Teraźniejsza Prawda nr 234-235 – 1967 – str. 94
Jordanu (która to strona reprezentuje zbawienie restytucyjne), figuruje Poświęconych Obozowców Epifanicznych. Ta połowa pokolenia była wyodrębniona i wyróżniona od innych dziewięciu pokoleń na zachodniej stronie Jordanu, które reprezentują pozostałych Niby-Wybrańców jak również nie wybranych, którzy będą zbawieni w Tysiącleciu. Ci Poświęceni Obozowcy Epifaniczni są blisko zespoleni z klasą Młodocianych Godnych, która razem z klasą Starożytnych Godnych jest przedstawiona przez drugą połowę pokolenia Manasesowego, która otrzymała swoje dziedzictwo na wschodniej stronie Jordanu (strona ta reprezentuje zbawienie z wyboru). Co do szczegółów zobacz oświadczenie br. Johnsona w E. tomie 4, 450, 451; por. E. tom 12, 517; E. tom 15, 528; T.P. ’60, 11, par. 44; P ’60, 45.
Tak więc punkt (a) na początku naszej odpowiedzi jest udowodniony jako właściwy, ponieważ jak już to było powyżej wykazane, iż inne ustępy Pisma Św., rozum i fakty rozpatrywane w harmonii z powyżej podanymi naukami ostatnich dwóch członków gwiezdnych obszernie pokazują, że jest kilka odrębnych klas włączonych do Niby-Wybrańców, które są przedstawione jako jedna ogólna klasa przez synów u Joela 2:28,29 i przez czyste zwierzęta w Arce Noego. Przeto zwyczaj brania jednego lub dwóch różnych tekstów Pisma Św. wykazujących klasę, np. Niby-Wybrańców, a następnie utrzymywanie, że ten jeden lub dwa teksty Pisma Św. muszą pokazywać każdą oddzielną klasę, na które ogólna klasa się dzieli lub twierdzenie, że takie odrębne klasy nie istnieją, zdaje się być lichą zasadą do naśladowania, jeżeli pragniemy chodzić w światłości. (Przyp. 4:18).
Nauczyciel tego, co br. Johnson określa jako ,,sofizmat” o panowaniu świętych, stara się usunąć Poświęconych Obozowców Epifanicznych z pozafiguralnej Arki Noego – Przymierza Abrahamowego, twierdząc w jednym z jego okólników, że oni nie są wcale przedstawieni w Arce; stąd twierdzi, że oni są klasą nie istniejącą. On nadmienia, że czyste zwierzęta reprezentują Niby-Wybrańców – tak jak to br. Johnson wykazał, że: ,,Żydzi, jako figuralnie czyści, którzy będą zbawieni i tymczasowo usprawiedliwieni jako tymczasowo czyści, którzy będą również zbawieni” (T.P. ’24. 86, par. 2). Lecz, ponieważ zaćmiło się jego wyrozumienie, nie może on należycie pojąć oświadczenia br. Johnsona.
Nie może on pojąć ważności słów br. Johnsona: „którzy będą zbawieni” i jego połączonego oświadczenia: „którzy ostatecznie będą zbawieni”. Ostatecznie pozafiguralna Arka będzie zawierać tylko poświęconych: Wybrańców, Niby-Wybrańców i nie wybranych, a nie innych. Ponieważ tylko ci, którzy poświęcą się i udowodnią swoją wierność, „będą ostatecznie zbawieni”. Stąd na pewno tymczasowo usprawiedliwieni, którzy obecnie poświęcają się i stają się Poświęconymi Obozowcami Epifanicznymi, mają jako poświęceni Niby-Wybrańcy
kol. 2
szczególne prawo być włączeni do głównej klasy Niby-Wybrańców, wyobrażonej przez czyste zwierzęta w Arce, chociaż oni, tak jak nie poświęceni Niby-Wybrańcy z Żydów i pogan nie są odrębnie pokazani w tym obrazie, gdyż np. te wszystkie trzy klasy są odrębnie pokazane w powyżej wspomnianym obrazie Ketury.
Jak powyżej wykazano, ostateczne dziedzictwo (a) Poświęconych Obozowców Epifanicznych i (b) reszty Niby-Wybrańców oraz klasy nie wybranej jest oczywiście wspólne jako restytucjonistów, ponieważ jest to przedstawione przez dziedzictwo (a) połowy pokolenia Manasesowego na zachodniej stronie Jordanu wraz z dziedzictwem (b) innych dziewięciu pokoleń na tej samej stronie zachodniej. Jasne jest, że to dziedzictwo nie będzie wspólne z klasami wybranymi, których ostateczne dziedzictwo jest figurowane w 2½ pokoleniach na wschodniej stronie Jordanu. Stąd są oni odpowiednio włączeni w obrazie Arki Noego nie do Wybrańców, lecz do Niby-Wybrańców, wyobrażonych przez czyste zwierzęta. Jednak ich bliskie pokrewieństwo i towarzystwo z Młodocianymi Godnymi obecnie oraz ze Starożytnymi i Młodocianymi Godnymi w Tysiącleciu jest pokazane przez ich i klas Godnych wspólny typ tego samego pokolenia Manasesowego podzielonego na dwie połowy. Z powodu ich obecnego poświęcenia się i ich wierności dla prawdy i sprawiedliwości, podczas gdy Szatan i grzech maja jeszcze przewagę, są oni najwyższą klasa spośród Niby-Wybrańców. (P ’63, 28).
DZIEDZINIEC I OBÓZ EPIFANICZNY
Pytanie: Czy po roku 1914 nie rozwinęła się prawda o Dziedzińcu Epifanicznym ponad oczekiwania br. Russella i czy nie ma podobieństwa od roku 1954 względem prawdy o Obozie Epifanicznym?
Odpowiedź: Brat Russell nauczał, że przy końcu Wieku Ewangelii i na początku „wielkiego ucisku”, tj. w Epifanii, będzie miało miejsce „dostosowanie rzeczy”, przez które wszyscy tymczasowo usprawiedliwieni, którzy się nie poświęcili, będą „usunięci i przestaną być uznawani jako znajdujący się na Dziedzińcu”, że w międzyczasie Wielkie Grono będzie usunięte ze stanu Świątnicy do stanu Dziedzińca i że odtąd będzie ono jedyną klasą znajdującą się na Dziedzińcu. Zgodnie z tym on oświadczył: „Dlatego Dziedziniec w jego ostatecznej analizie reprezentuje spłodzonych z Ducha [nasze podkreślenie] jako oddzielonych od świata” (Z 4864, par. 10; 4876, par. 8; 4745, par. 14; Książka Pytań str. 708; por. Z 4579, 4580, 4922, 5418; E. tom 4, 126-128; T.P. ’59, 165-175).
Przeto, chociaż br. Russell nauczał, że poświęcenie jest zawsze na miejscu (Z 1113, par. 6: F 186) i rozumiał, że będą poświęceni pomiędzy wiekami (Z 5761 kol. 2) i chociaż widział on sprawy epifaniczne zupełnie jasno pod wieloma innymi względami, to jednak nie rozpoznał, że będzie się znajdowało więcej aniżeli