Teraźniejsza Prawda nr 239 – 1968 – str. 58
Na pewno poprowadzą oni drugich w dół! Drugie powiedzenie, z którego wysnuto ten wniosek — że kwiecień 1878 i kwiecień 1918 były — pierwszy, świadkiem początku, a drugi — końca żęcia, jest oparte na tym, że nie ma tam zsypywania do spichlerza aż do Zesłania Ducha Świętego R.P. 33 (str. 264, szp. 2, par. 1). Rozumowanie, za pomocą którego wysnuto ten wniosek, jest następujące: ponieważ nie było zsypywania do spichrza, aż do Zesłania Ducha Świętego R.P.33, przeto i żęcia nie było, aż do tego czasu! a zatem nie było żęcia aż do Zesłania Ducha Świętego 1878, równoległego czasu w Żniwie Ewangelicznym; a ponieważ żęcie Ewangeliczne trwa 40 lat, zakończyć się ono musiało w roku 1918! Co za ubogie rozumowanie! Pomieszane w nim jest działanie żęcia z działaniem zsypywania do spichrza, podczas, gdy i w naturze i w łasce żęcie jest pierwszym a zsypywanie do spichrza siódmym i ostatnim z działań czyli procesów Żniwa. Z faktu tego, że zsypywanie do spichrza zaczęło się od Zesłania Ducha Świętego w roku 33, wysnuć należy ten wniosek, że pozostałe sześć działań Żniwa, z których pierwsze jest żęcie, zaczęły się przed Zesłaniem Ducha Świętego w roku 33, i że żęcie, pierwsze z tych działań, musiało się zacząć znacznie przed Zesłaniem Ducha Świętego w roku 33. Zgadza się to z październikiem R.P. 29, jako datą właściwą, co dowiedliśmy powyżej. Tak więc ten właśnie punkt, na którym oni opierają swoje twierdzenie, całkowicie zbija ich pogląd.
(3) Wspomniany powyżej artykuł z „Tower” napisany przez naszego Pastora zaprzecza oznaczeniu roku 1918, lub jakiejkolwiek innej daty, jako czasu końca żęcia Żniwa Wieku Ewangelicznego. Zaprzeczenie to jest wyraźnie wypowiedziane (str. 263, ostatni par.) jak następuje: „Nie oznaczamy czasu, albowiem nie znamy żadnej wskazówki co do czasu, podobnie jak Elijasz i Elizeusz nie byli posłani w żadne określone miejsce po dojściu do Jordanu”. Gdyby bracia Rutherford, Woodworth, Fisher i Olsom zachowywali świętą ostrożność naszego drogiego Pastora, to nie staliby się winnymi wprowadzenia w błąd wielu braci na tym punkcie i na innych. Brat Sturgeon mówi nam w słowie drukowanym, że zaraz po śmierci naszego Pastora ślubował mu być tak wiernym po jego śmierci, jak wiernym był za życia. Wie on i wielokrotnie powtarzał, że gdy ukazał się artykuł „Żniwo Się Nie Skończyło” nasz Pastor w odpowiedzi na ponawiane pytania na konwencjach stanowczo stwierdził, że nie oznaczył żadnej daty jako końca żęcia; my i wielu innych słyszeliśmy, jak nasz Pastor mówił to na kilku konwencjach pod koniec lata i na początku jesieni. Wobec tych faktów pragniemy zapytać brata Sturgeona, w jaki sposób potrafi on uzgodnić ze swoją przysięgą poparcie książki brata Olsona, która odrzuca na bok naukę naszego Pastora, nie tylko w odniesieniu do tego przedmiotu, ale i do mnóstwa innych?
kol. 2
Oznaczając tę datę na rok 1918, przewodnicy Towarzystwa spowodowali niemało zawodu tysiącom braci, a oznaczanie przez nich i przez innych dalszych dat spowoduje, jesteśmy pewni, dalsze zawody.
SZKARADNE I WIODĄCE W BŁĄD SFAŁSZOWANIA
(4) Słowa z „Kazań Pastora Russella” (str. 287, par. l i 289, par. 3) przytaczane są przez wielu, jako dowód, że nasz Pastor nauczał. iż żęcie zaczęło się w roku 1878 i skończyło w 1918. Odpowiadamy, że w księdze kazań, wydrukowanej na koniec roku 1917 przez Towarzystwo, daty te znajdzie się na stronicach przytoczonych powyżej, lecz nie ma tego w kazaniach, jak je ogłosił nasz drogi Pastor. Odnosząc się do tego kazania, które było najpierw ogłoszone w roku 1908, to poprawnie podało daty 1874 i 1914 jako początek i koniec Żniwa. Pastor nasz nigdy nie zmienił tych dat w owym kazaniu. Zmienione one zostały po jego śmierci, widocznie aby przeszwarcować jako jego pewne cechy odnoszące się do czasu, których on nigdy nie nauczał, czym wielu wprowadzonych zostało w błąd, jak to uczyniono przez wtrącony wiersz 1Jana 5:7. Na tym, kto tę zmianę zrobił ciąży wielka odpowiedzialność. Postępowanie takie musi obudzić nieufność, że porobiono inne wprowadzające w błąd zmiany, albo może porobi się je w jego pismach. W Imię Pana wzywamy tych Lewitów, aby zaniechali dalszej zarozumiałości i oszustwa i nie wtrącali się w kapłańskie pisma „Onego Sługi”. Nie posiadają oni kwalifikacji do poprawiania ich i czynią to na swoją własną odpowiedzialność! — 3Moj. 10:1, 2.
(5) Nie twierdzimy, że drogi nasz Pastor, nie porzucił daty 1914 jako końca pracy żęcia, albowiem powyżej wspomniany artykuł dowodzi, że zrobił on to, chociaż ani w tym artykule, ani w żadnym innym, ani też słowem ustnym, nie oznaczył on żadnej innej daty jako końca pracy Żniwa. Zachodzi pytanie, co naprowadziło go, że był on w błędzie na tym punkcie? Artykuł sam pokazuje (str. 263, szp. 2, par. 4) iż zdawało mu się jakoby było za wiele ludzi zdobytych dla Prawdy od października 1914 i dalej, aby mogli być produktem pracy zbierania kłosów. Zaiste, pewne jest, że poważna liczba ludu przystąpiła do Prawdy w owym czasie, lecz czy nie można by tego uznać za fakt zgodny z myślą o pracy zbierania kłosów, odbywającej się w tym czasie? Sądzimy, że można. Oczywiście, nikt z nas na pewno nie wie, ilu potrzeba, aby stanowili zebranie kłosów Żniwa Ewangelicznego, lecz liczba nie mogła być zbyt wielka, a stanowczo nie tak wielka, jak Pastor nasz widział, że napływała wówczas do Prawdy. Stąd też zrodziły się jego wątpliwości, bo gdyby wszyscy, którzy przystąpili wówczas do Prawdy, byli członkami Maluczkiego Stadka, to musielibyśmy przyjść do wniosku, jak on przyszedł —