymierza z Abrahamem 430 lat | 2044 9/12 | kwiecień 2045 r. |
| Od przymierza z Abrahamem do końca potopu 426 5/12 lat | 2471 2/12 | listopad 2472 r. |
| Od końca potopu do jego początku 1 rok | 2472 2/12 | listopad 2473 r. |
| Od początku potopu do upadku Adama 1654 1/12 lat | 4126 3/12 | październik 4127 r. |
| Od upadku Adama do jego stworzenia 2 lata | 4128 3/12 | październik 4129 r. |
VIII. Data odbudowy murów Jerozolimy na rozkaz Artakserksesa przypadała około października 455 roku. Ponieważ rozkaz był wydany w miesiącu Nisan, kwietniu (Neh. 2:1-8), a chronologia wskazuje, że pomazanie naszego Pana miało miejsce w październiku, dlatego wyrażenie „od wyjścia słowa…” u Dan. 9:25 nie może oznaczać jego wydania, lecz bez wątpienia oznacza jego wykonanie. Mur został skończony 25 Elul, tj. na 5 dni przed pierwszym dniem siódmego miesiąca, w przybliżeniu około 1 października (Neh. 6:15). Miało to miejsce w 20-tym roku panowania Artakserksesa (Neh. 2:1). Artakserkses rozpoczął panowanie w 474 r. przed Chr. Dowód tego proszę zobaczyć w książce „Przejścia Wielkiej Piramidy”, tom 2, str. 315-327 (pierwsze wydanie;