PAMIĄTKA ŚMIERCI NASZEGO PANA

      Doświadczenia naszego Pana w Getsemane nastąpiły po Jego ustanowieniu pamiątki Swojej śmierci, a Jego śmierć na krzyżu miała miejsce następnego dnia, w ciągu tych samych 24 godzin. Jak świętymi są dla nas pamiątki, które gromadzą nas w rocznicę Jego śmierci! Ona przypomina nam miłość Ojca, okazaną w całym planie zbawienia, którego ośrodkiem był dar Jego drogiego Syna jako naszego Odkupiciela. Ona szczególnie przypomina nam Tego, który dał Samego Siebie na okup – jako równoważną cenę – za wszystkich. Wiarą więc zbliżamy się jeszcze bliżej do Tego, który „cierpiał, sprawiedliwy za niesprawiedliwych” i z sercem przepełnionym wdzięcznością i ze łzami w oczach szepczemy: Mój Zbawicielu! Mój Odkupicielu! Mój Panie i Mistrzu! – który mię umiłował i wydał samego siebie za mię” (Gal. 2:20).

      Jak błogosławioną jest myśl, że On dba o to, abyśmy myśleli o Nim i nazywali Go naszym ukochanym – On, który jest tak wielki – wywyższony ponad aniołów i ponad wszelkie imię mianowane (Filip. 2:9; Żyd. 1:4), następny po Samym Ojcu (Rzym. 8:34) – a my, którzy jesteśmy tak nieznaczni, tak niedoskonali, tak bardzo niegodni takiej przyjaźni! A jednak pomyślmy, że „nie wstydzi się On nazywać nas braćmi” (Żyd. 2:11), że ma On upodobanie w naszym obchodzeniu Jego śmierci i że dał On nam chleb do symbolizowania Jego złamanego ciała oraz sok winny do symbolizowania Jego przelanej krwi – chleb przedstawia naturę ludzką, którą On dał za wszystkich i którą odkupił wszystkich, a z której wszystek Jego poświęcony lud może korzystać; wino zaś przedstawia życie ludzkie, prawo do życia i prawa życiowe, które On oddał, a które zapewnia
kol. 2
żywot wieczny tym wszystkim, którzy je przyjmują!

      Bracia oświeceni Epifanią, którzy starannie szukają „ścieżek starych, która by była droga dobra, a chodzą nią” (Jer. 6:16), usiłują obchodzić Pamiątkową Wieczerzę we właściwą rocznicę obliczoną nie według nowoczesnego kalendarza żydowskiego ani według błędnych obliczeń i zwyczajów babilońskich, lecz według zarządzonego przez Boga zwyczaju żydowskiego, który był uznany przez naszego Pana i Apostołów. Żydzi zaczynali rok (Nisan był pierwszym miesiącem) od nowiu księżycowego najbliższego wiosennego porównania dnia z nocą, pierwszy dzień miesiąca Nisan rozpoczyna się od godziny 6-tej wieczorem dnia nowiu księżycowego w Jerozolimie i trwa do godziny 6-tej wieczorem następnego dnia, zatem 14-ty dzień miesiąca Nisan przypada 13 dni potem. Tego roku dzień 14 Nisan zaczyna się 23 marca po godzinie 6-tej wieczorem. Przeto zbór w Philadelphii, jeżeli Bóg dozwoli, zbierze się w czwartek 23 marca w kaplicy Domu Biblijnego, 2111 South llth Street, o godzinie 8-ej wieczorem na obchodzenie największej transakcji znanej rodzajowi ludzkiemu.

      Modlimy się za wszystkim Izraelem Bożym gdziekolwiek się znajduje o błogosławieństwo Boże w jego przygotowaniu się do Pamiątki, w jej obchodzeniu i doświadczeniach po niej. Prosimy uprzejmie tak zbory jak i jednostki obchodzące Wieczerzę Pańską na osobności o szybkie dostarczenie nam swoich sprawozdań. Co do dodatkowej pomocy w naszym przygotowaniu się do Pamiątki zalecamy przeczytanie sobie tomu 6, wykład XI, Wielkanoc Nowego Stworzenia i E. tom 15 rozdział II i III, o Wąskiej Ścieżce i Cierpieniach Chrystusa.

kol. 1

NASZE CZTERDZIESTE ÓSME
ROCZNE SPRAWOZDANIE

      Odnosimy głębokie wrażenie na myśl, iż niniejsze sprawozdanie za rok fiskalny kończący się 31 października 1966, przypada w pięćdziesiątą rocznicę ziemskiej służby naszego drogiego brata Russella i w pięćdziesiątą rocznicę wejścia do urzędu Posłannika Epifanii naszego drogiego brata Johnsona (1 listopada 1916; zob. T.P. ’48, 34). Niechaj Bóg błogosławi ich pamięć dla nas, gdy pilnie badamy Jego Słowo i wzrastamy w znajomości, łasce i służbie wraz z obfitą pomocą, którą On nam dostarczył przez ich pracę miłości dla Niego, Jego Prawdy i Jego ludu! Obyśmy coraz więcej ich cenili – tych dwóch członków gwiezdnych Laodycei i wiernie się trzymali ich podstawowych nauk biblijnych, szczególnie gdy widzimy tak wielu wypadających z tych nauk, a wpadających do wielkiego zamieszania i błędu! Prawda uświęca dla Boga i Jego służby (Jana 17:17), podczas gdy błąd uświęca dla Szatana i jego służby.

kol. 2

      Dotychczas w Pańskiej Epifanii albo Apokalipsie, która zaczęła się w roku 1914, byliśmy świadkami dwóch faz pierwszej z trzech części wielkiego ucisku – Wojny Światowej, wielkiego i silnego wiatru, który podwrócił góry (1Król. 19:11). Co się tyczy drugiej części – trzęsienia ziemi (por. z Obj. 16:18), to warunki są bardzo podobne do tych jakie panowały rok temu, aczkolwiek więcej posunięte i napięte. Świat niewątpliwie zbliża się coraz szybciej do zupełnego obalenia obecnego złego porządku rzeczy.

      Coraz więcej nasz Pan objawia światu Swoją obecność w Jego Wtórym Przyjściu przez wicher i burzę ucisku (Nahum 1:3, 5; D 33, 300, 301, 662). Coraz więcej jest widoczne, że objawienie Pana Jezusa z nieba ze zwiastunami (zarówno ożywionymi jak i nieożywionymi) Jego mocy odbywa się „w ogniu płomienistym [pochłaniającym ucisku z gwałtowną niszczycielskością; B 165, 166, 167], oddawając sprawiedliwą

poprzednia strona – następna strona