Teraźniejsza Prawda nr 240-241 – 1968 – str. 91
tym, czym ona jest; albowiem ona jest tym, czym ona jest z powodu jej części składowych.
Boska gorliwość jest więc Jego pałającym i czynnym poświęceniem się pewnej sprawie. Ona w Nim wynika z wyższych i niższych pierwszorzędnych łask oraz drugorzędnych łask wyżej wymienionych i z nich się składa. Ale to należy zachować w pamięci, że gdy mówimy o pobożności i miłości braterskiej w związku z gorliwością, to powołujemy się na nie, jako znajdujące się w stworzeniach Bożych. Aby przystosować do Boga nasze przedstawienie tych dwóch wyższych pierwszorzędnych łask, jako będących składnikami gorliwości w Bogu, musimy zmienić ich stosowność przez zrozumienie pobożności w Bogu, jako zastosowanej do Jego miłości obowiązkowej względem zasad prawdy, sprawiedliwości i miłości, a braterskiej miłości w Bogu jako zastosowanej do Jego miłości obowiązkowej względem Jego Stworzeń. Z tym zmienionym wyjaśnieniem zachowanym w pamięci, nasze przedstawienie gorliwości powyżej podane stosuje się do Boga jak również do Jego duchowych i ludzkich stworzeń. Gorliwość Boga oznacza więc Jego pałające i czynne poświęcenie się pewnej sprawie, wypływające i składające się z połączenia wyższych pierwszorzędnych łask: wiary, nadziei, samokontroli, cierpliwości, obowiązkowej miłości w stosunku do dobrych zasad, obowiązkowej miłości i miłosierdzia w stosunku do Jego stworzeń; z niższych pierwszorzędnych łask wojowniczości, napastniczości i pracowitości; oraz z drugorzędnych łask odwagi, samozaparcia i szczodrobliwości (hojności).
Sprawą, dla której gorliwość Boga jako pałające i czynne poświęcenie okazuje się, ogólnie mówiąc, jest stworzenie, zachowanie i dobre utrzymanie wszechświata i jego stworzeń, a szczególnie mówiąc, tą sprawą jest Boski Plan Wieków. Wszechświat więc, jego stworzenia i Boski Plan są polem, na którym działa gorliwość Boża. To przedstawienie rzeczy obejmuje w sobie ogrom Boskiej gorliwości, albowiem dotyczy to wszystkich Jego dzieł i stworzeń. Bóg więc jest gorliwy jako Stwórca, Zachowawca i Dobroczyńca wszechświata i jego stworzeń oraz Swego Planu co się tyczy duchowych i ludzkich stworzeń. W wiekach przyszłych, gdy wprowadzi jeden plan za drugim dla stworzenia, zachowania i rozwoju innych istot obdarzonych wolną wolą, Jego gorliwość będzie się okazywać w wykonywaniu każdego z nich aż do zupełnego skończenia. Zatem gorliwość Boża jest wiecznie czynną zaletą. Jej pole działalności jest tak szerokie jak wszechświat i tak trwające jak wieczność! A to zawiera w sobie nigdy nie kończącą się i wszechobejmującą działalność. Na pewno musi to być bardzo silna zaleta, aby być nigdy nie kończącą się i wszechobejmującą na swoim polu działania. Jest więc stosowną rzeczą abyśmy przed Nim jako Wzorem takiej godnej podziwu zalety, schylili czoła w wychwalaniu, czci i uwielbieniu. Wszelka chwała, uwielbienie i cześć niech będzie naszemu Bogu jako Wzorowi
kol. 2
takiej wszechobejmującej i nigdy nie kończącej się zalety! Ona niezawodnie zaszczyca Go.
Należy zauważyć, że Jego gorliwość wynika z mądrości, mocy, sprawiedliwości i miłości. Wielu jest samolubnymi i światowymi w swej gorliwości; niektórzy są grzesznymi i błądzącymi w swojej gorliwości; a większość z tych, którzy mają gorliwość nie okazuje jej według znajomości. Jednak Boska gorliwość na mocy Jego charakteru i pola jej działania jest w zgodzie z Jego mądrością, sprawiedliwością i miłością. Nie działa ona nigdy niezależnie od nich; nie działa ona nigdy wbrew nim; ale zawsze wypływa z nich jako jej głównego źródła i wyraża się po linii tychże jako jej głównych składników. Jeżeliby Boska gorliwość działała niezależnie od nich lub wbrew nim, to byłaby ona wadą, a nie łaską; a Bóg wskutek tego byłby grzeszny, a nie święty. Zgodnie z tym widzimy, że ta zaleta w Bogu musi, podobnie jak wszystkie niższe pierwszorzędne łaski, drugorzędne łaski i inne trzeciorzędne łaski, działać w poddaństwie wyższym pierwszorzędnym łaskom Bożym. Ta sama zasada stosuje się do działalności tej łaski we wszystkich stworzeniach Bożych. Niezrównoważony charakter i niezrównoważone prowadzenie się, jak często tego dają przykład gorliwcy, bigoci i fanatycy, wypływa z zaniechania poddania gorliwości kontroli wyższych pierwszorzędnych łask jako jej rządzących składników. Doskonała więc równowaga, która istnieje w charakterze Bożym i Jego prowadzeniu się, poddaje gorliwość kontroli głównych składników Jego charakteru — doskonałej mądrości, sprawiedliwości, miłości i mocy, wszystkich wzajemnie i doskonale zrównoważonych. Takie poddanie gorliwości tym zaletom gwarantuje, że Boska gorliwość jest zawsze czysta, święta i dobra oraz że działa odpowiednio do tego.
Te zalety są także głównymi podnietami w Bogu do okazywania gorliwości. Bóg nie ma żadnych niskich pobudek do Swojego czynnego i pałającego poświęcenia się sprawom, które On popiera. Wszyscy ludzie mogą mieć, niektórzy ludzie mają, a diabeł zawsze ma takie pobudki do swoich czynów, lecz nie ma ich Jehowa. Boska gorliwość jest czystsza od światła, świętsza od Jego najlepszych stworzeń, tak miłująca jak najwyższa miłość, tak sprawiedliwa jak najwyższa sprawiedliwość, tak mądra jak Jego wszechwiedza i tak silna jak Jego wszechpotężna wola. Jeśliby Jego gorliwość nie była taką, jeśliby była jak gorliwość Szatana lub upadłego człowieka, nie moglibyśmy bezpiecznie ani mądrze przywiązać naszej gorliwości do pewnej sprawy bronionej przez Niego. Bylibyśmy zawsze napełnieni strachem, że On zaciągnął naszą gorliwość do chybiącej i szkodliwej sprawy — katastrofalnej dla niej samej, szkodliwej dla drugich i dla nas samych. Ale z gorliwości, która jest poddana Jego wyższym pierwszorzędnym łaskom i która wypływa z nich jako ich pobudek, Bóg angażuje się tylko w mądrych, sprawiedliwych, miłujących i mocnych sprawach; a gdy On zaprasza nas, abyśmy się zaciągnęli gorliwie