Teraźniejsza Prawda nr 254 – 1971 – str. 10

Testamencie, że Apostołowie mieli upoważnienie pisania tych ksiąg. To zaś dowodzenie poprzedzimy omówieniem innych spraw podanych w Piśmie Św. Pierwszą z nich jest fakt, że Biblia zarówno w swych literalnych tekstach jak i symbolicznych poucza, że się składa z dwóch części tj. Starego i Nowego Testamentu. List do Efez. 2:20 jest literalnym tekstem w tej sprawie. Przede wszystkim, przez proroków w tym tekście oznaczone są Pisma Starego Testamentu, a przez apostołów Pisma Nowego Testamentu. One są głównymi fundamentami Kościoła Chrześcijańskiego jako świątyni Bożej, ponieważ ona [Kościół] jest zbudowana na Piśmie Św. w jego dwóch częściach Starego i Nowego Testamentu, a które jest też podstawą jej wiary i praktyki. Symboliczne teksty mówią to samo. Te dwie części Biblii są również dwoma świadkami z Obj. 11:3—12, którzy prorokowali w worach pokutnych martwych języków w czasie 1260 symbolicznych dni [lat] swego proroctwa. W tym ustępie są one również nazwane dwoma drzewami oliwnymi (zobacz również Zach. 4:3), ponieważ zawierają one w sobie symboliczną oliwę, tzn. ducha wyrozumienia Prawdy (Mat. 25:3, 4, 8: Jakub 5:14; Psalm 141:5). Są one także nazwane dwoma świecznikami, gdyż dają symboliczne światło, Prawdę (Psalm 119:105,130; Objaw. 18:23).

LICZBA CZĘŚCI BIBLII I JEJ KSIĄG POKAZANA W TYPIE

      W typach przybytku wszystko jest przedstawione lako należące do służby pozafiguralnego kapłaństwa. Dwie części Biblii też do tego należą, a więc spodziewamy się, że i one muszą być w jakiś sposób figurowane w urządzeniach przybytku. Wydaje się, że to jest właśnie pokazane przez dwa drogocenne kamienie onyksu przypięte do efodu na ramionach najwyższego kapłana, przy czym jeden z nich na prawo symbolizuje Nowy Testament, drugi zaś po lewej stronie przedstawia Stary Testament. Na tych drogocennych kamieniach są wyryte imiona dwunastu pokoleń, które wydają się symbolizować dwanaście łask Tysiącletniego Izraela, a które są zawarte w obu Testamentach. Widzimy więc, iż fakt, że Biblia ma się składać z dwóch części, jest przedstawiony zarówno literalnie jak i symbolicznie w tekstach Pisma Św. Nie znamy natomiast literalnych tekstów Pisma Św., które by mówiły, że Biblia składa się z 66 ksiąg. Jest to jednak przedstawione różnymi sposobami w tekstach symbolicznych. Myśl listu do Efez. 2:20. że Stary i Nowy Testament [„zbudowani na fundamencie Apostołów i Proroków”] są fundamentami Kościoła jako świątyni Bożej, jest rozwinięta w typach przybytku jak następuje: Stary Testament składa się z jednego punktu widzenia z 39 ksiąg, a Nowy Testament z 27, razem więc z 66 ksiąg. Te 66 ksiąg są reprezentowane przez deski przybytku, drągi i słupy, których ogólna liczba wynosi 66. Miał on bowiem 48 desek (2 Moj. 26:18,19,22,23), 9 zgrupowań drągów,
kol. 2
licząc jako jedno ich zgrupowanie każdy z trzech rzędów po każdej z trzech stron przybytku (2 Moj. 26:26-28) oraz 9 słupów (2 Moj. 26:32, 37). Te zaś liczby w sumie dają liczbę 66, czyli liczbę ksiąg Biblii.

      Następujący wywód wyjaśni na czym polega myśl z listu do Efez. 2:20, że księgi dwóch części Biblii są fundamentem, na którym się opiera Kościół jako świątynia Boża. Przybytek w szerokim i zwykłym znaczeniu tego słowa był całą budową złożoną z desek, słupów, drągów oraz czterech różnych zasłon. W węższym jednak słowa tego znaczeniu była to zasłona lniana, która symbolizuje Kościół jako Nowe Stworzenia (2 Moj. 26:1,6,7; 36:13,14). Ta zasłona spoczywała bezpośrednio na deskach i słupach struktury, te zaś były połączone drągami. Podobnie jak Kościół opiera się na 66 księgach Biblii jako na fundamencie, tak i zasłona lniana przedstawiająca Kościół opierała się na deskach, słupach i drągach przybytku. Jest to piękny przykład symboliki, wspaniale figurujący, że jest 66 ksiąg w Biblii jako fundament, na którym opiera się Kościół.

      Jest również i inny sposób przedstawienia faktu, że księgi Biblii składają się z 66 ksiąg. Pamiętamy bowiem, że chleb pokładny (3 Moj. 24:5—9) składa się z 12 placków ułożonych na stole w dwa rzędy, 6 bochenków w rzędzie. Po pierwsze bochenki te reprezentują prawdy Słowa Bożego uważane za duchowy pokarm (Jan 17:17; 1Kor. 5:8; Izaj. 55:2) dla dwunastu pokoleń Duchowego Izraela (Obj. 7:4—8). Po wtóre reprezentują one Biblię jako wcielenie tych prawd. Dwa rzędy, w każdym z nich po 6 bochenków, stojąc tak jeden przy drugim i odczytywane jako cyfry dają liczbę 66; w ten więc sposób zobrazowana jest myśl, że Biblia składa się z prawd zawartych w 66 księgach. Tak więc, Biblia zarówno w swych literalnych jak i symbolicznych tekstach wskazuje na to, iż składa się ze Starego i Nowego Testamentu i że te składają się z 66 ksiąg. Biblia także wskazuje, że Stary Testament składa się z 39 ksiąg, a Nowy Testament z 27 ksiąg. Nie wskazuje ona na to w swych literalnych tekstach, ale wskazuje na to w swych symbolicznych tekstach — przez sposób w jaki były urządzone deski, drągi i słupy przybytku. Tak wiec wśród innych rzeczy 9 słupów, z tych 5 w świątnicy a 4 w świątnicy najświętszej oraz 18 całkowitych desek w świątnicy najświętszej, po 6 po każdej stronie, przedstawia 27 ksiąg Nowego Testamentu. Reszta desek w liczbie 30 i 9 rzędów drągów razem 39, przedstawiają księgi Starego Testamentu. Te 30 desek było ułożonych w sposób następujący: Po północnej i południowej stronie przybytku było 28 desek minus te deski, które całkowicie były w świątnicy najświętszej; zaś w narożach północno-zachodnim oraz południowo-zachodnim świątnicy najświętszej były dwie inne deski widziane w ⅓ w świątnicy najświętszej.

      Tak więc zarówno tekstami literalnymi jak i symbolicznymi Bóg ukazał nam, że Biblia będzie się składać z dwóch części: Starego i Nowego Testamentu; w licznych zaś symbolicznych

poprzednia stronanastępna strona