Teraźniejsza Prawda nr 255-256 – 1971 – str. 33
znoszą się nawzajem i z tego powodu, z chronologicznego punktu widzenia, nigdy nie przywiązywałem do nich większej uwagi. Później jednak, kiedy studiowałem to zagadnienie zauważyłem, że w 2Tomie „Przejść Wielkiej Piramidy” na str. 249 w uwadze jest powiedziane, że ten okres jest pokazany jako długi miedzy 426 a 426 i 1/2 roku. Starannie więc rozważyłem tę sprawę i zauważyłem, że o Abramie jest powiedziane, iż opuszczając Haran miał 75 lat, co miało miejsce około 4 miesięcy przed wejściem do Chanaanu. To, z punktu widzenia chronologii, wg 2Tomu, wynosi około 427 i 1/2 roku.
Wierzę, że znalazłem sposób, zgodny z chronologią, aby udowodnić, że ten okres wynosi 426 5/12 roku, tj. wytłumaczenie słów: „Sem, gdy miał sto lat, spłodził Arfachsada we dwa lata po potopie” w znaczeniu nie dwa lata po zakończeniu potopu ale dwa lata po rozpoczęciu potopu. Dla kogoś kto zna tylko język angielski taka interpretacja w pierwszej chwili wydaje się nienaturalna, lecz Ty jesteś dobrze uświadomiony odnośnie faktu, że tak w Starym jak i w Nowym Testamencie często, kiedy jest mowa jak długo po pewnym okresie zachodzi jakieś wydarzenie, okres ten jest włączony, jako część tego czasu lecz to jest niekiedy ignorowane. Jako przykład każdego przypadku zauważ Mat. 17:1; Łuk. 9:28. Ta interpretacja więc zgadza się z biblijnym zastosowaniem chronologicznych paraleli, pierwszym cyklem siedmiu czasów, czasem chrztu potopowego i chrztu Chrystusowego i wymiarami Piramidy, wymagającymi tutaj 426 5/12 roku. Dalej, tę interpretację popiera fakt, że o Abrahamie nie jest powiedziane iż miał 75 lat, gdy wszedł do Chanaanu, lecz że w tym czasie on opuścił Haran (1Moj. 12:4). Pomoże nam tutaj długość okresu podróżowania Ezdrasza z Babilonu do Jerozolimy, wynoszącego 4 miesiące. Podróż Ezdrasza, prawie dwa razy tak długa nie była hamowana przez stada i trzody, jak w przypadku Abrahama, ponieważ Ezdrasz otrzymał pieniądze na zakup w Palestynie owiec i bydła na ofiarę (Ezdr. 7:16, 17, 22). Podróż Abrahama, hamowana przez bydło i z pewnością rozpoczęta natychmiast po trwających miesiąc uroczystościach żałobnych, związanych ze śmiercią jego ojca, wydaje się, że trwała około czterech miesięcy. Tak wiec miesięczne uroczystości żałobne i około 4 miesiące trwająca podróż w sumie daje około 5 miesięcy. Interpretując te dwa lata po potopie tzn. dwa lata od rozpoczęcia potopu, rozumiem, że od jego końca do śmierci Tarego byłoby 426 lat, stąd około 426 5/12 roku od końca potopu do wejścia Abrahama do ziemi,
kol. 2
tj. aż do zawarcia przymierza z Abrahamem.
Natomiast nie tłumaczyć wyrażenia ,,2 lata po potopie” jak wyżej, znaczy określić ten czas, jako wynoszący 4275/12 roku, co wprowadziłoby zamieszanie w chronologii, paralelach, wymiarach Piramidy itd. Ten punkt widzenia na tę sprawę wynika z niedodawania czasu do naszej chronologii, ale przez zmianę datowania pewnych wydarzeń i dokładne liczenie ułamków w ich rzeczywistej długości, co uzdalnia nas do podtrzymywania każdej chronologicznej równoległości i każdego okresu prorockiego, kończącego się dokładnie jak to podają tomy 2 i 3. Skrócenie omawianego okresu o 8 miesięcy dokonało się jak następuje: dodano w przybliżeniu 2 miesiące do okresu od stworzenia Adama do końca potopu (ziemia wyschła 27 dnia drugiego miesiąca, tzn. o dwa dni krócej niż dwa miesiące) i sześć miesięcy do okresu od Wyjścia do podziału ziemi. Tak więc data wejścia do ziemi, przypadająca w październiku 1576 r. przed Chr., jest dowiedziona tak jak data Potopu w listopadzie 2473 r. przed Chr. Rok dodany do czasu wydania przez Cyrusa dekretu, powrotu do ziemi i początku czasów pogan jest neutralizowany przez odejmowanie po i ½ roku od okresów królów i sędziów. To przesunie w chronologii wszystkie daty o sześć miesięcy wcześniej, od Sedekiasza do wstąpienia na tron Saula, czego w każdym przypadku wymagają paralele. Od lat dziwiłem się dlaczego niektóre równoległości dane przez braci Edgarów w niektórych przypadkach wymagają dodawania ułamków a w innych nie. To rozwiązuje każdą trudność, gdzie paralele zostały właściwie skonstruowane. W licznych przypadkach, gdzie to nie wydawało się słuszne stwierdziłem, że nie miały równoległych wydarzeń. Na przykład wielka Wielkanoc Ozeasza, która jak mówią przedstawia zmartwychwstanie śpiących świętych. Datą równoległą jest kwiecień 1879 r. i bez wątpienia odnosi się do chwalebnej uczty na temat okupu (chrześcijańska Wielkanoc, 1Kor. 5:7), danej wówczas braciom a trochę później w Tower (Strażnicy), wydanej w lipcu 1879 r. w celu obrony prawdy o okupie przeciwko p. Barbourowi i innym atakującym.
Jest jeden punkt, który mógłby ktoś pomyśleć, jest narażony na niebezpieczeństwo przez ten punkt widzenia, tj. wielki cykl doprowadzający do pozaobrazowego Jubileuszu, ponieważ przez tę metodę datowania, ostatni Jubileusz występuje o jeden rok wcześniej. Będzie to od 627 r. przed Chr. do października 626 r. przed Chr.., zamiast od października 626 r. przed Chr. do 625 r. przed Chr. Lecz nawet to jest w pełni zabezpieczone przed zaatakowaniem