Teraźniejsza Prawda nr 248 – 1970 – str. 4
Stosownie do tego wyrażenie to jest przetłumaczone: „którzy mnie szukają pilnie, znajdują mnie” (zob. ARV, RSV, Rotherham i- in.; słowo poważnie jest użyte przez Leeser’a, Żydowskie Towarzystwo Wydawnicze, Young’a i in.). Jeśli my szczerze pragniemy Boskiej mądrości i poważnie, pilnie, starannie oraz z modlitwą ją poszukujemy, z pewnością ją znajdziemy, tak jak nasz tekst obiecuje. Nasz Pan zapewnia nas: „Proście, a będzie wam dano, szukajcie, a znajdziecie; kołaczcie, a będzie wam otworzono. Każdy bowiem kto prosi bierze; a kto szuka znajduje; a temu co kołacze, będzie otworzono” (Mat. 7:7-11; Łuk. 11:9-13; por. Jakub 1:5).
Przykłady Józefa, Samuela, Jezusa i Tymoteusza przypominają nam o wartości poszukiwania Boga wcześnie w życiu i o bogatych Boskich błogosławieństwach, jakie otrzymują ci co tak czynią (zob. 1Moj. 39:2,3; 1Sam. 3:19; Łuk. 2:52; 2Tym. 1:5; 3:15). Wielu poszukiwało Pana, „namacało” i znalazło Go (Dz.Ap. 17:27) wcześnie w życiu a niektórzy poświęcili Jemu własne życie, być może w latach młodzieńczych lub nawet wcześniej. „Pamiętaj tedy na stworzyciela swego we dni młodości twojej” (Kazn. 12:1). Wiele można Osiągnąć dzięki poszukiwaniom i znalezieniu Pana we wczesnej młodości. Rodzice powinni miewać spokojne i świętobliwe chwile społeczności, łączności i wspólnego wysławiania Boga z ich dziećmi każdego dnia, jeśli to jest możliwe oraz z troską i mądrze kierować je na drogę, po której powinni kroczyć (Przyp. 22:6; Efez. 6:4; por. 1Moj. 18:19).
Jest pewien urok w dzieciństwie – jego niewinność, jego wiara, jego zapał do nauki – bowiem umysł dziecka jest zazwyczaj bardzo podatny na Prawdę i jej Ducha, prowadząc do usprawiedliwienia przez wiarę, poświęcenia się Bogu i pojmowania Prawdy jako obowiązku. Jak błogosławionym by to było, gdyby nasze dzieci od wczesnego dzieciństwa były nauczane miłości do Boga, jako Dawcy wszystkiego co jest dobre, przyjęły Jego wolę i poświęciły wszystkie ich małe sprawy Jemu! Takie dzieci, tak poinstruowane, często stają się nauczycielami ich rodziców, okazując ducha prawdziwej pobożności. Czasami dosłownie jest prawdą, że Bóg powoduje, iż „z ust niemowlątek i ssących” Jego imię jest chwalone (Ps. 8:3; Mat. 21:16). Jeśli my, w zakresie tego co jest wyżej wspomniane, nie staniemy się jako małe dzieci, nie wejdziemy do Królestwa (Mat. 18:2-4; Mar. 10:13-16; Łuk. 18:15-17).
Dostrzegliśmy nadzwyczajną pobożność w stosunku do Boga, okazywaną przez tych drogich z młodzieży, którzy zostali poświęceni Bogu wcześnie w życiu, prawdopodobnie przed ich narodzeniem i wyćwiczonych starannie w harmonii z Jego wolą. Niektórzy z nich mają ducha pobożności tak silnie rozwiniętego, że znajdują radość w samozaparciu dla Pana i Jego sprawy. Niektórzy z nich nawet odkładają część lub wszystkie otrzymane pieniądze, nie wydając ich na słodycze, napoje bezalkoholowe itd., lecz używają je na drukowanie
kol. 2
literatury Prawdy, aby pomóc ludziom w lepszym zrozumieniu Biblii, dowiedzeniu się,, że Bóg jest miłością i że On posłał Jezusa, aby stał się naszym Zbawicielem. My nie potrzebujemy pieniędzy naszych drogich dzieci, lecz ich dobra, tego wielkiego duchowego błogosławieństwa, jakie otrzymują w ich życiu i które z pewnością będzie im towarzyszyć przez następne lata dla ich trwałej pociechy i radości. Te małe miłujące serca oddane Bogu, które poszukiwały Go wcześniej, z pewnością znajdą błogosławieństwo i zabezpieczenie przed złem, szczególnie teraz obfitującym na tym świecie.
Nie myślimy jednak, aby nasz tekst odnosił się tylko do tych, którzy są młodzi wiekiem. My wszyscy – dorośli jak i dzieci – powinniśmy poszukiwać Boskiej mądrości od naszego miłującego Niebieskiego Ojca i drogocennego Pana Jezusa wcześnie, z powagą, pilnie, bezzwłocznie i przede wszystkim w każdym czasie potrzeby. Co za przyjaciela mamy w Jezusie, noszącym wszystkie nasze grzechy i smutki! Co za przywilej przedstawiania Mu wszystkiego w modlitwie (dosłowny przekład cytatu ze śpiewnika angielskiego). Zwróćmy dokładną uwagę na ostatnie słowa tego pięknego hymnu (Pieśń 321).
Wiersze następujące po naszym tekście wskazują na celowość i trwałość Boskiej mądrości w prawdzie i sprawiedliwości, w przeciwieństwie do przemijających, nawet najbardziej cennych rzeczy na tym świecie (w. 18-20). Tacy, którzy prawdziwie miłują mądrość z góry, zyskują wspaniałe dzieciństwo i są napełnieni obfitymi skarbami łaski, miłosierdzia, pokoju i prawdy (w. 21; Kol. 2:3; Jakub 3:17). „Sprawujcież nie pokarm, który ginie, ale pokarm, który trwa ku żywotowi wiecznemu, który wam da Syn człowieczy; albowiem tego zapieczętował Bóg Ojciec” (Jan 6:27).
Wiersze 22-31 odnoszą się w pierwszym rzędzie do Boskiej mądrości, jednak ponieważ przedludzki Logos w tym czasie był największym wyrażeniem tej mądrości, w drugim rzędzie odnoszą się do Niego (zob. E. tom 2, str. 47, 313). W E. tomie 11, str. 626-628, brat Johnson, z epifanicznego punktu widzenia pomagającego rozjaśnić obszerniejsze i bardziej ogólne zastosowanie, odnosi te wiersze i resztę kontekstu do Boskiej mądrości.
NASZE PERSPEKTYWY NA 1970 ROK
Kiedy spoglądamy w przyszłość na nasze chodzenie z Bogiem przez 1970 r., moglibyśmy zapytać samych siebie: Jakie błogosławieństwa mogę otrzymać od Niego i jakie błogosławieństwa mogę udzielić innym w harmonii z Prawdą i jej Duchem? To będzie zależało od tego w jak bliskiej żyjemy harmonii z naszym tekstem. Jeśli prawdziwie miłujemy Boską mądrość, będziemy przez nią faworyzowani, ponieważ za pilne poszukiwania zostaniemy nagrodzeni znalezieniem jej. „A Bóg mój napełni wszelką potrzebę waszą według bogactwa swego chwalebnie w Jezusie Chrystusie” (Filip. 4:19).