Teraźniejsza Prawda nr 246-247 – 1969 – str. 85
angielskich zazwyczaj dzieli się na 3 części: (1) na Księgi Historyczne, (2) na Księgi Dydaktyczne i (3) na Księgę Proroczą. Podziały te jednak nie są bardzo pożądane, ponieważ np. wiele jest materiału historycznego w księgach prawnych, i tak więc 1 ks. Mojżesza jest całkowicie historyczna, 2Ks. Mojżesza i 4ks. Mojżesza są głównie historyczne, a 3 ks. Mojżesza i 5 ks. Mojżesza są w podrzędnym stopniu historyczne. Dydaktykę można znaleźć częściowo w ks. Sędziów (w pieśni Debory) i w 1 i 2 Samuelowej, historyczne zaś elementy częściowo w ks. Ijobowej, Izajasza, Jeremiasza i Daniela. Również dużo dydaktyki znajduje się w Ewangeliach i Dziejach Apostolskich, a częściowo autobiograficznych i osobistych zarysów w niektórych listach np. w 2 liście do Kor., do Gal., do Fil., do Filemona, 2Piotra i 2 i 3 Jana. Sam nasz Pan dzielił Stary Testament na 3 części używając przytoczonych powyżej hebrajskich nazw: (1) Torah, (2) Nebiim i (3) Kethubim. Przez nazwę Torah (Zakon w szerszym znaczeniu) rozumie się Pięcioksiąg Mojżesza. Przez nazwę Nebiim (Prorocy) określa się księgi pisane przez ludzi należących do rzędu proroków. Zaś nazwa Kethubim oznacza księgi pisane przez ludzi, którzy nie należeli do rzędu proroków. Bóg nie dał nam przez nazwę sposobu dzielenia ksiąg Nowego Testamentu. Następujący podział jest sposobem dzielenia ich, ale nie dzieli on księgi na ich myślową treść: (1) Ewangelie, (2) Dzieje Ap., (3) Listy i (4) Objawienie.
Inny jest porządek ksiąg obu Testamentów w oryginale a inny w angielskich wydaniach. Na szczęście, jeśli chodzi o Stary Testament, to sam Pan podał nam porządek jego ksiąg. Od 1Ks. Mojżesza aż do 2Księgi Królewskiej włącznie w oryginale porządek jest ten sam co w wydaniach angielskich. Dalej porządek ten się zmienia. Podczas gdy w wydaniach angielskich po 2Ks. Królewskiej następują 112 Kroniki, Ks. Ezdraszowa, Nehemiaszowa, Estery, Ijobowa, Psalmy, Przypowieści, Kaznodziei Salomonowego, Pieśń Salomona, Izajasz, Jeremiasz, Treny Jer., Ezechiela, Daniela i 12 mniejszych proroków, to w oryginale hebrajskim po 2Ks. Królewskiej następują Izajasz, Jerem., Treny Jer., Ezechiel i 12 mniejszych proroków. Te księgi rozpoczynające się od Jozuego a kończące się na Malachiaszu stanowią Nebiim (Proroków). Kethubim składa się z następujących ksiąg: Psalmów, Przypowieści, Ijoba, Pieśni Sal., Kaznodziei Salom., Estery, Daniela, Ezdrasza, Nehemiasza i 1 i 2Kroniki. Taki jest porządek w oryginale hebrajskim. Jeśli chodzi o Nowy Testament porządek pięciu pierwszych ksiąg jest ten sam w greckim co i w angielskim przekładzie, dalej porządek ten się zmienia. W przeciwieństwie do angielskiego porządku, gdzie listy Pawiowe następują bezpośrednio po Dz. Ap., tak zwane ogólne Listy następują bezpośrednio w greckim po Dziejach Ap. – a mianowicie list Jakuba, 1 i 2Piotra, 1, 2 i 3Jana i Judy. Potem zaś następują listy: do Rzymian, 1 i 2 do Koryntów, do Galatów, do Efezów, do Filip., do Kol. i 1 i 2 do Tes. Potem znowu następuje załamanie się
kol. 2
tego porządku. Podczas gdy w angielskich wydaniach porządek dalszych ksiąg jest następujący: 1 i 2 do Tym., Tyt., Filem. i Żydów, to w oryginale greckim porządek jest: list do Żyd., 1 i 2 Tym., Tytusa i Filemona. Następnie zarówno w greckim oryginale jak i w angielskich wydaniach na końcu jest umieszczone Objawienie. Należy dodać, że nie wszystkie greckie manuskrypty idą za powyżej podanym porządkiem ksiąg Nowego Testamentu, lecz lepsze z nich i starsze tak czynią.
