Teraźniejsza Prawda nr 231-232 – 1967 – str. 42
przewagę i panowały między ludźmi. Przymioty Boskie nie nagradzają takiej wierności wiecznym poniżeniem. Dlatego nie możemy liczyć, że Młodociani Godni i Starożytni Godni pozostaną na ziemi w ludzkich warunkach i stosunkach – że pozostaną istotami ludzkimi.
(28) Zdaje się, że Boskie Przymioty nagrodzą ich o wiele więcej za ich służbę i cierpienia w Tysiącleciu i po Tysiącleciu niż rodzaj ludzki, i że nagrody te będą o wiele wyższe od nagród zbawionego świata. To zaś w połączeniu z poprzednim punktem dowodzi, że będą oni czymś wyższym niż istoty ludzkie (Żyd. 2:6-8).
(29) Żyd. 12:23 (por. z 2Moj. 12:11-13,21-23,27; 13:1,2,11-15; 4Moj. 3:40-51) dowodzi, że imiona (usposobienie i natura) wszystkich pierworodnych zapisane są w niebie, co oznacza, że wszyscy z nich w końcu rozwiną usposobienie duchowe, uzyskają ciała duchowe i tym sposobem osiągną dziedzictwo duchowe jako swoje. 4Moj. 3:40-51 dowodzi, że Gersonici wraz z Kaatytami i Merarytami, wzięci byli za pierworodnych Izraela. W konsekwencji tego pierwsi z nich wyobrażają Młodocianych Godnych, zaliczeni są do liczby Kościoła w Tysiącleciu – lecz nie w Wieku Ewangelii – pierworodnych, których imiona zapisane są w niebie. To pokazuje, że Młodociani Godni rozwiną usposobienie duchowe, osiągną duchowe ciała i tym sposobem otrzymają duchowe dziedzictwo.
(30) 4Moj. 18:20, 23, 24 dowodzi, że ani Kapłani, ani Lewici nie mają żadnego dziedzictwa na ziemi. To oczywiście obejmuje zarówno Gersonitów, jak i Kapłanów, Kaatytów i Merarytów. Zgodnie z tym jak „On Sługa” daje do zrozumienia we wspomnianym powyżej artykule, nieposiadanie dziedzictwa na ziemi symbolizuje, że pozafigury tych czterech klas potomków Lewiego nie będą mieć ziemskiego, lecz niebiańskie dziedzictwo, tj. niebiańskie usposobienia, ciała, mieszkania itd. Dlatego Młodociani Godni jako pozafigury Gersonitów zostaną istotami duchowymi.
(31) 4Moj. 3:23: Miejsce położenia Gersonitów, jako osobne i odrębne od miejsca dwunastu pokoleń Izraela, symbolizuje dla Młodocianych Godnych dziedzictwo duchowe; tak samo miejsca położenia Kaatytów (4Moj. 3:29), Merarytów (4Moj. 3:35) i Kapłanów (4Moj. 3:38) wszystkie osobne i odrębne od położenia dwunastu pokoleń Izraela – świata, symbolizują duchowe dziedzictwo dla Starożytnych Godnych, Wielkiego Grona i Małego Stadka.
(32) Żyd. 7:1-10: Składanie dziesięcin według tego ustępu symbolizuje przyznanie swojej niższości i poddanie się temu, komu dziesięcina jest dawana. A ponieważ „cztery odrębne rody Lewitów mogą słusznie wyobrażać cztery odrębne klasy usprawiedliwionej ludzkości, gdy pojednanie zostanie ukończone – świętych” itd. (F 158), figura 4Moj. 18:21, 24 zdaje się dowodzić, iż rodzaj ludzki na świecie będzie niższy i podległy Starożytnym Godnym, Wielkiemu Gronu i Młodocianym Godnym;
kol. 2
zaś figura 4Moj. 18:25,32 zdaje się dowodzić, że te trzy klasy na odwrót będą niższe i podległe Małemu Stadku. Ponieważ Młodociani Godni jak i inni, otrzymywać będą na zawsze dziesięciny od zbawionego rodzaju ludzkiego i ponieważ wszyscy na ziemi jako królowie (Mat. 25:34; Obj. 21:24) będą równi jedni drugim znaczy to, że Młodociani Godni będą mieć wyższe aniżeli ludzkie dziedzictwo na ziemi – niebiańskie usposobienie, naturę, mieszkanie.
POUCZAJĄCY WYJĄTEK
(33) Obj. 20:9: Zanim przedłożymy ten wiersz jako podobny dowód, że Młodociani Godni będą uczynieni istotami duchowymi, zacytujemy Z `13, 53, szp. 1, par. 1-4 w celu udowodnienia, że słowa wydrukowane kursywą zawierają zasadę zdającą się wykazywać, iż przez wyrażenie „obóz świętych” zdają się być rozumiani Młodociani Godni, a wyrażenie „miasto umiłowane” zdaje się odnosić tutaj do Starożytnych Godnych, jako przedstawicieli Umiłowanego Miasta, Uwielbionego Kościoła. Wyjątek ze Strażnicy brzmi jak następuje:
(34) ,,Ta sama myśl (że Starożytni Godni staną się istotami duchowymi) zdaje się być odmalowana w Objawieniu. Pod koniec tysiąca lat Szatan zostanie zwolniony, aby mógł iść i doświadczać ludzi, którzy będą na ziemi celem wykazania, jak dalece ich serca są lojalne dla Boga i zasad sprawiedliwości. Rezultatem tych doświadczeń będzie odpadniecie niektórych (Obj. 20:7-10). Czytamy: „I wstąpili na szerokość ziemi, i obtoczyli obóz świętych i miasto umiłowane. Ale zstąpił ogień od Boga z nieba i pożarł je” Obj. 20:9). „Umiłowane Miasto” to Nowe Jeruzalem. Kościół w chwale, a nie w ciele. Bunt wzniecony przez Szatana będzie nie tylko przeciw ziemskim książętom, ale także przeciw Chrystusowi”.
(35) „Do tego czasu, osiągnąwszy doskonałość organizmu i władz, lud zaznaczy się tym obtoczeniem obozu świętych i ,,miasta umiłowanego”, które w tekście jest także wspomniane jako obtoczone]. Że nie może to oznaczać Kościoła, widoczne jest z faktu, iż istoty ludzkie nie mogłyby zaatakować niewidzialnej siły istot duchowych, jaka wtedy będzie Kościół. Podobnie jak w Wielkiej Brytanii ludność poszła protestować do parlamentu, tak buntujące się stronnictwa rodzaju ludzkiego protestować będą przeciw swoim wiernym Książętom. Zdaje nam się jako byśmy słyszeli ich mówiących: „Czas jest, by rząd ten oddany był nam. Protestujemy przeciw waszemu pozostawaniu dłużej przy władzy”. W buncie przeciw ziemskiej postaci Królestwa Mesjaszowego zbuntują się oni jednak przeciw Panu. Dlatego spotka ich sąd Boski – ogień z nieba”.
(36) „Ponieważ bunt ten ma nastąpić pod koniec Tysiąclecia i ponieważ ludzkość do tego czasu dojdzie do doskonałości, przeto rozłączenie Starożytnych Godnych od reszty świata zdawałoby się wskazywać, iż Bóg ma jakieś specjalne zamiary względem nich. Sam wyraz