rozróżnić na podstawie użycia w każdej z nich innego imienia Bogu, to jednak z drugiej strony nie powinniśmy twierdzić, iż Bóg dyktował każde słowo zawarte w Księdze Rodzaju Mojżeszowi w celu jego zapisania. Fakt, że wielką część Księgi Rodzaju stanowią rodowody i opisy urodzeń, śmierci i innych wydarzeń z historii rodzinnej, które miały miejsce dawno przed Mojżeszem, mocno przekonuje nas, że zapisane dokumenty o tych sprawach były zachowane do czasów Mojżesza i że Mojżesz miał dostęp do nich, gdy pisał pod natchnieniem Bożym Księgę Rodzaju. Również nie byłoby nierozsądną rzeczą przypuszczać, że tacy wielcy bohaterowie wiary, jak Noe, Abraham, Izaak i Jakub musieli posiadać pewnego rodzaju zapiski o swoich doświadczeniach w stosunku do Boga i o Jego postępowaniu z nimi.

      To, że Mojżesz podczas pisania Księgi Rodzaju czerpał informacje z rodowodów, historii itd., które były sporządzone na długo przed jego czasem (być może nawet włączając wielkie części z nich po ich zredagowaniu), zdaje się wskazywać fakt przypadkowego pojawienia się w opisie Księgi Rodzaju wyjaśniających komentarzy odnośnie nazw miejsc, ich położenia itd. Zauważmy na przykład następujące:

      W 1Mojżeszowej 14:2, 8 jest podane wyjaśnienie odnośnie miasta Bela, że jest to miasto Zoar. Bela, oryginalna nazwa tego miasta, zdaje się była tak przestarzałą nazwą za czasów Mojżesza, że niezbędne było wyjaśnienie, że miasto Bela jest obecnie miastem Zoar. Podobnie w wierszu 3-cim jest wyjaśnione, że dolina Syddym jest to samo, co Morze Słone. W wierszu 7-mym jest wyjaśnienie, że En Myspat jest znane jako kraina Kades w ostatnich czasach. W wierszu 15-tym Hoba, które nie jest wymienione nigdzie indziej w Piśmie Świętym, a które prawdopodobnie było całkiem nieznane za czasów Mojżesza, jest opisane jako znajdujące się po lewej stronie Damaszku. W wierszu 17-tym, dolina Sawe jest wyjaśniona jako Dolina Królewska. W 16:14 jest określone położenie studni nazwanej Studnią Żywiącego, która prawdopodobnie nie była w ogóle znana
kol. 2
za czasów Mojżesza. (W ang. Biblii jest podane Beerlahairoi, jest to nazwa hebrajska oznaczająca studnię żywiącego).

      W 23:2, 19 jest podany wyjaśniający komentarz odnośnie miasta Kirjath-Arba, gdzie umarła Sara, że to samo miasto „zowią Hebron, w ziemi Chananejskiej”. Ten komentarz ma szczególne znaczenie jeszcze z innego punktu widzenia. On zdaje się wyraźnie wskazywać na to, że był napisany przed wejściem synów izraelskich do Ziemi Chananejskiej, a nie po długim czasie po ich osiedleniu się w tej ziemi, jak to twierdzą „Wyżsi Krytycy”. Ponieważ po ich osiedleniu się w Ziemi Chananejskiej, nie byłoby potrzeby wyjaśnienia, gdzie znajduje się Hebron, albowiem Izraelici wiedzieliby wówczas, gdzie znajduje się cmentarz ich Patriarchów: Abrahama, Izaaka i Jakuba. Zdaje się, że wtedy byłoby niewłaściwą rzeczą mówić im, iż to ważne miejsce znajduje się w ich ziemi. Miejsce to było bardzo dobrze znane Izraelitom po zdobyciu go przez Jozuego i oddaniu go w dziedzictwo Kalebowi (Jozue 14:14, 15).

      To więc zdaje się jasno wykazuje, że Księga Rodzaju była napisana przed wejściem synów izraelskich do Chanaanu, a zatem przed końcem czasu, w którym żył Mojżesz. Jest to jeszcze jeden dowód, że teorie ,,Wyższych Krytyków”, którzy przypisują tej księdze datę o wiele stuleci późniejszą są błędne.

      To, że Księga Rodzaju była napisana przez Mojżesza pod Boskim natchnieniem, jest jasno pokazane w Piśmie Świętym kilkoma różnymi sposobami:

      (1) Druga Księga Mojżeszowa, którą Mojżesz napisał (zobacz np. 2Moj. 24:4; 34:27), rozpoczyna się od śmierci Józefa właśnie tam, gdzie Księga Rodzaju kończy swój opis. Ona więc daje łączność, bez której początek dalszego opisu w Drugiej Księdze Mojżeszowej byłby mniej lub więcej niezrozumiały. Wynika z tego, że te obydwie księgi były napisane tej samą ręką.

      (Ciąg dalszy nastąpi)

kol. 1

PYTANIA I ODPOWIEDZI

TRZY RODZAJE GRZECHU

      Pytanie: Ile jest rodzajów grzechu?

      Odpowiedź: Mówiąc ogólnie, są trzy rodzaje grzechu:

      1) Grzechy wynikające ze słabości lub z ignorancji, albo z obydwóch rzeczy nazywane czasami grzechami powszednimi: „który nie znał, a czynił rzeczy godne karania, mniej plag odniesie” (Łuk. 12:48); „Wiem, żeście to z nieświadomości uczynili, jako i książęta wasi” (Dzieje 3:17); „śmierć królowała … nad tymi, którzy nie grzeszyli, na podobieństwo przestępstwa Adamowego” (Rzym. 5:14);
kol. 2
„Bo nie czynię dobrego, które chcę; ale złe, którego nie chcę, to czynię. A jeśli ja to czynię, czego nie chcę, już ja więcej nie czynię tego, ale grzech, który we mnie mieszka” (Rzym. 7:19,20); „bom to z nieświadomości czynił, będąc w niewierze” (1Tym. 1:13); „jest grzech nie na śmierć” (1Jana 5:17).

      (2) Grzechy, które są zupełnie samowolne, nazywane czasem grzechami śmiertelnymi: „Albowiem niemożebne jest, aby ci, którzy są raz oświeceni, i skosztowali daru niebieskiego, i uczestnikami się stali Ducha Świętego … Gdyby odpadli, aby się zaś odnowili ku pokucie, jako ci, którzy sobie znowu krzyżują

poprzednia strona – następna strona