Chociaż nie mamy porządku przez Boga ułożonego dla ksiąg Nowego Testamentu, to jednak mamy zarządzony przez Boga porządek dla ksiąg Starego Testamentu. Jest nim porządek podany w poprzednim paragrafie w trzech podziałach: Torah, Nebiim i Kethubim. Drugi podział, Nebiim, jest podzielony na dwie dalsze części: (1) na Wcześniejszych Proroków (Jozuego, Sędziów, Ruty, 1 i 2 Samuelowej, 1 i 2 Królewskiej) i (2) na Późniejszych Proroków (Izaj., Jerem., Treny Jer., Ezechiel i dwunastu Mniejszych Proroków). Specjalnie uderzającym jest brak księgi Daniela w drugim podziale, Proroków Starego Testamentu, księgę tę znajdujemy w podziale Kethubim, w Pismach. Fakt ten nasuwa pytanie: Dlaczego Psalmy pisane głównie przez Dawida i księga Daniela pisana przez Daniela, choć obie z nich są nazwane w Nowym Testamencie (Dz.Ap. 2:30; Mat. 24:15) prorokami, nie są jednak umieszczone wśród ksiąg zwanych Prorokami, lecz umieszczone są między Pismami? Odpowiedź na to pytanie pozwoli nam poznać, jakie zasady podziału zastosował Bóg przy podzieleniu Starego Testamentu na trzy części: Torah, Nebiim i Kethubim. Księgi te zostały przez Boga wyznaczone do ich odpowiednich podziałów na zasadzie urzędowego stosunku ich pisarzy do Boga: Mojżesz miał zupełnie wyjątkową pozycję przed Bogiem jako prawodawca i dlatego księgi przez niego napisane (1Moj., 2Moj., 3Moj., 4Moj. i 5Moj.) są zupełnie osobno umieszczone jako niezrównane – Torah. Pisarze ksiąg, które składają się na drugi podział hebrajskiego Pisma Świętego byli z powołania prorokami, tzn. należeli do rzędu proroków i księgi ich są zgrupowane osobno w odróżnieniu od wszystkich innych. Przykładem może być Samuel, który napisał księgi Jozuego, Sędziów i Ruty (Dz.Ap. 3:24). Był on z powołania prorokiem, a nie królem z zawodu, gospodarzem lub pasterzem. To samo jest prawdą, jeśli chodzi o innych pisarzy drugiego podziału hebrajskiego Pisma Świętego. Jeremiasz i Ezechiel (kapłani) i Amos (pasterz) nie są wyjątkiem w tej zasadzie. Ponieważ Bóg mówi bezpośrednio, iż powołał ich do urzędu proroczego (Jer. 1:1-10; Ezech. 1:3; 2:3; 3:4-17; Amos 1:1; 7:14). Pisarze podziału Kethubim byli: gdy chodzi o Psalmy – głównie Dawid, który był królem, a nie prorokiem z zawodu; gdy chodzi o Przypowieści, Kaznodzieję i Pieśń Salomonową – to Salomon z zawodu król, gdy chodzi o ks. Ijobowa – to też prawdopodobnie ją napisał Salomon; ponieważ Bóg umieścił tę księgę bezpośrednio po Przypowieściach,