Teraźniejsza Prawda nr 240-241 – 1968 – str. 79
Hebrajskie słowo przetłumaczone na „rodzaje” w tych ustępach nie jest zwykłym hebrajskim słowem używanym dla określenia „rodzajów”, tzn. słowo dor, które jest przetłumaczone 123 razy na „rodzaj” lub „rodzaje”, lecz hebrajskie słowo toledoth użyte w liczbie mnogiej. Toledoth ma kilka znaczeń. Gesenius w swoim hebrajskim słowniku podaje jako pierwszą definicję tego wyrażenia: „pokolenia, rodziny, potomkowie … Stąd jest to księga rodowodu, rejestru genealogicznego lub pochodzenia”; dlatego jego drugą definicją tego słowa jest „historia, szczególnie historia rodzinna, ponieważ najwcześniejsza historia wśród narodów wschodnich jest po większej części zaczerpnięta z rodzinnych rejestrów genealogicznych … Następnie słowo to również określa początek lub pochodzenie jakiejkolwiek rzeczy, tzn. historię jej pochodzenia”. Stąd widzimy, że słowo toledoth ma dość obszerne znaczenie i może być odpowiednio przetłumaczone na potomkowie, rodziny, pokolenia, rodowód, historia, narodziny, lub pochodzenie, zależnie od tego w jakim związku słowo to jest użyte.
Brat Johnson rozpoznał istnienie tego słowa toledoth w Księdze Rodzaju. W objaśnieniu 2Moj. 28:10 w E. tomie 11, 475, on oświadcza: „Słowo przetłumaczone na narodzenie w wierszu. 10-tym (toledoth jest niejednokrotnie użyte w znaczeniu historii, doświadczeń, chociaż zwykle jest tłumaczone na rodzaje, np.: Teć są zrodzenia (toledoth) [historie] niebios i ziemi ( Moj. 2:4). Zobacz również 1Moj. 5:1; 6:9; 10:1; 11:10, 27; 25:12, 19; 36:1; 37:2. Trzeba nam zwrócić uwagę na to, że w Księdze Rodzaju jest wyszczególnionych dziesięć toledoth lub historii”. Zauważmy jednak, że brat Johnson nie załączył do tych wierszy słowa toledoth znajdującego się w 1Moj. 36:9. Być może z tego powodu, że część poprzedzająca to słowo i część następująca po nim odnosi się do tych samych osób: Ezawa, jego żon i jego potomków.
Wyraz przewodni („Te są rodzaje [toledoth] …”) był ogólnie rozumiany (z wyjątkiem 1Moj. 2:4) jako napis (lub nagłówek) odnoszący się do tej części Pisma Świętego, która po tym wyrazie następuje. Niektórzy jednak twierdzą, że nie tylko w 2Moj. 2:4, ale również w innych ustępach Księgi Rodzaju wyraz toledoth powinien być uważany jako podpis odnoszący się do tej części Pisma Św. która poprzedza ten wyraz. Na poparcie swego twierdzenia powiadają oni, że odkryto w starożytnym Iraku, iż wyraz ten kończył, a nie rozpoczynał tabliczkę, która zawierała informacje o nazwisku pisarza lub właściciela, datę w jakim czasie była ona napisana, itd. Jeżeli jednak nie zostaną odnalezione niektóre rzeczywiste zapiski (lub ich kopie), które były użyte przez Mojżesza podczas pisania Księgi Rodzaju na dowód, że takie właśnie w nich było uporządkowanie, to trudno jest przewidzieć, jak ta sprawa mogłaby być definitywnie rozstrzygnięta przez inne archeologiczne odkrycia. Musimy również dopuścić możliwość, że Mojżesz podczas pisania Księgi Rodzaju pod natchnieniem Bożym, mógł zmienić porządek,
kol. 2
Podczas gdy wyraz przewodni w 1Moj. 2:4 wyraźnie wskazuje na to, że jest podpisem odnoszącym się do poprzedzającego sprawozdania od 1:1-2:3, to w innych wypadkach, np. 1Moj. 36:1,9, on wyraźnie wskazuje na to, że jest napisem (nagłówkiem) odnoszącym się do tego, co nastąpi po nim (zauważ również użycie tego samego wyrazu w księdze Rut 4:18, gdzie on niewątpliwie jest nagłówkiem). Widocznie wyraz ten użyto w obydwa sposoby w Księdze Rodzaju i dlatego nie możemy mieć pewności w każdym wypadku, jaki sposób powinien być wzięty pod uwagę. Jednak, czy to będzie taki, czy inny sposób, nie zmienia to dwunastu podziałów, na które dzieli się Księga Rodzaju przez użycie tego wyrazu przewodniego. Rozpatrzymy obecnie te podziały.
PIERWSZA CZĘŚĆ – 1MOJŻESZOWA 1:1-2:4
W tej części mamy zapisane wielkie dzieła Boskiego stworzenia, trwające przez sześć wielkich dni epokowych, a kończące się odpocznieniem Boga w okresie siódmego wielkiego dnia epokowego. Oczywiście, że żadna ludzka istota nie była świadkiem jedenastu zasadniczych punktów lub stopni w wielkich Boskich dziełach stwarzania, które w Księdze Rodzaju w rozdziale 1-szym są podane w następującym porządku: (1) Ogólny chaos, (2) ciemność nad przepaścią, (3) pojawienie się światła, (4) pojawienie się atmosfery (przestrzeni, firmamentu), (5) wzniesienie się lądu i formowanie się mórz, (6) pojawienie się roślinności, (7) pojawienie się słońca, księżyca i gwiazd, (8) pojawienie się zwierząt morskich, (9) pojawienie się ptactwa, (10) pojawienie się zwierząt lądowych, (11) pojawienie się człowieka. Niedawne naukowe odkrycia są zgodne z podanym powyżej porządkiem jako prawidłowym. Ale jak mógł być dokonany ten starożytny zapis w Księdze Rodzaju, kiedy w tym czasie nie istniała jeszcze wiedza naukowa o tych przedmiotach między ludźmi, podając tak dokładne sprawozdanie i to w odpowiednim porządku bez jakiejkolwiek sprzeczności z nowoczesną nauką w dziedzinie astronomii, geologii, biologii, zoologii, botaniki, fizyki, chemii, archeologii, filologii, etnologii, anatomii, antropologii, geografii, religii, historii, frenologii, psychologii i etyki? Jest tylko jedna możliwa odpowiedź, mianowicie że opis Księgi Rodzaju o stworzeniu podaje informację, udzieloną człowiekowi przez Samego Stwórcę, czyli jest to natchniony opis. Jedynie w sprawie Boskiego odpoczynku, 12-ego zarysu wymienionego w opisie stworzenia (1Moj.2:1-3), mógł być człowiek świadkiem i to tylko częściowo. Ale i ta rzecz również zależała od Boskiej informacji.
W związku z tym powinniśmy zwrócić uwagę na to, że ta pierwsza część nie podaje imienia żadnego ludzkiego autora, pisarza lub właściciela. Musimy zatem wnosić, że jest to zwięzły opis dany człowiekowi przez Boga o Jego uporządkowaniu „niebios i ziemi” albo, że jest to