a nie jakiejkolwiek innej grupie lewickiej. Obecnie przystępujemy do dalszych dowodów (z których powyżej już podaliśmy 47) wykazujących że Wielkie Grono jest w Boskiej ocenie wyższą klasą od klasy Młodocianych Godnych. Większość tych dowodów wykaże również, że dobrzy Lewici są w Boskiej ocenie wyższymi od innych grup lewickich. Niektóre z nich pokazują bezpośrednio, że przynależne stanowisko kierownictwa było powierzone dobrym Lewitom.

„MNIEJSZY OD WIĘKSZEGO BŁOGOSŁAWIEŃSTWO BIERZE”

      (48) Udowadniając w liście do Żyd. 7 roz. wyższość kapłaństwa według porządku Melchisedekowego nad kapłaństwem lewickim, jak jest to pokazane przez Melchisedeka błogosławiącego Abrahamowi, w biodrach którego kapłaństwo lewickie wówczas się znajdowało, Apostoł przedstawia podstawową zasadę (w. 7 – zobacz Diaglott) w następujący sposób: „A bez wszelkiego sporu mniejszy jest błogosławiony przez większego”. Zgodnie z tą zasadą, Jezus był pouczony przez Boga (Jan 8:28) i z kolei nauczał i błogosławił On Swoich uczni (zob. np. Mar 9:31; Łuk. 24:50; por. T.P. ’50, 73, szp. 1, par. 1; P ’58, 87). Elizeusz (jak to wykazuje brat Johnson – T.P. ’25, 84), który nalewał wody na ręce Elijaszowe (2Król. 3:11) – „choć [z tego] niewątpliwie korzystał Elijasz” – był „niższy od Elijasza”. Jego służba nie była w sobie błogosławieństwem pochodzącym od Boga, jako Boskie błogosławieństwo udzielone przez Eilizeusza jako osobistego kierownika i nauczyciela Elijasza; raczej ten osobisty stosunek był odwrotny, albowiem w tym sensie „bez wszelkiego sporu mniejszy jest błogosławiony przez większego” (2Król. 2:3, 5, 9, 10, 12).
kol. 2
Zgodnie więc z licznymi dowodami podanymi powyżej (więcej dowodów jeszcze tu podamy) jasno wykazującymi, że Wielkie Grono w Boskiej ocenie jest wyższe od Młodocianych Godnych i że dobrzy Lewici są także wyższymi od innych grup Wielkiego Grona, podstawowa zasada z listu do Żyd. 7:7 ustala raz na zawsze, że tak jak Wielkie Grono i Młodociani Godni otrzymali błogosławieństwa z Prawdy postępującej tylko od Małego Stadka podczas jego pobytu na ziemi, tak obecnie w podobny sposób Młodociani Godni otrzymują i będą otrzymywali błogosławieństwa z Prawdy postępującej tylko od Wielkiego Grona podczas jego pobytu na ziemi i że z kolei inne grupy Wielkiego Grona mogą tylko otrzymać Prawdę od dobrych Lewitów, ponieważ im tylko – jak to zauważyliśmy powyżej – została powierzona „zupełność Prawdy w sprawach Wielkiego Grona i Młodocianych Godnych”.

      Jak więc zgadzamy się z podstawową zasadą z listu do Żyd. 7:7, by zrozumieć, że Jezus i Kościół – wyższa klasa – byli błogosławieni przez Starożytnych Godnych – niższą klasę – którzy jako część pozafiguralnej Sary służyli jako matka klasie Chrystusowej? Tu musimy starannie odróżnić, bo w przeciwnym razie popadniemy w wielkie zamieszanie, jak to się stało z niektórymi, co postępują za wodzami z klasy Młodocianych Godnych, którzy fałszywie twierdzą, że są obecnie specjalnym pastorem i nauczycielem Pańskim dla Wielkiego Grona i Młodocianych Godnych. Bóg nigdy nie pogwałcił Swojej zasady, tak jak jest ona wyrażona przez Św. Pawła do Żyd. 7:7; dlatego On nigdy nie naznaczył nikogo z niższej klasy do występowania jako Jego osobiste specjalne mówcze narzędzie, przewodnik i kierownik wobec kogoś z wyższej klasy.

      (Ciąg dalszy nastąpi)

kol. 1

PYTANIA I ODPOWIEDZI

      Pytanie: W Ew. Mat. 26:34 (por. Łuk. 22:34; Jan 13:38) jest podana wypowiedź Jezusa do Piotra, że zanim kogut zapieje tej nocy, Piotr zaprze się go trzy razy; lecz w Ew. Mar. 14:30 jest podane, że Jezus powiedział: „Dziś tej nocy, pierwej niż dwakroć kur zapieje, trzykroć się mnie zaprzesz”. Ile razy piał kogut w związku z zaparciem się przez Piotra naszego Pana? Czy mamy rozumieć, że Jezus uczynił obie wypowiedzi?

      Odpowiedź: Jezus niewątpliwie wypowiedział oba oświadczenia; każdy pisarz podaje to oświadczenie, które szczególnie większe wywarło na nim wrażenie. Wyrażenie „pierwej niż kur zapieje” jest użyte w znaczeniu technicznym i w znaczeniu naturalnym. W znaczeniu technicznym oznaczało to trzecią godzinę rano (Mar. 13:35), (ponieważ o tej porze na Wschodzie koguty zazwyczaj pieją. Stąd powstał zwyczaj nazywania trzeciej godziny rano „pianiem koguta”.

kol. 2

      Oświadczenie Jezusa w Ew. Mat. 26:34 używa wyrażenia w jego sensie technicznym. Zgodnie z tym możemy je omówić w następujący sposób: Tej samej nocy przed godziną trzecią zaprzesz się mnie trzy razy. W Ew. Mar. 14:30, 68, 72 słowa są użyte w znaczeniu naturalnym, tzn. tej nocy zanim kogut zapieje dwa razy Piotr zaprze się Jezusa trzy razy. Drugie zapianie, o którym tu mowa, miało zazwyczaj miejsce o godzinie trzeciej rano: natomiast pierwsze pianie następowało wcześniej, w czasie niezwykłym, przed ogólnym pianiem kogutów. Jest bowiem faktem zauważonym z doświadczenia, że wyjątkowo szczególnie około czasu pełni księżyca, niektóre koguty pieją przez dobrą chwilę zanim zaczną piać koguty w ogólności. W tym wypadku kogut zapiał jakiś czas przed trzecią godziną lub przed czasem piania kogutów. Rozumiemy więc, że Jezus najpierw użył wyrażenia z Ew. Mat. 26:34, a potem gdy Piotr gwałtownie zaprzeczał Jego oświadczeniu, Jezus dodał w celu podkreślenia oświadczenia, że trzykrotne zaparcie nastąpi przed dwukrotnym pianiem koguta – pierwsze niezwykle wczas, a drugie zwykłe pianie.
(B. S. ’66, 23)

poprzednia strona – następna strona