Teraźniejsza Prawda nr 230 – 1967 – str. 13
Paruzją i Epifanią utratnicy koron oraz oświeceni Paruzją i Epifanią Młodociani Godni – wszystkie wybrane klasy usiłujące zwyciężyć – nie byli zwiedzeni. Fakty te ponadto dowodzą, że oprócz samych wybranych nie wszyscy będą zwiedzeni przy końcu Wieku, aczkolwiek oszukaństwa często zagrażały wszystkim; lecz ich wielki stopień wierności zachował ich od tych oszukaństw. Ale częściowo niewierni utratnicy koron i częściowo niewierni Młodociani Godni zostali oszukani podczas Epifanii”. Zauważcie jasną różnicę jaką czyni brat Johnson pomiędzy „dobrymi Lewitami, oświeconymi Paruzją i Epifanią utratnikami koron”, a „częściowo niewiernymi utratnikami koron” wykazując w ten sposób, że nie uważał on dobrych Lewitów jako będących wśród „częściowo niewiernych utratników koron”.
(1) Wyższe stanowisko dobrych Lewitów nad inne dziesięć grup w posiadaniu, w ocenieniu i w usługiwaniu Prawdą i jej Duchem oraz zarządzeniami jest również pokazane w tym, że kubek pozafiguralnego Józefa, „kubek srebrny” (1Moj. 44:2), był włożony (a później znaleziony) w zaopatrzeniu pozafiguralnego Benjamina (w. 12), a nie w zaopatrzeniu jakiegokolwiek z jego dziesięciu braci przyrodnich, ponieważ brat Johnson ,,w swoich licznych artykułach badając, przeglądając, itd. nauki i zarządzenia pierwszych dziesięciu z jedenastu grup lewickich znalazł tak wiele rewolucjonizmu w nich w sprawach nauczania i zarządzania, że było niemożliwą rzeczą, by on jako mówcze narzędzie Pańskie (kubek Józefa) mógł się znajdować wśród ich zaopatrzenia” (E. tom 10, 645).
(m) W 1Moj. 49 Jakub przedstawia główne charakterystyki każdego ze swoich synów. Dobrzy Lewici, pozafiguralny Benjamin, są tu (w. 27) przedstawieni jako mający znamienną charakterystykę wilka, bardzo skuteczną już od samego początku Epifanii w rozpoznawaniu i rozdzieraniu w kawałki („porywający” – niszczący) błędów tych, którzy sprzeciwiają się Prawdzie, jej Duchowi i zarządzeniom. „Później w Epifanii” dzielili oni i jeszcze dzielą łup – (E. tom 10, 663; P ’54, 87, 88).
(n) Mężowie z pokolenia Benjamina byli zdolnymi wojownikami, „bardzo mężni” (1Kron. 7:6,7; 8:40; 2Kron. 14:8; 17:17) i bardziej zręczni w używaniu łuku i procy (1Kron. 12:2) od wojowników z jakichkolwiek innych pokoleń; niektórzy z nich „ciskając z procy kamieniem i włosa nie chybiać” (Sędz. 20:14-16). Podobnie dobrzy Lewici z powodu uzbrojenia w Prawdę epifaniczną, której inne grupy Wielkiego Grona nie posiadają, są najzdolniejsi ze wszystkich wojowników, najdzielniejsi z mocarzów pozafiguralnego Salomona (Pieśń 3:7: E. tom 5, 28; T.P. ’50, 70, szpalta 2, par. 1; E. tom 11, 698) i biegłymi w „używaniu kontrowersyjnej Prawdy”, w strzelaniu strzałami Prawdy przeciwko błędowi przez umiejętne używanie Słowa Bożego (łuk – E. tom 10, 284, 579, linia 29) i w zbijaniu błędów „metodą pytań i odpowiedzi” (proca – T.P. ’36, 27, par. 15; T.P. wyd. we Francji, ’57, 57, par. 16; E. tom 10, 158), jak jest to widoczne w metodzie
kol. 2
Pytań i Odpowiedzi używanej w Teraźniejszej Prawdzie, w Sztandarze Biblijnym, w naszych ulotkach itd., gdy błędy są zbijane.
(o) Wyższe stanowisko dobrych Lewitów i bliższe ich .pokrewieństwo z Kapłaństwem od reszty Wielkiego Grona jest pokazane przez wyższe stanowisko Amramickich Kaatyckich Lewitów jako najbliżej spokrewnionych z kapłanami (F 151, par. 2; T.P. ’28, 40, szpalta l, par. 3 u dołu) w połączeniu z faktem, że dobrzy Lewici nie buntowali się przeciwko Prawdzie, jak to czynili Amramici pod złym kierownictwem.
(p) Bliższe pokrewieństwo dobrych Lewitów z Bogiem kontrastujące z pokrewieństwem innych grup lewickich, zdaje się być również pokazane przez fakt, że pokolenie Benjamina (które pozostało wierne domowi Dawida – z pokolenia Judy – kiedy dziesięć pokoleń się zbuntowało – 1Król. 12:21-24) było – podporządkowane pokoleniu Judy – częścią ludu Bożego więcej uprzywilejowanego, podczas gdy te dziesięć pokoleń było ludem Bożym mniej uprzywilejowanym.
To bliższe pokrewieństwo zdaje się być również pokazane w 5Moj. 33:12. W P ’54, 88, 89 (prosimy zobaczyć szczegóły) znajduje się wyjaśnienie tego wiersza, w którym siedem dowodów specjalnej łaski Bożej dla pozafiguralnego Benjamina jest wymienionych jako pokazane w tym wierszu.
Zauważcie następujące:
(q) Są oni nazwani „Najmilszymi Panu”.
(r) Oni „będą mieszkać bezpiecznie”.
(s) Stanie się to, ponieważ znajdują się oni „przy nim”, albowiem są oni ugruntowani na Nim.
(t) „Pan bronić [ochraniać] go [pozafiguralnego Benjamina] będzie”.
(u) „Na każdy dzień” – przez cały ich pobyt na ziemi, aż się zakończy w Epifanii.
(v) „Przebywać będzie” – nie odejdzie. Podczas gdy wszystkie inne grupy lewickie oraz niektóre grupy Młodocianych Godnych postępując za niektórymi wodzami przesiewań zbuntowały się przeciwko różnym ważnym i podstawowym prawdom paruzyjnym i epifanicznym i oddaliły się od tych prawd, to dobrzy Lewici nie buntowali się przeciwko tym prawdom i nie opuścili je (T.P. ’30, 47, szp. 1, pyt. 1; E. tom 5, 60; P ’25, 68; ’30, 32; T.P. ’34, 26, par. 46, 47); oni będą nadal przebywać w sferze Prawdy i jej Duchu.
(w) „Między ramiony jego” – to stanowisko, ich stanowisko specjalnej łaski, jest tylko drugie w stosunku do stanowiska Małego Stadka (które oni stracili tylko „w ostatniej chwili” – P ’42, 15; E tom 15, 514, 525).
Powyższa seria 23 dowodów biblijnych od (a) do (w) włącznie jasno pokazuje, że dobrzy Lewici – w dodatku do tego, iż są w Boskiej ocenie wyższą klasą od klasy Młodocianych Godnych – są również w Boskiej ocenie wyższymi od jakiejkolwiek innej grupy lewickiej i że Bóg obecnie powierzył stanowisko kierownictwa Swego ludu – jako generalnego pastora, nauczyciela i wykonawcy – dobrym Lewitom,